Dagblaðið Vísir - DV - 04.09.2009, Blaðsíða 46

Dagblaðið Vísir - DV - 04.09.2009, Blaðsíða 46
Myrti börnin sín fiMM Á tveimur klukkustundum myrti Genevieve Lhermitte kerfisbundið fimm börn sín. Við morðin notaði hún tvo hnífa sem hún hafði keypt í stór- markaði í grenndinni. Fyrir dómi lýsti hún morðunum róleg og yfirveguð og tilkynnti að hún vonaðist til að fá skilið, við réttarhöldin, ástæður fyrir þeim óhugnanlega glæp sem hún hafði framið. Lesið um móðurina sem myrti börnin sín í næsta helgarblaði DV. Morðinginn seM vildi verða frægur Derek Brown las sér til um fræga fjöldamorðingja áður en hann framdi sitt fyrsta morð. Derek vildi verða frægur, en hann var handtekinn eftir sitt annað morð. Líkamsleifar fórnarlambanna hafa aldrei fundist, en talið er að hann hafi hlutað líkin í sundur í baðkerinu á heimili sínu. Í október 2008 var Derek Brown sakfelldur fyrir tvö morð og var dómurinn kveðinn upp í Old Bailey-dómhúsinu í Lundún- um. Fórnarlömb Dereks voru tvær konur sem tilheyrðu lægri stigum samfélagsins og hvarf sú fyrri, Xiao-Mei Guo, 29. ágúst, 2007, og sú seinni, Bonnie Barr- ett, þremur vikum síðar. Skömmu fyrir morðin hafði Derek Brown trúað vinkonu sinni fyrir því að eitthvað væri í vændum. „Þú munt heyra af mér,“ sagði Derek Brown við vinkonu sína. „Ég ætla að verða frægur.“ En í ljósi þess að Derek var 47 ára vörubílstjóri sem vann á næturnar við að keyra út dag- blöð mátti ætla að fullyrðingar hans lýstu óskhyggju frekar en einhverju öðru. En tveimur morðum síðar var ljóst að Derek hafði ekki látið sitja við orðin tóm. Vandlega undirbúinn Derek Brown stökk ekki út í djúpu laugina, eins og stund- um er sagt, þegar hann framdi morðin. Hann hafði lesið sér til og undirbúið sig vandlega. Der- ek hafði meðal annars fengið á bókasafni bókina „Killers – The Most Barbaric Murderers of Our Times“, en í henni var að finna frásagnir af Stu Sutcliffe, Yorks- hire Ripper, sem myrti þrettán konur á árunum 1975 til 1980, og Dennis Nilsen, lögreglu- manni frá Lundúnum sem sneri við blaðinu og gerðist fjölda- morðingi og banaði að minnsta kosti fimmtán karlmönnum og drengjum á fimm ára tímabili í Norður-Lundúnum. Réttu tólin keypt Derek Brown gerði gott betur en að lesa sér til því hann fór einn- ig í verslunarleiðangur. Í „gerðu það sjálfur“–búð B&Q keypti Brown sér „gerðu það sjálfur“- morðtól; sterka bogasög, vatns- heldan dúk, iðnaðarplastfilmu, hanska, hreingerningarefni og einangrunarlímband. Að þessu loknu hélt Derek Brown í leitir. Sem fyrr segir var fyrra fórn- arlamb Dereks, Xiao-Mei Guo. Xiao-Mei Guo var ólöglegur kín- verskur innflytjandi, sem og eig- inmaður hennar sem um þetta leyti afplánaði dóm fyrir að selja ólöglega fjölfaldaða mynddiska. Synir þeirra höfðu ekki komið með þeim til Bretlands og þau höfðu lifibrauð af því að selja ólöglega mynddiska í White- chapel-hverfinu í Lundúnum. Fórnarlömbin unnu á götunni Undir því yfirskyni að hann vildi sannreyna gæði diskanna sem Guo seldi lokkaði Derek hana heim með sér og eftir það sást