Reykjalundur - 01.06.1972, Blaðsíða 30

2) Fötlun vegna slysa fer vaxandi.
3) Fötlun vegna taugasjúkdóma.
4) Fötlun vegna gigtsjúkdóma.
Allar þessar tegundir sjúkdóma valda
fötlun á mjög mismuandi stigi, allt að
því að valda ævilangri veru í hjólastól.
5) Blinda veldur að sjálfsögðu skertum
hreyfimöguleikum. Þess vegna eru
íþróttaiðkanir blindum mikil nauðsyn.
6) Fötlun vegna lungna- og hjartasjúk-
dóma. Þetta er stór og vaxandi hópúr,
því enda þótt berklarnir séu að mestu
yfirbugaðir, þá fara aðrir lungna- og
lijartasjúkdómar í vöxt.
7) Fötlun af völdum geðveilu. Þar er um
að ræða einn stærsta hópinn, er gæti
haft not af íþróttum. íþróttaiðkanir
geta verið mjög æskilegar fyrir geðveila.
Þær rjúfa einangrunina, styrkja og
Jjjálfa líkamann, veita hinum sjúka auk-
ið sjálfstraust og sjálfsvirðingu. Það
bætist svo við, að geðveilir geta náð
mjög góðum árangri í íþróttum.
8) Vangefnir liafa einnig mikil not íþrótta-
iðkana.
HVAÐA ÍÞRÓTTAGREINAR
HENTA FÖTLUÐUM?
Eins og áður er sagt, þá er fötlun marg-
breytileg og fötlunarstigin rnörg. Segja má,
að varla finnist sú íþróttagrein, sem ekki
hentar hverjum hinna fötluðu.
Meðal íþróttagreina, sem fatlaðir stunda
nú má nefna:
1) sund
2) reiðmennska
3) badminton
4) borðtennis og tennis
5) beisbolti
6) kúluspil
7) bogi
8) keiluspil
9) hlaup, á öllum styttri vegalengdum
10) stökk
11) sleggjukast og kringlukast
12) leikfimi ýmis konar
13) skotfimi.
Vafalítið mætti lengi halda upptalning-
unni áfram.
Nú skyldi maður halda, að þótt íþróttir
séu fötluðum nauðsynlegar og hollar, þá sé
Jjess J)ó ekki að vænta, að þeir geti náð
verulegum keppuisárangri. Þetta er ekki
alveg rétt. Meðal íþróttastjarna seinni tíma
linnast nöfn fatlaðra.
Þannig varð Lis Hartel, illa fötluð diinsk
stúlka, Olympíumeistari í reiðmennsku í
Helsingfors 1952 og í Stokkhólmi 1956.
Conally, bæklaður frá fæðingu, varð
heimsmeistari í sleggjukasti.
Taksasc, sem reyndi sig í skotfimi á Ol-
ympíuleikunum í Berlín 1936, án verulegs
árangurs, meiddist á hægri hendi 1938. Þá
fór hann að skjóta með vinstri hendi og
varð Olympíumeistari sem vinstri handar
skytta 1948 og 1952.
Þótt keppnisatriði sé ekki markmið í
íþróttum fatlaðra, þá er keppni nauðsyn;
hún gefur ötulli þjálfun, meiri áhuga og
ánægju og veitir hina fullkomnustu lífsfyll-
ingu, Jjegar vel gengur. Auk Jress er J)að
eitt megináhugamál fatlaðra að skera sig
ekki úr, að lifa lífinu eins og aðrir.
30
REVKJALUNDUR