Dagblaðið Vísir - DV - 04.06.2010, Blaðsíða 26

26 FÖSTUDAGUR 4. júní 2010 UMRÆÐA
GAMLIR
UNGLINGAR
Ég upplifði nokkuð sérstakt kvöld fyrir skömmu þar sem ég sinnti gæslustörfum á Sálarballi nokkru. Ég og félagar mínir úr meistaraflokki Aftureldingar í handknattleik
sáum um að allt færi vel fram á ballinu sem haldið
var í Íþróttamiðstöðinni að Varmá í Mosfellsbæ.
Eins og ávallt þegar Sálin spilar á dansleik var
margt um manninn. Þarna var fólk á öllum aldri.
Ungt fólk í kringum tvítugt og fólk um fimmtugt og
upp úr. Úrtakið gaf því nokkuð góða mynd af þeirri
fánu Íslendinga sem taka þátt í hinu margróm-
aða skemmtanalífi.
Því lífi fylgir oftar en ekki sú um-
ræða að unga fólkið sé sífellt til vand-
ræða. Drekki óhóflega, sé ofbeldis-
fullt og kunni sig ekki. Mín reynsla
af þeim fáu skiptum sem ég hef
sinnt gæslustörfum af þessu tagi
er hins vegar þveröfug. Líkt og
kom í ljós á þessu blessaða Sál-
arballi. Það var yfirleitt eldra
fólkið, á bilinu 35 til 55, sem
var með vesen. Dauðadrukk-
ið og dónalegt á meðan ung-
viðið einbeitti sér að því að
dansa og syngja.
Þegar fólk tók að streyma á ballið stóðum við gæslumennirnir í dyrunum til þess að fylgjast með því að fólk færi ekki með sitt eigið áfengi inn. Því ágóðinn á barnum var til styrktar Aftur-eldingu. Ungmennafélagsandinn og allt það. Unga fólkið tók
vel í leit okkar og brosti út í annað ef einn og einn bjór fannst hér og
þar. Kláraði svo drykkinn sinn fyrir utan án vandræða. Mest áfengi
fundum við þó í fórum þess
hóps sem ég hef hér áður
kallað „eldra fólk“. Margar
konurnar stórmóðguðust yfir
því að við vildum fá að kíkja í
töskur þeirra og svo móðguð-
ust þær enn frekar ef við fund-
um þar smyglvarning. Það
var nefnilega okkur að kenna
að þær voru að reyna koma
þessu inn á ballið. Einn herra-
maður fussaði og sveiaði yfir
því að ég gerði upptækt hjá
honum áfengi því það væri fá-
ránlegt að íþróttafélag væri að
græða á áfengissölu. Það má
vel vera en var hann í stöðu til
þess að rökræða um siðferði?
Sem betur fer kom ekki til slagsmála á ballinu góða en það mátti minnstu muna tvívegis. Í bæði skiptin var um miðaldra karl-menn að ræða. Annar þeirra var einmana, feitlaginn en
fílhraustur sjóari. Honum leið eitt-
hvað illa á sálinni og sá sig því til-
neyddan til þess að rífa sig á hlíra-
bolinn og hóta öllum ballgestum
ofbeldi. Eitthvað lítill í sér karlkvöl-
in. Ég ráðlagði félögum mínum í
„gæslunni“ að láta manninn eiga sig
og leyfa vinum hans að settla málin.
Sem þeim tókst svo á endanum.
Hitt atvikið átti sér stað þegar
mjög ölvaður maður var hættur að
geta greitt fyrir drykki sína á barn-
um. Það var búið að loka og verið
að rýma húsið og hann reyndi hvað
hann gat til að setja úrið sitt í pant. Hann skildi bara ekki að það
gengi ekki upp en hann var staðráðinn í því að slá lán hjá íþróttafé-
laginu. Þegar hann fékk svo ekki drykkinn afhentan og var beðinn
um að yfirgefa húsið gekk hann af göflunum. Reyndi að slá til mín
og fleiri gæslumanna sem færðu sig lipurlega (edrú) frá svifaseinum
höggum hans (ofurölvi). Ætli honum hafi ekki liðið eitthvað illa á sál-
inni líka.
Enn einn maður í kring-um fertugt gekk síðan svo hratt um gleðinnar dyr að hann ældi yfir sig
allan og sofnaði svo notalega
í hlýrri ælunni. Hún var ekki
jafnhlý þegar ég vakti hann.
