Dagblaðið Vísir - DV - 22.05.2009, Blaðsíða 27

Föstudagur 22. maí 2009 27Helgarblað
„Ég ætla að verða leik- og söngkona
þegar ég er orðin stór,“ tilkynnti Erna
Hrönn Ólafsdóttir söngkona foreldr-
um sínum aðeins þriggja ára gömul
og síðan þá hefur hún unnið hörðum
höndum að því að láta drauminn ræt-
ast.
Erna steig stórt skref í átt að þess-
um draumi á dögunum er hún hélt
til Moskvu og söng sem bakrödd við
framlag Íslendinga í Eurovision í ár.
Ferðin var að hennar sögn ævintýri
líkust.
Níu ára í klassískt söngnám
Erna byrjaði að spila á blokkflautu og
síðan hljómborð, en á endanum var
það söngurinn sem kallaði á hana.
Hún hóf söngnám í klassískum söng
aðeins níu ára gömul í Tónlistarskóla
Eyjafjarðar þar sem hún ólst upp. Hún
er dóttir læknaritara og rafvirkja og
segir hún söngáhugann eflaust koma
frá ömmum sínum og öfum sem öll
sungu í kór, ekki frá foreldrum sínum.
Bæði Erna og bræður hennar tveir
fóru snemma að hafa áhuga á mús-
ík, en einn bræðra hennar er Jenni,
söngvari Brain Police.
Hún var yngsti nemandinn til að
sækja söngskólann í Eyjafjarðarsveit
en gaf þó eldri nemendum ekkert eft-
ir. „Ég söng ættjarðarlög og óperur
eins og ekkert væri. Ég hafði þó enga
sérstaka löngun til að vera klassískt
menntuð. Það var bara ekkert annað
í boði þarna en ég lærði margt á þess-
um árum sem nýtist mér enn þann
dag í dag,“ segir Erna sem er með
sjötta stigs próf í klassísku námi.
Sextán ára flutti hún til Akureyrar,
heila 10 kílómetra eins og hún orð-
ar það sjálf, og hóf nám við Mennta-
skólann á Akureyri. Hún bjó á heima-
vist og var virk í skólalífinu eins og
hún hafði alltaf verið. Erna hreppti
aðalhlutverkið í uppsetningu skól-
ans á Cabaret og fékk þá þann gamla
draum uppfylltan að syngja og dansa
á sviði.
Að duga eða drepast
Eftir stúdentspróf tók Erna þá ákvörð-
un að hætta í klassíkinni og einbeita
sér að poppinu. Klassíska tónlistin
var heftandi og hún þráði frelsið sem
fylgdi popptónlistinni. Á sama tíma
breyttist líf hennar til frambúðar. Hún
varð ólétt og draumur hennar um að
verða söngkona var settur á hilluna.
„Ég gerði mér engar vonir um
framtíð í söng. Ég eignaðist fyrsta
barnið mitt tvítug og tæplega tveim-
ur árum seinna kom seinna barn-
ið mitt í heiminn,“ segir Erna sem er
í dag einstæð móðir. Hún átti í stuttu
sambandi við barnsföður sinn en þau
slitu samvistum er Erna gekk með sitt
annað barn.
Aðspurð viðurkennir Erna vissu-
lega að það að verða móðir svona ung
hafi verið dálítið sjokk. „Mér fannst
yndislegt að verða móðir en ég glímdi
við þunglyndi þegar á leið,“ segir hún
hreinskilnislega. „Minnstu hlutir
fóru að verða yfirþyrmandi og ég gat
varla pantað pitsu án þess að fara að
gráta. Ég bjó í kjallaraíbúð, borðaði til
að vera glöð og þyngdist þar af leið-
andi mjög mikið. Í kjölfarið minnkaði
sjálfstraustið gríðarlega og mér fannst
ég vera að trufla alla í kringum mig
með því að vera til. Óhamingjusem-
in var yfirþyrmandi og ég fjarlægðist
fjölskylduna mína og vinina ofsalega
mikið.“
Á sama tíma og Erna glímdi við
veikindi sín varð hún aftur ófrísk en
að þessu sinni öðlaðist hún innri
styrk og hún tók þá stóru ákvörðun
að umturna lífi sínu. „Ég vissi að nú
var annaðhvort að duga eða drepast
og ég ákvað að gera allt sem ég gæti
til að búa börnunum mínum gott
líf. Til þess þurfti ég að standa með
sjálfri mér og rífa mig upp. Ég sleit
sambandinu við barnsföður minn og
flutti heim til mömmu og pabba sem
voru mín stoð og stytta.“
Hún steypti sér í mikla sjálfsvinnu
og með hjálp félagsráðgjafa byrjaði að
birta til í lífi hennar. „Ég losaði mig við
þunglyndislyfin og það lá allt upp á
við eftir það,“ segir hún skælbrosandi
og það er erfitt að ímynda sér hana
óhamingjusama.
