Reykjalundur - 01.06.1972, Blaðsíða 39

fluttisi hann að Stóru-Seylu
í Skagafirði, þar sem hann
átti síðan lögheimili til
dánardægurs.
Hinn 17. júní 1947
kvæntist Guðmundur Ingi-
björgu Björnsdóttur bónda
og hreppstjóra Jónssonar á
Stóru-Seylu og hóf það ár
búskap á hluta af jörðinni.
Einu ári síðar veiktist hann
og hvarf til dvalar á Krist-
neshæli. Komst lieim aftur
og stundaði bústörfin um
10 ára skeið.
Samfelld sjúkrahússvist
frá 1960. Guðmundur lézt
í Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri 10. apríl 1972.
Kvaddur við virðulega at-
höfn að Kristneshæli 14.
apríl. Jarðsunginn að
Glaumbæ í Skagafirði 22.
sama mánaðar.
Jórunn Ólafsdótlir
frá Sörlastöðum.
GUÐRÚN
EINARSDÓTTIR
frá Ytra Kálfskinni
Við hlutum þá gæfu að gista
gróandi jörð um skamma stund,
en bíður það aðeins byrjar
um blikandi hnatta sund.
Við finnum f eðli og anda
útþrá, sem bæði seiðir og knýr
til hugboðs um eitthvað horfið,
sem liiinim megin býr.
D.S.
Guðrún Einarsdóttir var
fædd að Hömrum við Ak-
ureyri 2. september 1896,
dóttir hjónanna Rósu
I .oltsdóttur, ættaðri tir
Svarfaðardal og Einars
Jónssonar. Þatt hjón munu
síðast liafa búið í Öxnadal.
Þau urðu fyrir því mikla
tjóni að bær þeirra brann.
Heimilið var barnmargt og
fátt úrræða. En Rósu og
Einari gafst það, sem öllum
fjármunum er betra, að
börn þeirra og niðjar er
velgefið dugnaðarfólk.
Guðrún ólst upp með
foreldrum sínum, fór ttng
að vinna fyrir sér, veikiist
af berklum er þá vortt mjög
útbreiddir í Eyjafjarðar-
sýslu. Hún lif'ði þá sártt
reynslu að vera- svift þreki
á vorsins þroskast.und,
dvaldi oft langdvölum á
hælum og sjúkrahúsum. En
heimili sitt átti hún hjá
Jóni bróður sínum bónda
á Ytra-Kálfskinni á Árskóg-
strönd. Síðustu árin var
hún hjá dóttur hans Bryn-
hildi og manni liennar
Snorra sál. Tryggvasyni
garðyrkjumanni í Hvera-
gerði. Þau hjón reyndust
henni mjög vel, kært var
með Guðrúnu og frænd-
fólki Itennar og tengcla-
fólki, ættartryggð var henni
í blóð borin.
Guðrún andaðist í
Landsspítalanum þann 13.
júlí 1971. Hún var jörðuð
frá Stærri-Árskógskirkju,
kirkjunni er hún liafði
lilúð að og fegrað. Margt
vorið höfðu þær mágkon-
ttrnar, frú Margrét Svein-
bjarnardóttir og Guðrún,
gróðursett blóm við kirkj-
una, þau hafa hlotið að
dafna vel svo nærfærin
voru handtök þessara góðu
kvenna.
Guðrún var glöð og
þakklát ylir liverju vori og
sumri er heilsan leyfði
henni þátttöku í sáningu
og uppskeru. Hún elskaði
móðir jörð, fegurð hennar;
já, unni hverjum ræktuð-
um bletti. Hún sá strönd-
ina sína breytast og vissi, að
innan tíðar yrðu hin fornu
skógarheiti þar að réttnefn-
um.
Guðrún nam ung hann-
yrðir og var á því sviði
mjög vel að sér, mörgum
ttngum stúlkum auðnaðist
henni að leiðbeina, á hæl-
um og sjúkrahúsum gáfttSL
mörg tækifæri til þess. List-
fengi, vandvirknt og næm-
leiki fyrir litum gerði það
að verkum að allt er hún
REYKJALUNDUK
39