Ég heyrði svo af enn einum
sem sá sig tilneyddan til að
hafa hægðir á karlaklósettinu
standandi. Mjög eðlilegt.
Þótt þetta ball hafi ver-ið unga fólkið 1, eldra fólkið 0, þá er þetta auðvitað ekkert algilt.
Þar sem er óhófleg drykkja,
þar er vesen. Mín reynsla er
einfaldlega sú að eldra fólk á það frekar til að drekka
illa, verða hundleiðinlegt og dónalegt með því. Svo þegar fram líða
stundir breytist unga fólkið líka í dauðadrukkið og hundleiðinlegt lið.
Er áfengi ekki frábært?
ÁSGEIR JÓNSSON skrifar
HELGARPISTILL
Mig minnir fastlega að ég hafi lagst
nokkuð eindregið gegn því að fólk
kysi Besta flokkinn í kosningunum
til borgarstjórnar Reykjavíkur um
síðustu helgi. Ég var ekki allsendis
sáttur við hvernig framboð flokks-
ins þróaðist – frá því sem virtist vera
tært og beinskeytt grín og háðsádeila
gegn spillingu og moðhugsun stjórn-
málamanna yfir í einhvers konar allt-
umlykjandi nýsköpunarafl, án þess
að nokkuð lægi í rauninni fyrir um í
hvaða átt það afl stefni.
Að kjósa flokk með enga stefnu,
nei, ég treysti mér ekki til þess.
Rúmlega þriðjungur kjósenda
hafði hins vegar engar áhyggj-
ur af stefnuleysi Besta flokksins og
hann er nú stærsta stjórnmálaaflið
í Reykjavík. Og ég verð að segja að
framganga Besta flokksins þá viku
sem liðin er frá kosningum lofar satt
að segja bara mjög góðu um hvern-
ig hann muni standa. Auðvitað er
rétt að hafa alla venjulega fyrirvara
um að enginn muni náttúrlega geta
dæmt frammistöðu hans fyrr en á
hinn raunverulega hólm er komið,
en hingað til hafa Jón Gnarr og menn
hans farið fram af bæði ábyrgð og al-
vöru, án þess að glata húmornum.
Því lofar Besti flokkurinn bara góðu,
reyndar er óhætt að segja að hann
hefur komið mér þægilega á óvart.
HVE ÁTAKANLEGA VONDUR
HANN ER, ÞESSI FLOKKUR
Einna hissastur er ég samt á því hve
gott pólitískt nef Jón Gnarr og félag-
ar reynast hafa haft. Í Silfri Egils á
sunnudaginn var fór Hanna Birna
Kristjánsdóttir á kostum, var blíð
og góð og umburðarlynd og víðsýn
og ekkert að ráði tapsár virtist vera,
heldur bauð Besta flokknum faðm
sinn í einhvers konar alltumlykjandi
samvinnu, ef ekki beinlínis formlegt
meirihlutasamstarf.
Á sama tíma var Degi B. Eggerts-
syni augsýnilega nokkuð brugðið
og virtist alveg viss um hver ættu að
vera hans næstu skref.
Í ljósi þessa kom ýmsum á óvart
þegar Besti flokkurinn hóf strax dag-
inn eftir býsna hefðbundnar meiri-
hlutaviðræður við Samfylkingu,
jafnvel þó þær væru í anda grínsins
(sem Besti flokkurinn ætlar sem bet-
ur fer ekki að kasta fyrir róða) kallað-
ar „leynifundir“. Það virtist næstum
lúalegt af Jóni Gnarr og þeim félög-
um að vísa svo eindregið á bug blíð-
hótum Hönnu Birnu.
En í gær kom sem sagt í ljós að
Besti flokkurinn vissi sínu viti. Það
hefði verið í meira lagi óþægilegt og
vandræðalegt fyrir Besta flokkinn ef
hann hefði setið á opinberum „leyni-
fundum“ með Hönnu Birnu sama
dag og kom svo berlega í ljós, Snati
minn, hve átakanlega vondur hann
er, þessi flokkur … Sjálfstæðisflokk-
urinn.
Fréttirnar um að yfirvofandi hafi
verið 37 prósenta hækkanir á gjald-
skrá heita vatnsins hjá Orkuveit-
unni voru áreiðanlega eins og blaut
tuska framan í kjósendur Sjálfstæð-
isflokksins, sem höfðu látið blekkj-
ast í kosningabaráttunni af fagurgala
Hönnu Birnu um „engar skatta-
hækkanir“ – því hvað er 37 prósenta
gjaldskrárhækkun annað en skatta-
hækkun í öðru formi?