Fékk tækifærið
Þrátt fyrir að vera einstæð móðir var
Erna aldrei ein. Hún segir stuðning
foreldra sinna í gegnum árin hafa
verið ómetanlegan. „Það hefur aldrei
verið baggi að vera einstæð móðir,“
segir hún brött.
Þegar dóttir hennar, Silja Sól, varð
eins árs tók líf Ernu öðrum stakka-
skiptum. Hún ákvað að flytja að norð-
an þar sem hún hafði búið allt sitt líf
og setjast að í Reykjavík. „Ég þráði
breytingu og að geta staðið á eigin fót-
um.“ Hún skráði sig í Háskólann þar
sem hún lagði stund á táknmálsfræði
og seinna uppeldisfræði.
Ákvörðun Ernu reyndist afdrifa-
rík því loksins fékk hún tækifæri að
spreyta sig sem poppsöngkona. Hún
var varla flutt í bæinn þegar hún var
fengin til að fylla í skarð vinkonu
sinnar á tónleikum með Love Guru á
Menningarnótt.
Erna þáði boðið með glöðu geði
og eftir tónleikana kom upp að henni
maður sem vildi ólmur stofna með
henni hljómsveit. „Og þannig varð
Bermúda til. Við byrjuðum að spila
saman í ágúst 2004 og fengum okk-
ar fyrsta gigg nokkrum mánuðum
seinna. Þetta var nokkurs konar kov-
erhljómsveit en við skárum okkur úr
með því að taka öðruvísi lög eins og
með Beyoncé og Justin Timberlake.“
Boltinn byrjaði að rúlla og Bermúda
fékk nóg að gera, en eftir fjögur ár
með sveitinni var hugur Ernu farinn
að reika.
„Mig langaði að einbeita mér að
börnunum mínum en við vorum allt-
af á ferðinni, helgi eftir helgi. Ég þurfti
að taka ákvörðun um hvað skipti mig
máli og ég gat ekki sett bandið númer
eitt,“ segir Erna.
Í kjölfarið á stofnun Bermúda
fékk Erna fjöldann allan af verkefn-
um. Hún hefur mikið sungið sem
bakraddasöngkona og líkar það vel.
Aðspurð segir Erna að það fari ekki í
taugarnar á henni að vera bakradda-
söngkona. „Að sjálfsögðu langar mig
að standa sem frontur til dæmis í
Eurovsion einn daginn og ég stefni
á það. Ég sé mig ekki bara sem bak-
rödd, en það angrar mig ekki neitt.
Mér finnst ofsalega gaman að taka að
mér slík verkefni og á meðan ég get
gert hvort tveggja er ég sátt.“
Fékk athygli út á brosið
Erna hélt til Moskvu á dögunum
ásamt glæsilegum Eurovision-hópi
og segir hún þessa upplifun ævin-
týri líkasta. „Ég ímyndaði mér að við
myndum fara þarna út, fara á æfing-
ar og hitta hin löndin í keppninni en
svo þegar við vorum komin út var
þetta eins og að stíga inn í inn í hálf-
gert Eurovision-land. Sviðið var svo
gríðarlega stórt og höllin líka að það
þyrmdi pínu yfir mig en á jákvæðan
hátt,“ útskýrir Erna. „Að standa á svið-
inu, og horfa út í salinn og að fá við-
brögð áhorfenda er rosalegt. Ég var
með gæsahúð allan tímann á meðan
við sungum, bæði í forkeppninni og
aðalkeppninni.“ Hún segist ekki hafa
verið mikill aðdáandi keppninnar
áður en hún hélt út en sú skoðun hef-
ur breyst töluvert eftir upplifunina í
Moskvu. „Þetta var miklu stærri upp-
lifun en ég gerði mér grein fyrir.“
Hún segir þessar tvær vikur í
Moskvu hafa verið heldur skrautlegar.
