Tímarit Máls og menningar - 01.03.1958, Síða 43

THOR VILHJÁLMSSON
Um Curzio Malaparte
RÖng gata með gulum eða bleik-
um húsum með grænum glugga-
hlerum sem er flett út eins og fugl að
breiða vængina svo heimur herberg-
isins geti tengzt veröldinni úti og
maður sem situr í stól og horfir á
reykinn af sígarettu sinni geti heyrt
dagsins hróp verða að dularfullri
músík kvöldsins, hávaðann í umferð-
inni verða að hljóðlátum niði. Rökkr-
ið kemur og lokar bókinni fyrir fram-
an hann, hann tímir ekki að rista
sundur hinar lýrisku stemningar með
því að kveikja ljós svo hann geti lesið
áfram ljóð bókarinnar.
í öðrum glugga birtist kona með
hvítt andlit og svart hár og rauðar
varirnar eins og þær hefðu verið
pantaðar í pósti handa þessari konu,
augnhárin svo löng og svört að hún
má hvorki glenna augnalokin upp
með þessari bikuðu röð af hárum né
leggja augun aftur svo ekki komi
svartar klessur, lostfögur liðast hún
út í gluggann eins og hárnákvæm
draummynd fvrir hina sérstöku birtu
næturklúbbanna. vogar sér varla fram
í hnignandi liós sem eftir lifir af deg-
inum en stendur í skuggamynstrum
stofu sinnar svo ósýnilegar linsur
huldutækis nái að draga hana hálf-
nauðuga inn í fræga veröld filmunn-
ar í hlutverki endurfæddrar Mata
Hari. Og þá getur hún fengið sér
hvítan telefón á borðið og skínandi
bíl frá Ameríku útbíaðan í krómuðu
krimskramsi sem er svo langur að
það verður að fara með hann í tvennu
lagi fyrir horn í þeim gömlu hverfum
Rómar. Og litlu kerúbarnir sem
flögra fyrir utan til að halda við
rÍMARIT MÁ' S or MFNNINOAR
33
3