Reykjalundur - 01.06.1972, Blaðsíða 31

ÍÞRÓTTIR OG ENDURHÆFING
Iþróttir eru mikilvirkur liður í endur-
hæíingu iatlaðra. Tilgangur endurhæfing-
ar er að rækta einstaklinginn andlega og
líkamlega. Að endurheimta það heilsufar
og þá orku, sem unnt er og líta fyrst og
fremst á það sem eftir er af manninum, en
einblína ekki á það sem tapazt itefur. Liður
í endurhæfingunni, sem oft vill verða erfið-
ur viðfangs er, að endurnýja ltið félagslega
viðhorf. Koma á eðlilegum samskiptum við
umhverfið og að efla manngildi einstak-
lingsins. Þarna koma íþróttirnar til hjálp-
ar. Þær skapa aukin kynni og félagsskap,
hrífa hinn fatlaða burt frá einangruninni
og vonleysinu, út í hið iðandi mannlíf,
með spennu og ánægju íþróttaiðkananna.
Aðrir þættir endurhæfingarinnar, svo
sem læknishjálpin, sjúkraþjálfunin, sjúkra-
leikfimin og vinnuþjálfunin, fara ýmist á
undan eða eru samfara íþróttaiðkunum.
Augljóst er, að íþróttaiðkanir fatlaðra verð-
ur að framkvæma með gát. Fullkomið lækn-
iseftirlit er nauðsynlegt og einnig skyldi að
jafnaði iðka undir umsjá sjúkraþjálfara.
Hér á landi er óplægður akur á sviði
íþrótta fyrir fatlaða. Fjöldi einstaklinga
bíður færis að mega njóta þeirrar heilsu-
bótar, ánægju, örvunar og blessunar, sem
íþróttaiðkanir veita.
Skrýtlur
Sonurinn: — Dæmið, sem þú reiknaðir
fyrir mig í gær, pabbi, var skakkt hjá þér.
Faðirinn: — Hvaða vandræði!
Sonurinn: — Það gerði ekkert til, því að
feður flestra hinna strákanna höfðu líka
reiknað það vitlaust.
Hún: „Þér þykir víst vænna um kjöt-
bollurnar heldur en mig!
Hann: „Nei, elskan mín, mér þykir auð-
vitað vænna um þig, því að Jdú býrð til
kjötbollurnar.“
„Ég veit, að hann er 76 ára. — En ég veit
lika, að hann er milljóneri — og hann lifir
aldrei af hveitibrauðsdagana!“
________
„Við óskum helzt af öllu að komast i lest,
sem á leið um löng jarðgöng!“
REVKJALUNDUR
31