Morgunblaðið - 12.12.2014, Blaðsíða 28

Morgunblaðið - 12.12.2014, Blaðsíða 28
28 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. DESEMBER 2014 ✝ Jón Sigfús Ein-arsson fæddist 27. nóvember 1920 á Hafursá á Völl- um. Hann lést á Fjórðungssjúkra- húsinu í Neskaup- stað 3. desember 2014. Foreldrar hans voru Einar G. Markússon, f. 1896, d. 1982, og Mar- grét J. Jónsdóttir, f. 1900, d. 1979. Einar og Margrét skildu; síðari kona Einars var Björg Jónsdóttir, f. 1896, d. 1994, en síðari maður Margrétar Þór- arinn Guðmundsson, f. 1904, d. 1965. Alsystir Jóns er Helga, f. 1922, búsett í Reykjavík, ekkja eftir Odd Sigurbergsson. Hálf- bræður Jóns eru Þráinn S. Þór- arinsson, f. 1930, kona Hjördís Garðarsdóttir, og Óðinn G. Þór- arinsson, f. 1932, kona Jónína Árnadóttir; fóstursystir er Edda Stefáns Þórarinsdóttir, f. 1939, maður Helgi Svavarsson. Þegar þau Einar og Margrét skildu 1924 hélt Margrét með börnin til foreldra sinna í Reykjavík. Árið eftir var Jón sendur austur á Hérað og var eftir það á vegum föður síns en ávallt hjá vandalausum, fyrst í Eyrarteigi í Skriðdal, þá í Mjóa- nesi á Völlum, er skráður vika- piltur í manntali 1930, og að lokum að Geirólfsstöðum í Skriðdal; fólkinu þar bast Jón vinarböndum. Fjórtán ára eign- aðist Jón fyrst samastað hjá föður sínum sem þá var ný- kvæntur Björgu og gerðist skömmu síðar bóndi á Keldhól- um á Völlum. Hinn 15. júlí 1944 kvæntist Jón Þorbjörgu Guðríði Vil- hjálmsdóttur, f. 16.7. 1917, d. 10.2. 2007. Þorbjörg var Norð- (látin) og Pétur, börn hans eru Ástrós og Patrik. 2) Margrét, f. 21.3. 1951, gift Jóni R. Gunn- arssyni, f. 1940, d. 2013. Jón átti tvær dætur, Þóru og Bergljótu. Margrét á eitt barnabarn, Ás- grím Karl. Margrét býr í Reykjavík. Jón fór ungur að vinna fyrir sér. Hugur hans hneigðist fljótt til smíða. Hann vann m.a. við að reisa hús Gunnars Gunn- arssonar á Skriðuklaustri og hélt alla tíð tryggð við staðinn. Tæplega tvítugur að aldri hélt hann til Akureyrar og hóf nám við Gagnfræðaskólann og síðar við Iðnskólann. Námi í húsa- smíði lauk hann 1944. Ævistarf sitt vann Jón á Norðfirði. Þar reisti hann fjölda bygginga, m.a. frystihús, síldarverk- smiðju, Fjórðungssjúkrahúsið og hús Pósts og síma. Hann hóf stundakennslu við Iðnskólann 1946 en varð að lokum fastur kennari við Verkmenntaskól- ann og sinnti kennslu til starfs- loka. Hann var iðnfulltrúi Aust- urlands frá 1982-1998. Hann var í stjórn Iðnaðarmanna- félags Norðfjarðar í rúm 20 ár, var um tíma í skólanefnd Iðn- skólans og um áratugaskeið í prófanefnd um húsasmíði. Hann var bæjarfulltrúi Framsóknar- flokksins 1954-1958 og síðar varafulltrúi, endurskoðandi Kaupfélagsins Fram um árabil og fulltrúi á aðalfundum SÍS, í stjórn Sparisjóðs Norðfjarðar 1988-1998 en hafði áður verið varamaður í áratug, var í rekstrarstjórn Fjórðungs- sjúkrahússins 1956-1963, lengi í sóknarnefnd Norðfjarðarkirkju og formaður hennar 1991-1997. Hann var einn stofnfélaga Skógræktarfélags Neskaup- staðar, sat í stjórn frá 1972- 1987 og var lengi endurskoð- andi. Hann tók virkan þátt í starfi Félags eldri borgara og var þar í stjórn um skeið. Jón verður kvaddur frá Norðfjarðarkirkju í dag, 12. desember 2014, og hefst athöfn- in kl. 13. firðingur