Reykjalundur - 01.06.1972, Síða 27

aöist. llann var niennlaöasLi og jafn-
framt atkvæöamesti frumherjinn.
Fjrir utan menntun sína og hug-
myndaauögi var hann og er búinn
því afburöa vinnuþreki og bjartsýni,
sem aöeins fáum einurn er gefin.
Kjarkur hans, lífs- og vinnugleöi er
slík, aö öll jörö, sem hann treöur, verÖ-
ur alsáin þeim dýrmæla andans
gróöri, sem allt goti nœrist af.
Hans er uppbygging Reykjalundar,
sem andlegrar og líkamlegrar heilsu-
lindar. Engan mann veit ég svo hrelld-
an aö Oddur kunni ekki aö hugga.
Merkur maöur, harmi sleginn, sagÖi í
mín eyru: „Sá er nú ekki einn, sem á
Odd aö vini“ Ég bæti viö, óvini á
hann enga, þótt eigi sé hann jábróöir
allra í skoöunum.
Svo er láni S.í.fí.S. variÖ aö eigi
þurfum viö aö kvéöja þenna dáöa-
dreng, enda á hann enn svo mikiÖ
ógert til hagsbóta íslenzkum félags-
málum. Hann á eftir aö hugga svo
marga hrellda sál, og enn eru víöáttu-
miklar eyÖimerkur ógræddar, sem
bíöa frœkorna lífsins.
Sambandiö er reginstolt af því, aö
eiga og liafa átt Odd Ólafsson dS vini
og forystumanni og mun enganundra,
sem þekkir hann persónulega og lán
félags okkar. Ég veit svo sem aö hann
hefur enga ánægju af áö hlýöa á lofs-
yröi um sig, nema síöur sé. Ég get því
miöur ekkert gert aö því, en enginn
getur fengiÖ mig til aö þegja um sann-
leikann, þann sannleika, sem ég veit
heilastan og nytsamlegastan fyrir
hugi samferÖamanna. Hví skyldu
menn spara viöurkenningu fyrir
gœfuríkt og glœsilegt lífsstarf. Ég fœ
ekki betur séö en aö þaö sé heilög
skylda og þjóni engum öörum til-
gangi, en þeim bezta.
S.Í.B.S. vegna flyt ég Oddi Ólafs-
syni heilar þakkir fyrir störf hans í
þágu menningar og mannúöarmála
íslenzku þjóöarinnar.
f. h. S.Í.B.S.
Þóröur Benediktsson
Rli YKJALUNDUR
27