Tímarit Máls og menningar - 01.03.1958, Síða 81

Á FERÐ UM SVEITIR ÍSLANDS
Á leið yjir Lyngdalsheiði; myndin gerð af V. Foulquier eftir uppdrœtti höfundar.
með kaffið, en ef ég hefði ekki verið
svona utan við mig, hlaut ég að sjá,
að þetta var langt um hærri maður
með Skotahúfu á höfði, sem í var
stungið blóðugum lóuvæng. Ég fékk
naumast tíma til að snúa mér við,
þegar húrrahróp hrifu mig af dvalan-
um og rifu nærri þakið af kirkju-
skriflinu. Þarna voru þá komnir Skot-
amir og Englendingarnir af Arctur-
usi á leið frá Geysi. Það lak úr þeim
eins og vatnadísum, en þeir höfðu
veitt vel. Sá eini, sem ekki var ánægð-
ur, var skipstjórinn, forfallinn
myndatökumaður, sárreiður sólinni
eða sólarleysinu, sem olli því að hann
gat aðeins tekið mynd af þoku eða
hveragufu.
Við vorum orðnir fimmtán í litlu
Þingvallakirkjunni. Borðið mitt var
stækkað með því að ýta saman bekkj-
um, því að nú átti að halda upp á
endurfundinn með púnsdrykkju, ræð-
um og söng, en þreytan sagði brátt
til sín, svefn seig á brár og menn
drógust með herkjum þangað, sem
þeir gátu rétt úr sér. Það var sofið á
öllum kirkjubekkjunum, kórinn var
bókstaflega þakinn, og ég hreiðraði
um mig á pallinum fyrir framan skáp-
inn, sem kom í stað altaris. Skipstjóri
taldi það samboðnast virðingu sinni
að sofa í prédikunarstólnum, og
gegndi hann jafnframt hlutverki org-
els alla nóttina.
IV
[Nougaret skoðar sig um á Þing-
völlum í þrjá daga, en heldur svo
áfram yfir Lyngdalsheiði niður að
Laugarvatni. Hann er stórhrifinn af
landslaginu, fögru og hrikalegu, en
steinhissa á því, hve bóndinn á Laug-
arvatni og hraustlegur barnahópur,
sem hann sér þar, skuli vera svo
óhreinn, með allt þetta heita vatn rétt
við bæjardyrnar. „Hreinlæti er
óþekktur munaður á íslandi.”
Þeir flýta nú för í áttina til Geysis
yfir miklar torfærur. Skammt frá
Miðdal er birkiskógurinn svo þéttur,
71