að ætt og uppruna. Foreldrar hennar voru Krist- ín Árnadóttir og Vilhjálmur Stef- ánsson í Hátúni á Norðfirði. Jón og Þorbjörg stofnuðu heimili á Akureyri. Haustið 1945 flutt- ust þau á Norðfjörð og þar stóð heimili þeirra alla tíð. Jón bjó einn eftir lát Þorbjargar en fyrir ári flutti hann í íbúð fyrir aldraða. Þar sá hann að lang- mestu leyti um sig sjálfur, fór allra sinna ferða á bíl sínum og naut samvista við afkomendur og vini. Jón og Þorbjörg eignuðust tvær dætur: 1) Kristín Björg, f. 24.7. 1945, gift Jóni Hlífari Að- alsteinssyni, f. 1943; þau búa í Neskaupstað. Börn þeirra eru a) Jón Einar Marteinsson, kvæntur Björgu Þorvalds- dóttur. Börn þeirra eru Kristín Björg (dóttir Jóns), Þorvaldur Marteinn, Jóhann Gísli og Skarphéðinn Magnússon (sonur Bjargar); unnusta hans er Lilja Rún Jónsdóttir. Kristín Björg er gift Gunnari H. Ólafssyni; börn þeirra eru Aníta Sól, Linda Kristey og Hafsteinn Orri. b) Einar Aðalsteinn, kvæntur Eyrúnu Jóhann- esdóttur. Börn þeirra eru Jón Hlífar, Bergrún Ósk, Eydís Birta, Emilía Ósk og Eyrún Ísa- bella. c) Þorbjörg Ólöf, gift Karli Rúnari Róbertssyni. Börn þeirra eru María Rún, Hlynur og Fanney. d) Sigurður Friðrik. Kona hans er Unnur Ósk Sig- finnsdóttir. Börn þeirra eru Dagur Nói, Freyja Kristín, Katrín Embla og Ísabella Líf. Jón Hlífar átti tvö börn í fyrra hjónabandi. Þau eru Svanhvít Góður maður hefur kvatt, sem var mér allt í senn ímynd föður og afa en ekki síst vinur í raun. Hann var tryggur, hjálpsamur, um- hyggjusamur og úrræðagóður. Vinátta okkar Jóns Einarsson- ar hófst fyrir 25 árum þegar ég og fyrrverandi eiginmaður minn ásamt eins árs syni okkar, Skarp- héðni, leigðum hjá þeim heiðurs- hjónum, Jóni og Þorbjörgu. Ef- laust var margt sem gerði það að verkum að við hjónin; krakkar á þrítugsaldri, og Þorbjörg og Jón, þá komin á áttræðisaldur, bund- umst strax sterkum böndum. Við vorum aðkomufólk, áttum enga ættingja á Norðfirði og tóku þau okkur með kostum og kynjum. Frá fyrsta degi var heimili þeirra opið okkur. Ég hafði nýlega misst föðurömmu mína, sem var mér mjög náin, og stuttu síðar lést fað- ir minn. Í sorg minni og einsemd yfir þessum ástvinamissi ásamt því að langt var í alla ættingja komu Jón og Þorbjörg eins og englar inn í líf mitt og leiddu mig í gegnum sorgina og fylltu það skarð sem höggvið hafði verið við fráfall ömmu minnar og föður. Frá upphafi kallaði Skarphéð- inn þau ömmu og afa. Þótt ég hafi ekki nefnt þau upphátt ömmu og afa fyrstu árin voru þau mér sem slík. Þótt örlögin hafi svo hagað því þannig að ég giftist síðar dótt- ursyni þeirra og allir synir mínir hafi því átt þau sem ömmu og afa eru það fyrstu kynni mín af þeim sem sitja í hjarta mínu og lýsa umhyggju, trygglyndi og vinar- þeli þeirra í gegnum árin. Margar stundirnar átti ég með ykkur ömmu í Miðgarðinum. Í eldhúsinu var spjallað um daginn og veginn. Amma söng fyrir alla strákana mína, hossaði þeim á hnjánum og kenndi þeim gamlar barnagælur og vísur. Þú kenndir þeim svo að spila. Eftir að amma dó tókst þú við bústýruhlutverkinu í Miðgarð- inum, eldaðir þinn mat og ekki leið á löngu þar til jólakökuilminn lagði um íbúðina. Fyrir ári fluttir þú í þjónustuíbúð í Breiðabliki, þá varð enn styttra á milli