Tímarit Máls og menningar - 01.04.1960, Page 20

ÞORSTEINN VALDIMARSSON
KVÖLDSTEF ÚR GRASI
Daglangl hejur hún mamma brugðið
mjúkan siljurþráð,
ósýnismöskva í dagsljósinu,
ósýnisgildru í blœnum,
lagða á jarbraut vœngjanna
um loflsins siljurgráð.
Net hennar svignar af villibráð,
nelið glitrar aj daggarlárum.
Nú spinnur liún þreylt aj gildrubrúnni
siljurvöggusöng,
ósýnisbjartan í kvöldhúminu,
óminnisljúfan í blœnum,
um hreiður sem dreymir perlugrátt
á puntsins ruggustöng
dœgur sumarsins yndislöng,
dœgur sem líða’ út í haj aj árum —
um sólkóngulóna sem eilíj bregður
siljurgeislaþráð,
ósýnismöskva lífs og dvala,
ósýnisgildru í blænum,
lagða á brautir stjarnanna
um lojtsins siljurgráð.
Net hennar svignar af stjörnubráð,
net hennar glitrar aj blóði og tárum.
98