Tímarit Máls og menningar - 01.09.1986, Blaðsíða 88

Einar Már Gudmundsson
Þegar örlagavindarnir blésu
I
Þetta hið annars fagra og stjörnubjarta kvöld, þegar örlagavindarnir
kvöddu sér hljóðs og byrjuðu að blása, voru hjónin Nikulás og
Nanna búin að reka og starfrækja vefnaðarvöruverslunina í meira en
tólf ár eða alveg frá þeirri stundu er verslunarlengjan reis upp úr
jörðinni og verslanir hennar og búðir opnuðu hver á fætur annarri og
urðu á skömmum tíma sú miðstöð sem íbúarnir í hverfinu í kring
hafa síðan sótt flestallar vörur og þjónustu.
Já þetta kvöld.
Hljóðlátur þytur hefur leikið um næstum því auðar göturnar og
rekið á undan sér bréfarusl og stigið við það dans meðfram gráleitum
gangstéttum.
Og hann þyrlar því í hringi, vaggar því og veltir þar til bréfaruslið á
sér að lokum enga undankomuleið.
Já skrjáfandi hafnar það í rennusteininum og endar með tómleika
sinn á milli raufa ryðbrúnna járnrista.
Hvert Nikulás og Nanna höfðu farið og hvaðan þau eru að koma,
það veit í rauninni enginn og ekkert bendir til annars en allt hafi
gengið sinn vanagang og vefnaðarvöruverslun þeirra þá sem endra-
nær blómstrað með svipuðum hætti og hún hafði gert svo lengi sem
menn mundu eftir glerskiltinu með nöfnum þeirra, útidyrahurðinni
og búðargluggunum tveim.
Það gustar.
Af og til, einsog stef í þytmjúkri hljómkviðu kvöldsins, gustar
köldum gusti.
350