okkar og gott að koma við á leiðinni úr vinnunni og þiggja kaffisopa að loknum erli dagsins. Eftir slíkar heimsóknir var ég endurnærð á líkama og sál. Þessi 25 ár hefur þú verið mér tryggur vinur og ræktað hlutverk þitt sem afi. Þú hefur ætíð tekið vel á móti mér, ráðlagt og hjálpað mér við allt milli himins og jarðar. Þú hefur gætt sona minna, frætt mig um ættfræði og hlúð að mér á erfiðum stundum. Þú hafðir ástríðu fyrir að fræð- ast um menn og málefni. Aldrei mun ég gleyma ferð okkar á Akranes sumarið 2007, í brúð- kaup elsta langafabarns þíns. Ég keyrði, þú fræddir. Þú þekktir hvern einasta bæ við þjóðveginn og gast frætt mig um ábúendur og ættfræði heimilisfólks. Ég hélt að eftir því sem vestar drægi myndi kunnátta þín þverra, en svo var ekki. Alla leið á Skagann rak þig aldrei í vörðurnar. Þessa minn- ingu mun ég geyma í hjarta mínu og hlýja mér við um ókomna tíð. Það erfiðasta við að eiga góðan vin er að einhvern tímann kemur að kveðjustund. Nú hefur hún runnið upp, stund sem ég hef í langan tíma kviðið fyrir. Það eina sem linar sorgina er vissan um að nú eruð þið amma saman á ný. Elsku afi, ég kveð þig með söknuði en jafnframt virðingu og þakklæti fyrir að hafa fengið þig inn í líf mitt á erfiðum stundum og átt þig sem trúfastan vin þessi ár. Ástarþakkir fyrir allar dásamlegu stundirnar og allt sem þú gafst mér með trygglyndi þínu í gegn- um árin. Guð geymi þig. Þín Björg. Í dag kveðjum við elsku afa. Frá því að ég var lítið peð hefur afi ávallt verið til staðar. Þær eru ófá- ar stundirnar sem við systkinin áttum í Miðgarðinum hjá afa og ömmu. Stutt var að hlaupa í heim- sókn og gott var að lauma sér í búrið í Miðgarðinum. Afi hefur alla tíð verið stór hluti af lífi fjölskyldunnar. Í tæp 15 ár höfum við búið í sama húsinu, í Miðgarði 3, húsinu sem hann byggði fyrir 65 árum. Í upphafi bjó litla fjölskyldan á neðri hæðinni hjá afa og ömmu. Fjölskyldan stækkaði og svo kom að því að við keyptum húsið og höfðum hæðaskipti. Það hafa ver- ið þvílík forréttindi að búa í sama húsi og hann öll þessi ár. Forrétt- indi sem gáfu okkur öllum mikið. Forréttindi fyrir okkur að hafa hann nálægt og fyrir börnin að alast upp í nánum samskiptum við langafa. Oft spiluðu þau kasínu og gott var að læðast í skápinn og ná sér í smá kex. Sambúðin hafði einnig þau áhrif að afi gat búið í Miðgarðinum eins lengi og hann gat hugsað sér en hann flutti í íbúðir aldraða tæplega 93 ára gamall. Afi var ávallt ljúfur, natinn og þolinmóður við börn og fullorðna og hafði hann einstaklega góða nærveru. Afi var með stórar og hlýjar hendur og gott faðmlag. Afi var líka hafsjór af fróðleik. Hann fylgdist vel með. Hann hlustaði og horfði á nær allar fréttir, hvort sem þær voru í íslenska, norska eða færeyska sjónvarpinu. Einnig fylgdist hann vel með fram- kvæmdum á svæðinu, t.d. gerð snjóflóðagarða og gerð nýrra Norðfjarðarganga. Hann fylgdist vel með lífi langafa- og langa- langafabarnanna sinna, afrekum þeirra og ferðalögum. Hann hafði mikinn áhuga á ættfræði og oftar en ekki gat hann rakið ættir fólks langt aftur og jafnvel tengt fólk saman aftur í ættir. Afi var gest- risinn og þótti það ekki tiltökumál að bjóða gestum af efri hæðinni afnot af vesturherberginu