Tímarit Máls og menningar - 01.03.1958, Blaðsíða 19

VETRARMYNDIR ÚR LÍFI SKALDA
Þar heyrðum við andvarann leika ó töiraflautu
Mozarts og trega Chopins glitra í regndropunum
og okkur varð starsýnt ó hina smágervu fegurð
flórunnar er stráði veg okkar blómum —
en við sérhver vegskil í rökkri nálægrar kirkju
knúði Bach orgelið á rólyndu kvöldi
og hvelfdi næturvökurnar lýsandi stjörnum.
Æ þangað munaði okkur úr fangelsi tímans
og myndvefnaður hjartans varð okkur fyrirheit
um frelsi hugans frá þeirri kvöð að dvelja
við langa frostbitra sókn gegn þeim vofuher
sem ver okkur landið og veiiar líkklæðum dauðans
um vit okkar þegar við skyggnumst til vors —
og sjá
við þjáðumst af heimþrá til horfins sumars
eins og hrelld börn sem flýja um langan veg
í hlýjan móðurfaðm sem þau eitt sinn áttu.
IV
Vor ferð gegnum stormhvirfilþrumandi pólmyrkrið
senn á enda
á vindfáðri ísblárri rúðu hvítnandi ský
við hlerandi andardrátt þreyjandi vinda
frá þelhlýju blóði að sól: svimandi eilífð
opnast snöggt eins og auga glaðvakin ferð
inn í fagnandi víðáttur mistur og kristal-
blikandi skyggni
9