Dagblaðið Vísir - DV - 27.02.2009, Blaðsíða 21

föstudagur 27. febrúar 2009 21Helgarblað
Pústþjónusta,
ísetningar á dempurum
og bremsuklossum
Dugguvogi 21, Sími 588-2555
Gæðabakstur ehf.
Álfabakka 12 | 109 Reykjavík | S: 545 7000
Veljum
íslenskt
Gæða
kleinur
Orku-
kubbur
gott í dagsins önn...
STEYPUSÖGUN
KJARNABORUN
MÚRBROT
l
l
l
Hamingjan Hjálpi ykkur
þegar við sleppum
Ég las viðtöl við útlenska sérfræð-
inga sem voru gapandi af hrifningu
yfir snilld hinna íslensku bissnis-
smanna sem virtust hafa uppgötvað
viskusteininn sem gerði þeim kleift
að búa til gull.
Og ég heyrði forseta Íslands
hrópa: „You ain´t seen nothing yet!“
um „sigurgöngu“ Avion Group og
annarra íslenskra snillinga.
Ef til vill er það hróp það vand-
ræðalegasta af þessu öllu, svona eftir
á að hyggja.
En allt þetta varð til þess að við
trúðum og héldum að undirstaðan
væri traust.
Þótt við skildum kannski ekki
neitt í neinu.
Flestir eiga nóg eftir
Nú er allt hrunið.
Við sitjum í brennunni miðri og
leitum útgöngu en okkur eru allar
leiðir lokaðar.
Auðmennirnir okkar, þeir eru aft-
ur á móti úti í sólskininu.
Flestir þeirra að minnsta kosti.
Margir þeirra hafa vissulega tap-
að miklu af meintum eignum sínum,
en flestir eiga áreiðanlega nóg eftir.
Og viðhengimenni auðmann-
anna sitja á sínum fjallmyndarlegu
bankabókum á Cayman-eyjum og
Tortola.
Komið heim með peningana!
Við þetta fólk segi ég: Komið heim
með peningana! Hvort sem þið teljið
ykkur hafa unnið fyrir þeim á heiðar-
legan hátt eða ekki: Komið sjálfvilj-
ug heim með peningana, látið okkur
ekki þurfa að eltast við ykkur. Komið
heim og leggið peningana ykkar í ís-
lenskt atvinnulíf sem nú er að breyt-
ast í brunarústir, meðal annars vegna
glannaskapar ykkar – svo ég kveði nú
ekki fastar að orði.
Og ég er að tala um alla pening-
ana.
Ekki bara eitthvað brot af þeim.
Alla!
Skrautbúin skip og einkaþotur
Komið með peningana og leggið þá
í lífvænleg íslensk fyrirtæki, svo ekki
þurfi að segja upp fleira fólki; leggið í
íslenskt atvinnulíf hverja andskotans
krónu sem þið hafið laumað und-
an til Antíga, komið með skrautbú-
in skip ykkar og einkaþotur, færiði
gjaldeyrinn heim.
Aðeins þannig getiði bjargað
andlitinu, aðeins þannig getiði frið-
að samviskuna sem ég veit að býr í
brjósti ykkar allra.
Því þið eruð bara venjulegt ís-
lenskt fólk, ekkert öðruvísi en við.
Þið eigið ekkert betra skilið en við.
Auðmennirnir – og ég!
Sameiginlegur forfaðir minn og
Björgólfs Guðmundssonar var Jón
Árnason, smábóndi á Skjaldþings-
stöðum í Vopnafirði um 1700.
Ættir mínar og Jóns Ásgeirs Jó-
hannessonar liggja saman í Hávarði
Jónssyni bónda í Múlasýslu um
1800.
Hreiðar Már Sigurðsson og ég
eigum sameiginlegan ættföður í Jóni
Þórarinssyni sem fæddist í Næfur-
holti og lifði einn af tíu systkinum í
Stórubólu 1707.
Við Bjarni Ármannsson erum
fimmmenningar; báðir komnir af
búandhjónunum Vigfúsi Gunnars-
syni og Vigdísi Auðunsdóttur sem
bjuggu í Fellsmúla í Landsveit á 19.