hjá sér ef ekki var nægt pláss uppi. Þann- ig urðu góðir vinir okkar góðir vinir hans. Þá naut hann þess að sitja og spjalla við fólk á öllum aldri, fræða og segja frá. Afa fannst gott að vera boðið upp í mat og naut þess að sitja hjá okkur, hvort sem það var sterk pitsa og bjór á boðstólum eða slát- ur með kartöflumús. Hann var líka duglegur að reyna fyrir sér í bakstri og eldamennsku. Það var ósjaldan sem boðið var upp á ný- bakað bananabrauð með kaffiboll- anum eða matarmikið kornbrauð þegar komið var heim úr vinnu eða þá með kvöldkaffinu. Smíðarnar voru ævistarf afa og lék allt í höndum hans. Þeir eru ófáir hlutirnir sem liggja eftir hann og koma þeir til með að minna okkur á það hve mikill handverksmaður hann var. Hann var einnig iðinn við að binda inn bækur og blöð. Heilu árgangarnir af Heima er bezt og fleiri blöðum ásamt heillaóskaskeytum eru til innbundin eftir hann. Þá var hann duglegur að taka bækur að sér til viðgerða, hvort sem það var barnabók eða gatslitin mat- reiðslubók. Elsku afi og langafi. Við kveðj- um þig nú með söknuði en þökk- um um leið allar góðu stundirnar sem þú hefur gefið okkur. Þorbjörg Ólöf, Karl Rúnar, María Rún, Hlynur og Fanney. Móðurafi minn, Jón S. Einar- son, er látinn níutíu og fjögurra ára að aldri. Þótt nokkur ár séu síðan amma lést náðu þau bæði háum aldri og það eru á vissan hátt forréttindi að geta lifað í ára- tugi við góða heilsu að lokinni starfsævi, ferðast og geta notið samvista við ættingja og vini. Foreldrar afa skildu þegar hann var fjögurra ára og var hon- um komið í fóstur. Þótt honum hafi liðið vel setti það alltaf mark sitt á hann að hafa ekki fengið að alast upp hjá báðum foreldrum sínum og leitaði meira á hann eftir því sem árin liðu. Afi og amma hófu búskap á Akureyri, en fluttu síðan til Neskaupstaðar, heima- byggðar ömmu. Í huga þeirra skipaði Akureyri samt alla tíð stóran sess og þau fóru þangað ár- lega. Héraðið var afa einnig mjög kært, þar voru hans rætur. Afi og amma voru víðsýn og fordómalaus og ungleg í fasi og gjörðum. Eft- irtektarvert var hve gott samband þau áttu við mikið af ungu fólki. Þau nutu þess að ferðast til þess að rækta samband sitt við ætt- ingja og vini og til þess að sjá nýja staði og lönd og víkka sjóndeild- arhringinn. Þau fylgdust náið með barnabörnum sínum og heimsóttu þau reglulega. Afi var húsasmíðameistari og vann við þá iðn stærstan hluta sinnar starfsævi. Frá upphafi sinnti hann einnig kennslu við iðn- skólann. Síðasta hluta starfsæv- innar var hann fastráðinn kennari við Verkmenntaskóla Austur- lands. Hann byggði upp kennslu í verknámi við skólann og sinnti því á sínu verkstæði. Hann hafði mik- inn áhuga á handverki og iðnnámi og kynnti sér slíka kennslu annars staðar á landinu og í öðrum lönd- um. Það eru ófáir smiðirnir sem hafa notið leiðsagnar hans í gegn- um tíðina. Hann las alltaf mikið, var vel lesinn um sögu lands og þjóðar og fylgdist alla tíð vel með. Hann var áhugamaður um ætt- fræði og þar kom fólk ekki að tóm- um kofunum. Eftir að afi og amma fluttu austur byggðu þau sér hús nálægt Hátúni, þar sem amma var fædd og uppalin, og bjuggu alla tíð í nánum tengslum við systkini ömmu og fjölskyldur þeirra. Heimilið stóð öllum