ekki tangur né tetur af henni. Við rannsókn síðar taldi lögregl- an að Guo hefði verið myrt í for- stofunni, sennilega þegar hún reyndi að flýja. Þremur vikum síðar lét Der- ek Brown til skarar skríða í ann- að sinn. Fyrir valinu varð Bonn- ie Barrett, 24 ára kókaínfíkill sem fjármagnaði neyslu sína með vændi. Líkt og Guo vann Bonnie fyrir sér á götunni og taldi Derek að enginn myndi sakna þeirra. Bonnie Barret endaði lífdaga sína í hnipri við uppþvottavélina í eldhúsi Dereks. Bonnie hvarf af yfirborði jarðar líkt og Xiao-Mei Guo. Blóð um alla íbúð Sennilega varð það Derek að falli að hann hafði náðst á filmu eft- irlitsmyndavélar við Whitechap- el-lestarstöðina, nokkur hundr- uð metrum frá þeim stað sem Bonnie hvarf frá þremur vikum síðar. Þegar lögreglan handtók Der- ek neitaði hann ekki að þekkja Guo og sagði að þau ættu í kyn- lífssambandi. En þegar lögreglan fann blóðslettur víða í íbúð hans neitaði Derek að tjá sig frekar. Við nánari rannsókn fannst blóð um alla íbúð, í öllum her- bergjum, þrátt fyrir augljósar til- raunir til að hreinsa það. Búið var að fjarlægja veggfóður af veggj- um, teppi af gólfum og fata full af vatni stóð tilbúin til notkunar. Mikið blóð á baðherberg- inu benti til þess að Derek hefði hugsanlega hlutað líkin sundur í baðkarinu. Skellir skuldinni á boð- flennur Derek Brown var ekki af baki dottinn og fullyrti að boðflennur bæru ábyrgð á morðunum tveimur sem framin voru í íbúð hans. Kviðdómur lagði, merki- legt nokk, ekki trúnað á þá út- skýringu. Blóð úr konunum fannst á sextíu og fimm mismunandi stöðum í íbúð Dereks, á veggj- um, í lofti og á gólfinu, en það var allt og sumt. Lík fórnar- lambanna hafa aldrei fundist, en horfin lyftingarlóð Dereks bentu til þess að hann hafi, eftir að hafa hlutað líkin sundur og pakkað þeim í plastfilmu, sökkt líkams- hlutunum í Tempsá. Samkvæmt annarri kenningu á hann að hafa notað iðnaðarpressu. Enginn nýgræðingur Við réttarhöldin kom í ljós að Derek Brown var ekki skáta- drengur. Hann hafði verið dæmdur til sjö ára fangelsisvist- ar árið 1989 fyrir að nauðga konu fyrir framan ungan son hennar. Einnig höfðu fórnarlömb fimm eða sex annarra árása, sem áttu sér stað á tveggja áratuga tíma- bili, borið kennsl á hann. Að auki hafði hann verið grunaður í rannsókn á morði sem framið hafði verið fyrir utan Lundúnir. Derek Brown sótti mikið í fé- lagsskap vændiskvenna og hafði skömmu fyrir morðin sagt skil- ið við maka sinn til langs tíma. Hann átti sjö börn með fjórum konum. Ef ætlun hans hafði verið að skapa sér nafn sem nýr Jack the Ripper mistókst það hrapallega, en talið er að hann sé fyrsti mað- urinn sem sakfelldur er fyrir tvö morð þrátt fyrir að líkin hafi vantað. Umsjón: koLbeinn þorsteinsson, kolbeinn@dv.is 46 föstudagur 4. september 2009 sakaMál Bonnie Barret endaði lífdaga sína í hnipri við uppþvottavélina í eldhúsi Dereks. Derek Brown morðingi sem vildi öðlast frægð.Xiao-Mei Guo (t.v.) og Bonnie Barrett Var fórnað fyrir frægðina.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.