öld.
Ég og Sigurður Einarsson rekj-
um saman ættir til Gísla Brynjólfs-
sonar og Halldóru Bjarnadóttur sem
bjuggu á Ægissíðu við Helluvað á of-
anverðri 18. öld.
Og forfaðir okkar Ólafs Ólafsson-
ar í Samskipum, sem fékk Búnaðar-
bankann gefins frá Davíð og Hall-
dóri, það var „Björn halti og harði“
sem var bóndi í Valabjörgum í Skaga-
firði á seinni helmingi 18. aldar.
Ég nennti hreinlega ekki að fletta
upp skyldleika mínum við Hann-
es Smárason eða Lárus Welding/
Snorrason ...
Venjulegt íslenskt fólk
Allir þessir sameiginlegu forfeður og
-mæður mínir og útrásarvíkinganna
og auðmannanna voru venjulegt ís-
lenskt fólk, bændur, vinnumenn,
sem hokruðu hver að sínu, reyndu
að komast skammlaust gegnum lífið
og bjarga sér, vonandi var þetta allt
meira og minna heiðarlegt fólk.
Ég leyfi mér að minnsta kosti að
trúa því að þessir forfeður hefðu lát-
ið segja sér það tvisvar ef þeir hefðu
frétt af afkomendum sínum sitjandi
sem fastast á fjársjóðum í útlöndum
meðan harðindi ríktu hér heima.
Að bíða nötrandi
Hvaða annan valkost eigið þið svo
sem?
Að bíða nötrandi eftir því að upp
komist um hverja krónu í skatta-
skjólunum? Þið sjáið veggi banka-
leyndarinnar falla hvern af öðrum,
og þó er sú þróun rétt að byrja. Við
munum á endanum frétta af hverri
einustu bankabók og hversu mikið
leynist þar inni.
Kannski verður okkur ekki kleift
að krækja í hverja krónu en við
munum frétta af þeim, veriði viss.
Fangar í eigin skömm
Og ég get líka sagt ykkur annað.
Þó ég sé ekki mikið gefinn fyr-
ir innantóman belging um að við
munum „vinna okkur út úr vand-
anum“ og svo framvegis, þá er það
nú samt satt.
Við munum á endanum finna
leið út úr eldinum.
Leiðina út í sólskinið, þar sem
þið standið nú og hvíslist hæðn-
islega á um hvað nauð okkar saki
ykkur.
Fyrr eða síðar, þá munum við
sleppa.
Og þá má umorða lokaorð Steins
Steinars:
„Hamingjan hjálpi ykkur.
Þegar við sleppum.“
Því þá verðið þið fangar í eig-
in skömm. Upp úr því eldhafi mun
ekki einu sinni gaflaðið standa upp
úr.
SKArphéðinn í brennunni
eftir Hannes Hafstein (brot)
Buldi við brestur,
Brotnaði þekjan.
Reið niður rjáfur
og rammir ásar.
Skall yfir eldhafið, ólgandi, logandi,
eldvargar runnu fram, hvæsandi,
sogandi.
Reykurinn glóðþrunginn gaus upp úr
kafinu.
Gaflaðið eitt stóð sem klettur úr hafinu.
Nár var þá Njáll,
nár var Bergþóra.
Burtu var Kári,
brunninn Grímur,
höggvinn Helgi.
Héðinn stóð einn
tepptur við gaflað
og glotti við tönn.
[...]
Aleinn örlögum
ofurseldur
horfðist í augu
við eld og dauða.
SKArphéðinn í brennunni
eftir Stein Steinarr
Það er lygi, sem sagt er.
Ég leitaði útgöngu,
ég leitaði útgöngu í máttvana
skelfingu
deyjandi manns.
En leiðin var lokuð.
Og ég heyrði ykkur hvísla
út í hlæjandi sólskinið:
Látum hann farast.
Hvað sakar það okkur?
Hvað getum við að því gert?
Hamingjan hjálpi ykkur!
Hefði ég sloppið.