opið, þar var veitt af rausn. Afi og amma bjuggu á efri hæðinni, en faðir hans og stjúpmóðir á neðri hæð- inni. Þetta voru þær aðstæður sem ég ólst upp við, en ég var að verulegu leyti alinn upp hjá ömmu og afa fyrstu árin. Þau hafa alltaf verið mér sem aðrir foreldrar enda sagði amma oftast „pabbi þinn“ þegar hún talaði um afa við mig. Flestar af mínum fyrstu minningum tengjast afa og ömmu á einhvern hátt. Mér er mjög minnisstætt að afi byrjaði snemma að ræða við mig eins og ég væri fullorðinn en ekki eins og hann væri að tala við barn. Þetta hafði mikil áhrif á mig og hef ég reynt að temja mér þetta í sam- skiptum við mín börn. Nú er ævi afa míns lokið. Hann var í nokkurn tíma búinn að gera sér grein fyrir hvað beið hans og tók því af styrk og æðruleysi. Hann var búinn að lifa góðu lífi, búinn að skila sínu hlutverki með því að koma afkomendum sínum vel til manns og gat kvatt sáttur við sitt. Ég sakna hans mikið, en minningarnar munu hlýja. Efst í huga er virðing og þakklæti fyrir allt það sem hann gerði fyrir mig og mína og fyrir það sem hann var mér. Ég þakka starfsfólki Fjórð- ungssjúkrahússins í Neskaupstað fyrir einstaklega góða umönnun og fyrir að gera honum síðustu ævidagana eins góða og raunin varð. Blessuð sé minnig afa míns. Jón Einar Marteinsson. Elsku afi, takk fyrir allar góðu samverustundirnar í gegnum tíð- ina. Ég man svo vel eftir því þegar þú kenndir mér kasínu og við spil- uðum oft kasínu þegar ég heim- sótti þig. Ég man vel þegar ég fór í Miðgarð og ég fékk alltaf eitt- hvað gott að borða, oftast fékk ég svala með jólaköku ásamt kökum eða kexi. Ég fór oft til afa og fékk að gista hjá honum og fékk snakk eða gos, þetta þótti mér mjög gaman. Þegar ég fór til afa töl- uðum við oft um sveitina mína og ég sagði honum fréttir úr sveit- inni, það þótti afa alltaf gaman að heyra. Þegar ég kom úr sveitinni, seint í ágúst, kom afi með mömmu og pabba að sækja mig, það þótti mér gaman og var það síðasta bíl- ferðin okkar saman. Við spjölluð- um um sveitina á leiðinni heim. Mér fannst alltaf gaman þegar afi kom í heimsókn eða í kvöld- mat. Ég gaf afa oft kjöt úr sveit- inni og það þótti honum gott. Ég man einu sinni þegar afi kom í mat og hann gekk til okkar úr Breiðabliki, þar sem hann bjó síð- asta árið. Eftir matinn fylgdi ég honum til baka og það þótti mér mjög gaman. Afi gaf mér oft góð- ar gjafir sem ég geymi vel, hann gaf mér einu sinni gamlar skeifur sem pabbi hans, Einar Markús- son, hafði búið til og ég mun alltaf gæta þeirra vel. Afi gaf mér gaml- ar hestabækur sem mér þykir vænt um og ég ætla að passa þær vel. Að lokum vil ég segja takk fyrir allar góðu stundirnar í Mið- garði, góðu samtölin okkar um daginn og veginn, allar góðu gjaf- irnar, bækurnar og skeifurnar, og takk fyrir allar góðu minningarn- ar í gegnum árin, ég mun aldrei gleyma þér. Þinn Jóhann Gísli. Elsku afi minn. Það er komið að kveðjustund hjá okkur og það er erfitt að byrja en ég ætla að skrifa örfá orð. Takk fyrir allar okkar ómetanlegu stundir. Sem pjakkur niðri á verkstæði eftir skóla eyddi maður ótöldum stund- um þar sem þú hjálpaðir mér að smíða óteljandi báta. Svo hringdi amma í símann á verkstæðinu og við löbbuðum saman upp í