Dagblaðið Vísir - DV - 15.10.2010, Qupperneq 26

Svarthöfði er kominn af sjóurum og bændum eins og allir aðrir Íslendingar. Sjálfur hefur hann marga
báruna sopið. Virðingin fyr-
ir þessum stéttum er algjör. Það
var honum því mikið gleðiefni
að gerð var íslensk kvikmynd um
sjómenn á hafi úti. Svarthöfði fór
í bíó.
V ið upphaf myndarinn-ar var kynnt til sögunn-ar persónugallerí sem samanstóð af furðu-
fuglum og einni konu sem var án
bakgrunns. Síðan byrjuðu ósköp-
in öll. Stúlkan var í vandræðum
með að komast úr stígvélunum og
einn hásetinn puðaði við að draga
þau af henni með furðulegum til-
þrifum.
Skipið valt til og frá eins og korktappi. Óljóst var hvort það var að veiða í snurvoð eða troll. Útbúnaðurinn
var fyrir snurvoð en skipið dró
draslið á eftir sér eins og botn-
vörpu. Það er grundvallaratriði til
sjós að vita á hvaða veiðum menn
eru. Aflinn sem sást koma um
borð var líka með furðulegasta
móti. Steindauðir kolar í bland við
merkilegri dýr.
Það var engin leið að átta sig á boðskap myndarinn-ar. Stór hluti af áhöfn-inni drap sig af óljósum
ástæðum og skipstjórinn reyndi
sjálfur að stökkva fyrir borð. Og
aðalvélin drap á sér. Þá var illt í
efni. Veiðarfærið úti og skipið lá
þannig fyrir föstu. Vélstjórinn
hökti um með skrúflykil en bug-
aðist svo. Skipstjórinn, þungur á
brún, ákvað að ekki væri annað til
ráða en að skera á togvírana. Al-
gjörlega óskiljanleg ákvörðun þar
sem skipið lá fyrir föstu. Svo byrj-
aði bíóið þegar hásetinn kom með
logsuðutæki. Hann settist klofvega
á togvírinn og brenndi hann í
sundur. Allir sjómenn vita að þeg-
ar vír í spennu hrekkur í sundur
er eins gott að vera rétt staðsettur.
Sá sem situr klovega á vírnum við
þessar aðstæður missir punginn.
Það hefði örugglega verið gagn að því fyrir kvik-myndafólkið úr Reykja-vík miðri að fá sjóara sér
til ráðgjafar. Veruleikafirringin er
algjör. Þetta er mynd fyrir land-
krabba sem hafa engan áhuga á að
kynna sér hvernig hlutirnir ganga
fyrir sig á sjónum.
Myndin heitir Brim, sem er fuðulegt ef litið er til þess að það sjólag á aðeins við þar sem
sjór og land mætast. Það er aldrei
brim á ballarhafi heldur brotsjóar
þegar verst lætur. Ótal spurningar
vöknuðu eftir myndina. Sú stærsta
í höfði Svarthöfða var þessi: Af
hverju fór ég í bíó?
Klofvega í brimi „Það er verið að kæra mig fyrir að
vinna vinnuna
mína.“
n Spéfuglinn og sjónvarpsmaðurinn Sverrir Þór
Sverrisson, Sveppi, hefur verið kærður fyrir að keyra
upp Laugaveginn. - Fréttablaðið
„Við erum að leita að stelpum
sem eru töffarar í sér og eru
til í að koma fram berar að
ofan.“
n Nana Alfreðsdóttir, söngkona hljómsveitarinnar
Elektru, auglýsir eftir stelpum sem þora í nýjasta
myndbandið. - Fréttablaðið
„Ég var kominn
með ógeð á þessu
umhverfi þarna.“
n Framherjinn Björgólfur Takefusa, er
farinn frá KR til Víkings en hann var orðinn leiður í
Vesturbænum. - Fótbolti.net
„Ég fór út sem saklaus
drengur og lendi í hellingi af
hlutum.“
n Handknattleikshetjan Logi Geirsson var illa
svikinn af svikahrappi sem keypti íbúðir í hans nafni.
– DV
„Ég er því ekki vinsælasti
kallinn í bókinni hjá vinum
mínum í Ármúla 3.“
n Guðmundur Andri Skúlason, talsmaður Samtaka
lánþega og stjórnarmaður í Borgarahreyfingunni,
sendi frá sér yfirlýsingu vegna fréttar Pressunnar á
málefnum hans. - DV.is
Illska á Íslandi
Undanfarið hafa birst fréttir af sér-stæðri fólsku. Tveir heimiliskett-ir virðast hafa verið skornir upp og slægðir af tærri illsku. Full-
orðinn maður gekk í skrokk á 16 ára stúlku
í Laugardalnum. Í Hafnarfirði stundar
hópur ungmenna að láta grjót falla á hrað-
brautina þegar bílar nálgast. Móðir sem ók
þar um sagði frá einu slíku atviki í samtali
við DV. Hún getur þakkað líf sitt og barn-
ungrar dóttur sinnar því að grjótið fór á þak
bílsins en ekki á framrúðuna.