„Búlgararnir, sem voru á undan okkur
í forkeppninni, voru í næsta herbergi
við okkur á bak við og eyddu þau
endalausum tíma í að syngja lagið sitt
aftur og aftur með þvílíkum látum. Á
sama tíma sungum við okkar lag einu
sinni yfir áður en við fórum á sviðið.“
Erna segir Portúgalana hafa heillað
sig mikið baksviðs og að Sakis Rouvas
frá Grikklandi hafi verið skondnasti
karakterinn á svæðinu. „Sakis var á
eftir okkur í aðalkeppninni og á með-
an við biðum í röð eftir að komast á
svið skokkaði hann á staðnum og lyfti
síðan báðum höndum upp til himins
og stóð eins og hann væri algjör guð
beint til guðs,“ segir hún hlæjandi.
Atriði Íslendinga lenti í öðru sæti
og Jóhanna Guðrún söngkona fékk
heilmikla athygli frá mikilvægum
mönnum í tónlistarbransanum. Að-
spurð segist Erna ekki hafa fengið
slíka athygli en þó nokkur nafnspjöld.
„Mitt hlutverk var náttúrlega að vera
á bak við en ég held að ég hafi feng-
ið mestu athyglina út á brosið mitt. Ég
skemmti mér svo vel þarna úti að það
fór ekki á milli mála.“
Stefnir hátt
Jákvæðnin og gleðin eru henni eðl-
islægar. „Ég verð að viðurkenna það
að ég er rosalega jákvæð og það hef-
ur komið mér á þann stað sem ég er
á í dag. Mér líður alveg ótrúlega vel og
er ofsalega hamingjusöm með börnin
mín og lífið,“ segir hún sátt.
Það er þessi jákvæðni sem fleytir
henni áfram í tónlistinni og þessa
stundina er Erna að vinna í því að láta
drauminn sinn, sem hefur fylgt henni
öll þessi ár, rætast. „Ég er að vinna
sem leiðbeinandi á leikskóla og nám-
ið mitt nýtist mér þar. Hins vegar er
söngurinn minn aðalfókus og ég ætla
að stefna hærra og finna mína eigin
leið,“ segir hún dreymin. Hana langar
að semja sína eigin tónlist, semja frá
hjartanu. Aðspurð hvernig tónlist er
Erna fljót að svara: „Soul-tónlist. Þar
sem sálin er, þar er Ernan.“
hanna@dv.is
Erna Hrönn Ólafsdóttir söngkona var ein af bakröddum Jóhönnu Guðrúnar í Moskvu um síðustu helgi en
á sér langan feril í tónlistinni enda byrjaði hún að syngja aðeins þriggja ára gömul. Hún er einstæð, tveggja
barna móðir sem á sér stóra drauma í heimi tónlistarinnar. Hún settist niður með blaðamanni DV og opnaði
sig um baráttuna við þunglyndið, móðurhlutverkið og ákvarðanirnar sem breyttu lífi hennar.
Flott fjölskylda Erna
Hrönn er einstæð,
tveggja barna móðir sem
lætur ekkert stöðva sig.
myNd RÓbERt REyNSSSoN
Fagnaðarfundir Börn
Ernu tóku vel á móti móður
sinni á flugvellinum eins og
sjá má á þessari mynd.
Flottur hópur íslenski
Eurovision-hópurinn sló
í gegn í moskvu.
myNd KARl PEtERSoN