ER VIRKILEGA ÆTLAST
TIL AÐ VIÐ TRÚUM?
Og ekki nóg með það – sjálfstæðis-
menn í Orkuveitunni höfðu í félagi
við framsóknarmenn og stjórnend-
ur þessa undarlega fyrirtækis greini-
lega sameinast um að halda þessari
staðreynd leyndri fram yfir kosning-
ar. Það verður að minnsta kosti engin
önnur ályktun dregin af því hvernig
að málum var staðið. Fulltrúi Sam-
fylkingar í stjórn Orkuveitunnar lagði
fram fyrirspurn um málið í janúar,
en það á að hafa tekið menn rúma
fjóra mánuði að reikna út gjaldskrár-
hækkunina væntanlegu!
Sem er auðvitað bull. Því er sú
niðurstaða óhjákvæmileg, að verið
væri að blekkja kjósendur í Reykja-
vík til að halda að allt væri í fínu lagi
í borginni og Orkuveitunni undir
stjórn sjálfstæðismanna. Og fram-
sóknarmanna, við skulum ekki
gleyma því.
En mikil var sú ósvífni Hönnu
Birnu að stökkva fram seinni partinn
í gær, og láta eins og hún væri sár-
hneyksluð á fyrirhuguðum hækkun-
um stjórnar Orkuveitunnar. Og hefði
ekkert af þeim vitað.
Til hvers er svoleiðis blekkingar-
leikur? Er virkilega ætlast til að við
trúum því? Eða er þetta bara þáttur
í hinum hefðbundnu lygaflækjum
gamaldags stjórnmálamanna?
„Ég veit að þú lýgur. Þú veist að
ég veit það. En ef þú viðurkennir
það samt ekki, þá skal ég samt láta
þig meira og minna í friði. Því næst
þarf ég kannski á því að halda að þú
sleppir mér með einhverja augljósa
lygi.“
TÆKIFÆRIÐ VERÐI NÝTT
Í sambandi við Orkuveituna ætti
reyndar að halda einu til haga. Strax
og þetta hneyksli um gjaldskrár-
hækkunina kom fram í dagsljósið og
beindi athyglinni að óráðsíunni og
ruglinu sem einkennt hefur málefni
OR undanfarið, þá byrjaði söngurinn
um að „allir flokkar væru sekir“ um
þá óráðsíu, það væri „sama rassgat-
ið undir þeim öllum“ o.s.frv. En þetta
er vitleysa, sem talsmenn hina seku
brúka til að reyna að beina athygl-
inni frá sér.
Sannleikurinn er sá að það eru
sjálfstæðismenn og framsóknar-
menn sem hafa gert Orkuveitu
Reykjavíkur að dótakassa sínum
undanfarin ár, og gert þetta mikil-
væga þjónustufyrirtæki Reykjavíkur
að herfangi fyrir sína spilltu stjórn-
málamenn. Aðrir flokkar koma þar
ekki eða varla nærri. Því þarf að
tryggja að nú verði dyggilega lýst
inn í hvert skúmaskot Orkuveitunn-
ar – og öll sú saga sögð hvernig þetta
öfluga fyrirtæki hefur verið gert að
bónbjargarmanni sem riðar til falls,
aðeins fáeinum árum eftir að það
virtist óhagganlegt.
Sigur Besta flokksins í Reykjavík
veitir, hvað sem öðru líður, margvís-
leg tækifæri til að hugsa upp á nýtt
allskonar mál sem hafa trénast og
staðnað í höndum flokkanna (sumra
eða allra, eftir atvikum). Og einna
kærkomnast er það tækifæri í sam-
bandi við Orkuveituna, og ég lýsi hér
með þeirri frómu ósk að þetta besta
tækifæri sem okkur mun bjóðast í
háa herrans tíð verði notað til hins
ýtrasta. Og engum ormi leyft að kúra
sig lengur undir steini.
BESTA TÆKIFÆRIÐ
TRÉSMIÐJA ILLUGA
Ég veit að
þú lýgur. Þú
veist að ég
veit það.
Óskin um 37 prósenta gjaldskrárhækkun Orkuveitunnar veitir
innsýn í hvernig OR hefur verið leikin undir stjórn sjálfstæðis-
manna.