Tímarit Máls og menningar - 01.04.1960, Page 29

ÞORSTEINN JÓNSSON FRÁ HAMRI
FRÍKIRKJUVEGUR
Mér jaiuist ég vera davíð og drekka vín aj krúsum
í dalalæðu heimsins sem vall um neonstrœii
og jiar var ég að reka mig á oddhvöss horn á húsum
með hallelújatónum og jólasveinakæti
ég hrujlaðist ég skar mig á glerbrotum og grjónum
og gluggarúður störðu og spurðu um mína líðan
Jiað sakaði ekki vinur ég var með gras í slwnum
hann valdimar er alla líð kunníngi minn síðan.
VALDIMARSKVIÐA
Herra Valdirnar hermdu mér:
sýngdu nú jyrir mig sólarljóðin
veiztu það ekki enn að jijóðin
sólina ekki sér jyrir Jiér.
Kær var J)ér gleðin í konúngs sal
J)egar þú sazt meðal J)rettán kvenna
horjðir á eldinn heita brenna
og hamaðist jramá hanagal.
107