Tímarit Máls og menningar - 01.09.1986, Blaðsíða 135

Reynsla undirritaðra sýnir að ungir
lesendur kunna vel að meta efni sögunn-
ar, eiga auðvelt með að lifa sig inn í hana
og verða örlög Doppu þeim minnisstæð-
ust. Þeir kenna í brjósti um sakleysingj-
ann sem er svo lítils megnugur gagnvart
vonsku mannanna. Eins og áður segir,
koma fram ólík viðhorf sögupersóna til
dýranna og sýnir Andrés á þann hátt
fram á ólíkt gildismat í samfélaginu.
Hann lætur „vondu“ persónurnar ekki
breyta afstöðu sinni og áfellist engan.
Þegar á heildina er litið hefur Andrési
tekist að skrifa góða barnabók sem hent-
ar vel byrjendum í lestri. Fyrir þá er líka
mikils um vert að uppsetning texta sé
skýr, línur stuttar og leturflötur lítill
eins og hér er. I umfjöllun um bókina í
dagblöðum fyrir jólin hlaut uppsetning-
in að okkar mati ómaklega gagnrýni.
Við teljum fráleitt að bera hana saman
við órímuð ljóð og því síður að hún
slævi tilfinningu fyrir ljóðum. Uppsetn-
ing textans gefur óvönum lesendum
kjark til að hefja lesturinn og eykur trú
þeirra á eigin getu. Vonandi fá þeir fleiri
slíkar bækur í hendur.
Gudrún Karlsdóttir
Kolbrún Fribriksdóttir
FLAUTAN OG VINDURINN
eftir Steinunni Jóhannesdóttur
Teikningar eftir Valgarð Gunnarsson
Rv, Námsgagnastofnun, 1985
Það er okkur barnabókaunnendum mik-
ið gleðiefni hvílík gróska virðist vera að
koma í útgáfu góðra barna- og ungl-
ingabóka, bæði íslenskra og þýddra. Það
á áreiðanlega nokkurn þátt í þessari
Umsagnir um bœkur
grósku að stofnaður hefur verið nýr
verðlaunasjóður barnabóka, og einnig
efndi Námsgagnastofnun til verðlauna-
samkeppni um barnabækur á síðasta ári.
Báðir þessir aðilar eiga þakkir skildar
fyrir.
Það vekur sérstaklega athygli mína að
„alvöru" unglingasögum hefur fjölgað,
þ. e. sögum um unglinga af holdi og
blóði sem eiga sín vandamál, sorgir og
gleði. Dæmi um þetta eru Tex (Bjallan),
Ekki kjafta frá (Iðunn) og Sesselja Agnes
(MM). Bókin sem hér á að fjalla um,
Flautan og vindurinn, skipar sér í þenn-
an hóp. En víkjum að söguþræði.
Hlynur, 14 ára, og Haukur, 6 ára, búa
hjá einstæðri móður sinni í íbúð í blokk
í úthverfi Reykjavíkur. Móðirin er
sjúkraliði, vinnur á Landakoti og á ekki
bíl. Einn morgun í öskrandi byl fara
Haukur og móðirin í vinnu, en þegar
Hlynur ætlar í skóiann klukkutíma síðar
er veðrið orðið svo vont að hann verður
að snúa aftur heim. I óveðrinu rekst
hann á Astu skólasystur sína, fannbarða
og blauta, dregur hana upp úr skafli og
tekur hana með sér heim. Hann er í
laumi smáskotinn í Ástu. Hún spilar á
flautu og hefur gaman af klassískri tón-
list. Hlynur og Asta lifa smá ástarævin-
týri meðan bylurinn öskrar á rúðunum
og fyrir Hlyni opnast ný tónaveröld
þegar hann hlustar á Ástu spila.
Saga þessi fékk viðurkenningu í sam-
keppni Námsgagnastofnunar um barna-
og unglingabækur á léttu lesmáli. Menn
hafa látið í ljós ólíkar skoðanir á því
hvort heppilegt sé að skrifa bækur á
sérlega léttu máli fyrir þá sem eru
seinlæsir. Mér finnst að stálpuð börn
eigi sinn rétt til lesefnis við hæfi, þó að
treglæs séu, en þó um þetta megi deila,
virðist mér það óumdeilanlegt að höf-
undi þessarar bókar hefur tekist prýði-
397