Dagblaðið Vísir - DV - 06.11.2009, Síða 36

36 föstudagur 6. nóvember 2009 helgarblað
„Ég hafði verið að vafra um á netinu og rakst á
lýsingu á Pcos og tengdi það strax við mig og
fékk svo staðfestingu hjá lækni,“ segir Margrét
Inga Gísladóttir en hún og eiginmaður hennar,
Heiðar Þór Jónsson, leituðu til læknis árið 2005
þar sem þau höfðu reynt að eignast barn í nokk-
urn tíma. Margrét og Heiðar bjuggu á Spáni á
þessum tíma en þegar ekkert gekk með hjálp
frjósemislyfsins Pergotime var ákveðið að reyna
tæknisæðingu. „Þá höfðum við gert okkur mikl-
ar vonir en svo þegar niðurstaðan var neikvæð
var það mikið áfall. Við reyndum áfram með
Pergotime í einhvern tíma en svo þegar ég kom
aftur heim til Íslands var ég send í kviðarhols-
speglun þar sem í ljós kom að ég var líka með
legslímuflakk sem var brennt í burtu auk þess
sem læknirinn gataði eggjastokkana til að létta
á þrýstingi en eggjastokkarnir voru þrisvar sinn-
um stærri en eðlilegt gat talist,“ segir Margrét
og bætir við að aftur hafi þau reynt með Per-
gotime þar sem algengt sé að konur fái egglos
eftir slíkar aðgerðir. „Í ágúst 2007 fórum við aft-
ur í tæknisæðingu en þá gekk örvunin mjög illa
og sú meðferð gekk ekki þótt það hafi orðið eitt-
hvert nart. Það var ofsalega sárt þegar ég byrj-
aði á blæðingum í það skiptið en eftir það var
ákveðið að breyta yfir í glasameðferð.“
Missti á sjöundu viku
Margrét hélt til Spánar með lyf og sprautur en
mætti heim aftur í eggheimtu og uppsetningu í
janúar 2008. „Þá náðust 11 egg og af þeim urðu
fimm nothæfir fósturvísar. Einn var settur upp
og ég fékk jákvætt á heimaprófi. Ég beið því
spennt eftir hringunni eftir blóðprufuna en þá
kom í ljós að gildin voru of lág, aðeins 12. Áfall-
ið var gríðarlega mikið. Hjúkrunarfræðingurinn
sagði möguleika á að fósturvísirinn hefði ver-
ið seinn að festa sig en þar sem ég hafði tekið
heimaprófið snemma vissi ég að svo væri ekki
auk þess sem þungunareinkennin höfðu fjarað
út. Ég vissi að þetta var búið spil,“ segir Margrét
og bætir við að maðurinn hennar hafi þurft að
drífa sig út til Spánar þar sem þau voru bæði í
námi. „Ég ákvað að verða eftir og fékk að byrja
strax í meðferð á uppsetningu á frystum fóstur-
vísum. Tveir af fjórum voru nothæfir eftir frost-
ið og ég fékk jákvætt svar en missti á sjöundu
viku. Ég fór í útskaf og í rannsókn þar sem kom
í ljós blóðsjúkdómur sem veldur því að mót-
efni myndast í blóðinu og þykkir það svo fóstrið
fær ekki nægilega næringu.“ Margrét var látin á
blóðþynnandi lyf í næstu meðferð í ágúst 2008.
Þá náðust sjö egg en aðeins eitt varð að lífvæn-
legum fósturvísi. „Þarna vorum við mjög bjart-
sýn og viss um að þetta færi að ganga þar sem
ég var komin á blóðþynnandi lyf en allt kom
fyrir ekki og ég byrjaði á blæðingum óvenju-
snemma.“
Þegar þarna var komið sögu áttu Margrét og
Heiðar ekki til fleiri fósturvísa og urðu því að fara
aftast á biðlista eftir nýrri glasameðferð. „Undir
lok ársins komumst við aftur að og þá voru reynd
ný örvunarlyf. Allt gekk vel til að byrja með þar
til ég fékk stórt kýli á magann og útbrot og í ljós
kom að ég var farin að mynda ofnæmi fyrir lyf-
inu. Ég fékk annað lyf og á endanum náðust tíu
egg og úr því varð einn fósturvísir sem var sett-
ur upp en svo byrjaði ég aftur óvenjusnemma á
blæðingum. Þá þurftum við enn einu sinni að
fara aftast á biðlistann og þá ætluðum við sko að
taka þetta með trompi,“ segir Margrét sem var
sett á öll möguleg lyf í von um að hún yrði ófrísk
og gæti haldið fóstrinu.