Mið- garð í kaffi. Það er fyrst núna sem mér finnst ég kveðja þig líka, elsku amma, fyrir mér voruð þið eitt. Það var alltaf tími hjá þér til að spila kasínu, þú leyfðir mér að vinna, held ég, nokkrum sinnum en gaman var það. Að gista hjá ykkur í Miðgarði var með því skemmtilegasta sem maður gerði, þar breidduð þið úr beddanum inni hjá ykkur og svo þegar ég stækkaði fékk ég að sofa í vest- urherberginu. Aldrei fór maður að sofa án þess að amma gæfi kvöldkaffi klukkan 10, kakó og tvíbökur og á meðan hlustaðir þú á fréttirnar. Á morgnana heyrðist svo í morgunleikfiminni á Rás 2 úr eldhúsinu hjá ömmu. Það skipti engu máli hvar mað- ur var staddur í heiminum, alltaf fylgdist þú vel með. Þú, amma og Gréta frænka heimsóttuð okkur fjöldskylduna til Danmerkur. Það þótti mér vænt um og við skoð- uðum okkur um saman. Þið voruð dugleg að ferðast og höfðuð verið í Danmörku áður. Þú varst svo duglegur að heim- sækja okkur, upp og niður bratta stiga, spjallaðir um heima og geima og knúsaðir krakkana sem kveðja núna langaafa sinn „sem bjó hjá Bobbu og Kalla“. Hún Katrín Embla gekk með prik sem staf í nokkra daga eftir að þú komst til okkar einu sinni af því þá var hún að leika langafa. Takk fyrir allt saman, elsku afi, ég veit þú heldur í höndina á ömmu núna. Sigurður (Siggi). Þær minningar sem koma fram þegar ég hugsa til baka um afa eru margar. Þær voru margar stundirnar sem ég átti á verkstæðinu hjá honum og iðulega kom ég þar við á leiðinni úr skólanum. Það var ýmislegt sem maður gerði á verk- stæðinu en hann passaði vel upp á hvað maður mátti og mátti ekki því það voru ákveðnar umgengn- isreglur sem giltu þar. Hann var alltaf tilbúinn að gefa manni góð ráð og kenna manni gott hand- bragð því eins og hann sagði; vel á að vanda það sem lengi á að standa. Þegar aldurinn færðist yfir fór hann að binda inn bækur og það var alveg sama hvað hann tók sér fyrir hendur, það var allt listavel gert. Ættfræði var honum sem annað áhugamál og átti hann auð- velt með að rekja ættartengsl. Þegar afi kom suður til Reykja- víkur fórum við iðulega í bíltúra um borgina og næsta nágrenni og fannst honum gaman að fylgjast með breytingum sem þar áttu sér stað. Honum fannst gaman að koma í heimsókn til okkar fjöl- skyldunnar og naut samveru við okkur og börnin. Eins fannst hon- um gaman þegar við komum í heimsókn til hans í Miðgarðinn. Afi var góður maður, léttur í lund og rólyndur og þrátt fyrir háan aldur bar hann sig vel og var ein- staklega æðrulaus allt til æviloka. Afi hafði svo sannarlega lifað tímanna tvenna, hann var fróður og hafði frá mörgu að segja. Hann hafði gaman af þjóðfélagsumræðu og var mjög minnugur og ern alla Jón Sigfús Einarsson HINSTA KVEÐJA Til langafa. Gangan með þér æviárin okkur líður seint úr minni. Við sem fellum tregatárin trúum varla brottför þinni. Þína leið til ljóssins bjarta lýsi drottins verndarkraftur. Með kærleiksorð í klökku hjarta kveðjumst núna, sjáumst aftur. (Hákon Aðalsteinsson.) Dagur Nói, Freyja Kristín, Katrín Embla og Ísabella Líf. Lokað Skrifstofur og tæknideild Epli verða lokaðar í dag föstudaginn 12. desember frá kl. 12.30 vegna jarðarfarar KJARTANS HARALDSSONAR.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.