Dagrenning - 01.12.1952, Qupperneq 28

þessum niðurstöðum, sem „stórkostlegum en
sönnum.“
Þessar athuganir skulu þá ekki frekar rakt-
ar að sinni, enda ætti það að vera óþarft, sv.o
greinilegt er að lengur verður skolleyrunum
ekki skellt við þessum furðulegu fyrirbærum.
Fuiðufyiiibæiin sjást á íslandi.
Dagrenning mun vera eina íslenzka ritið,
sem frá upphafi hefir tekið þessa hluti alvar-
lega. Öll dagblöð landsins lögðust á eitt með
að telja landsfólkinu trú um að nú væri þessi
gáta ráðin þegar Rannsóknarstofnun Banda-
ríkjaflotans birti, 12. febrúar 1951, skýrslu
sína um hina „fljúgandi diska“, og hélt því
frarn, að þeir væru ekki annað en plastikloft-
belgir, sem notaðir væru við veðurathuganir
og ýmiskonar rannsóknir á geimgeislum uppi
í háloftunum. Þessi grunnfæmislega og vfir-
borskennda skýring nægði blaðamönnum
stórblaðanna, sem undir engum kringum-
stæðum vilja trúa öðru en hér sé um einhvers-
konar jarðnesk fyrirbæri að ræða.
Þessi skýmig féll í góðan jarðveg hér á
landi því til þess tírna höfðu þessi fyrirbæri
ekki sést hérlendis.
Að vísu munu einhverjir hafa talið sig sjá
eitthvað svipað þessu árið 1947 eða 1948, en
ekki sáust þessi fyrirbæri almennt þá hér á
landi, og allt tal um þau þagnaði þá þegar.
En svo gerðist það nú, síðari hluta októ-
bermánaðar og í byrjun nóvembermánaðar
1952, að fljúgandi diskar eða áþekk ririr-
bæri sáust víðsvegar um land, af fjölda fólks.
Er þá svo komið, að þessi „tákn á himni“
eru nú séð af íslendingum og yfir íslandi
eins og af öðrum norrænum og vestrænum
þjóðum. Því miður hefir Dagrenning ekki
getað náð neinu teljandi beinu sambandi
við sjónarvotta að þessum fyrirbærum og
verður því að rekja þau hér stuttlega eins og
blaðafrásagnir voru um þau, og eru frásagn-
irnar flestar teknar úr Reykjavíkurblöðun-
um.
Svo virðist sem Ijóskúlur þessar hafi fyrst
sést í Eyjafirði þriðjudagskvöldið 21. október
s. I. Mbl. segir frá þeim atburði undir fyrir-
sögninni „Einkennileg ljósfyrirbrigði í Evja-
firði“, og farast orð á þessa leið:
„Þriðjudagskvöldið hinn 21. okt. s. 1. laust
h'rir kl. 21,30 var Eiríkur Kristjánsson kenn-
ari gangandi á leiðinni frá Akureyri og fram
í Kristnes, er hann varð þess skyndilega var
að það birti í kringum hann, sem um miðjan
dag væri. Datt honum í fyrstu í hug bílljós
og leit aftur fyrir sig, en varð einskis var. Varð
honum þá litið til lofts og sá hann bláleitan
Ijósgjafa hverfa fyrir ský.
Ekki gerði Eiríkur sér neina grein fyrir því
í hvaða stefnu ljósgjafinn fór, né hvaðan
hann kom, en hann virtist hverfa lítið eitt í
norðvestur. Eiríkur telur sig aðeins hafa séð
ljósið örfáar sekúndur.
Sama kvöld, og að því er næst verður kom-
izt um líkt leyti, \'ar maður framan úr Er ja-
firði, skammt framan við Kristnes. Ók hann
í bifreið. Varð hann einnig var þessa skæra
Ijóss, nam staðar og fór út úr bifreiðinni og
sá þá bláhvítan ljóshnött geysast um himin-
hvolfið.“
Ennfremur segir í sömu grein:
„Skömmu eftir kvöldmatartíma, kvöld-
ið eftir (þ. e. 22. okt.) fóru tvær ungar stúlk-
ur frá Kristnesi í gönguför og gengu fram
Eyjafjarðarbraut. Er þær voru við syðri vega-
mótin, þar sem vegurinn liggur heim að
Kristnesi sunnan frá, urðu þær varar við
feikna mikla birtu. Segir önnur þeirra, Edda
Eiríksdóttir, svo frá, að þær hafi gáð í allar
áttir, en hvergi getað séð hvaðan birta þessi
kom. Hún tekur það fram, að þeim hafi ekki
hugkvæmst að líta til lofts, þar sem fljúgandi
diskar eða önnur loftfyrirbæri hafi verið fjarri
26 DAGRENN I NG