Bíða eftir barni
„Í janúar 2009 komu í ljós miklir samgróning-
ar sem voru lagaðir og svo byrjuðum við aftur í
maí. Þá náðust 27 egg eftir skelfilega eggheimtu
og af þeim fengum við 17 fósturvísa en aðeins
fjóra nothæfa.“ Tveir fósturvísar hafi verið settir
upp og áfram hafi öllum ráðum verið beitt. Þrátt
fyrir daufa línu á heimaprófi varð endanleg út-
koma neikvæð. Margrét og Heiðar eru búin með
allar meðferðir sem niðurgreiddar eru af ríkinu
og hafa því ákveðið að snúa sér að ættleiðingu.
„Við erum mjög sátt við að ættleiða, enda höf-
um við alltaf talað að gera bæði, eignast barn og
ættleiða. Við ætlum að setja frostpinnana okkar
tvo upp þegar við erum búin að fá barnið okk-
ar frá Kólumbíu,“ segir Margrét og bætir við að
þau hafi þegar setið undirbúningsnámskeið fyr-
ir væntanlega kjörforeldra og séu að vinna í að
fá forsamþykki hérna heima.
Margrét viðurkennir að álagið hafi reynt
mikið á hjónabandið. Þau hafi mikið verið hvort
í sínu landinu í gegnum þetta allt saman og því
t.d. þurft að nota fryst sæði frá honum. „Ef hann
komst ekki með mér fékk ég vinkonu mína til
að vera viðstadda eggheimtuna og uppsetning-
una. Þegar við misstum á sjöundu viku höfðum
við verið í sónar vikunni áður og hann þurfti að
fara út sama dag. Viku seinna var allt búið og þá
var erfitt að geta ekki verið hjá honum og knús-
að hann og líka erfitt fyrir hann að vera einan úti
án fjölskyldunnar.“
Brotnaði saman í skírn
Aðspurð segist hún hafa tekið þann pól í hæð-
ina að leggjast ekki í neitt þunglyndi þrátt fyrir
vonbrigði á vonbrigði ofan. „Ég leyfði mér alltaf
að syrgja og hef grátið mikið sem er bara hollt
og nauðsynlegt en það þýðir ekkert að leggjast í
rúmið í einhverju volæði, það hjálpar ekki neitt.
Ég píndi mig alltaf til að halda lífinu áfram en
það var oft erfitt og einu sinni brotnaði ég saman
í miðri skírnarveislu. Það er ótrúlegt hvað mað-
ur tengist fósturvísunum mikið. Ég held fast í þá
vissu að ég verði mamma, það er bara spurning-
in hvaða leið ég þarf að fara og ég er viss um að
ættleiðing sé alls ekkert verri leið en hver önn-
ur, síður en svo,“ segir Margrét en bætir við að
vissulega muni hún missa af meðgöngunni og
öðru en fái svo ótal margt annað í staðinn. „All-
ur þessi barningur hefur kennt mér svo margt og
þótt ég vildi vissulega vera heilbrigð þá vildi ég
ekki skipta út þessari reynslu því allt þetta hefur
gert mig að þeirri manneskju sem ég er í dag og
styrkt okkur sem par. Við vorum dugleg að skrif-
ast á þegar við vorum hvort í sínu landinu og
lærðum þannig mikið um hvort annað og hluti
sem við hefðum aldrei lært annars. Við þurfum
jafnvel að bíða í fjögur til sex ár eftir barninu
okkar, skemmri bið er bara bónus, en við höfum
lært að bíða í öllu þessu ferli. Við reynum bara
að halda okkur uppteknum og erum t.d. búin
að skrá okkur á salsanámskeið svona til að láta
tímann líða.“
indiana@dv.is
Ástæður að baki ófrjósemi eru fjölbreyttar en talið er að ófrjósemi hái um 15% íslenskra para. Helgarblað
DV spjallaði við þrenn hugrökk hjón sem stíga fram í sviðsljósið og segja frá sinni reynslu. Pörin segja að
feimni hafi fylgt málefninu en eru sammála um að vilja opna umræðuna um barnleysi og ófrjósemi.
baráttan við ófrjósemi
sátt við að ættleiða
Sterkari fyrir vikið Margrét og Heiðar eru
búin með allar meðferðir sem niðurgreiddar
eru af ríkinu og hafa því ákveðið að snúa sér að
ættleiðingu. MYNDir SigtrYggur Ari