Eftir bankahrunið breiddist út ótti um
siðrof í samfélaginu. Fjárhagslega ofbeldið,
sem fólk er saklaust beitt af bönkunum og
ríkinu, leiðir til árásargirni. En fólk finn-
ur ekki óvininn. Einn öskrar á saklausan
gjaldkera, annar gengur berserksgang hjá
umboðsmanni skuldara.
Þeir sem brjóta gegn fólki ganga lausir og
hagnast jafnvel á því. Margir hafa því misst
virðinguna fyrir lögunum. Samfélagssátt-
málinn er rofinn. En venjulegu fólki hefur
að mestu tekist að standa saman. Aðeins
örfáir mótmælendur hafa tapað siðferðinu
og beint árásargirni sinni að lágt launuðum
lögreglumönnum eða gjaldkerum.
Reiðin er ekki slæm. Tilfinningadoði er
mun verra viðbragð við ranglæti. Hættan
felst í því að varnarviðbrögð gegn ranglæt-
inu fari í rangan farveg. Hættan er að í inni-
króuðum, vonlausum fjölskyldum verði
siðrof sem birtist í því að fólkinu verður
sama um aðra og foreldrar hætti að kenna
börnum sínum að setja sig í fótspor ann-
arra. Að setja sig í fótspor annarra er for-
senda þess að taka tillit til annarra. Barn
sem veldur vanlíðan er þess vegna sjálft lát-
ið upplifa vanlíðan með skömmum eða til-
mælum. Grunnurinn að siðferði okkar og
góðri breytni gagnvart náunganum er að
það hafi slæmar afleiðingar að valda öðr-
um vanlíðan ranglega.
Til að berjast gegn siðrofinu þurfum við
réttlæti. Í því felast refsingar gegn hinum
seku eða í það minnsta tilraunir til sakfell-
ingar hinna grunuðu. Þess vegna var mik-
ilvægt að Geir Haarde yrði ákærður. Sam-
sekir samflokksmenn og samstarfsmenn
hans náðu að hlífa þremur ráðherrum við
mati landsdóms. Betra er hins vegar einn
ráðherra en enginn. Svo þurfum við að fá
eigendur og stjórnendur bankanna fyrir
dóm. Þetta er á endanum ekki bara spurn-
ing um hugsjón, heldur leið til að viðhalda
samfélaginu sem góðum vettvangi til að
leita hamingjunnar.
Hættan er að siðrofið leiði til alvarlegri
afbrota og óskiljanlegrar grimmdar. Við
höfum hins vegar leiðir til að berjast gegn
illskunni. Nú sem aldrei fyrr þarf fólk að
setja sig í fótspor annarra og hjálpa öðrum
að setja sig í sín fótspor. Fólk þarf að læra að
deila tilfinningum sínum og skynja tilfinn-
ingar annarra. Þannig verður samhugur til.
Kirkjan er orðin nánast ófær um að
mynda samhug, því fáir treysta henni eða
trúa. Fleiri Íslendingar sækja sér sam-
kennd á Facebook en í kirkjunni. Enda
skiptir ekki máli hvar samhugur er – á
meðan hann er. Á endanum veltur það á
okkur sjálfum að viðhalda siðferðinu.
Jón TrausTi reynisson riTsTJóri sKrifar. Hættan er að siðrofið leiði til alvarlegri afbrota og óskiljanlegrar grimmdar.
leiðari
svarthöfði
26 umræða 15. október 2010 föStudagur
Björn vakti athygli
n Margt manna og kvenna var í
kveðjuhófi sem haldið var til heiðurs
Evu Joly í Norræna húsinu á mið-
vikudagskvöld. Á
meðal gesta var
Egill Helgason
sjónvarpsmaður
sem stóð í upphafi
fyrir komu Evu
til Íslands. Mesta
undrun vakti hins
vegar að Björn
Bjarnason, fyrr-
verandi dómsmálaráðherra, var á með-
al gesta. Óljóst er hver bauð honum í
hófið og þá hvers vegna. Var um þetta
pískrað meðal gesta.
Slæm fyrirmynd
n Í Hafnarfirði eru ýmsir ósáttir með
það að Kristján Arason gegni stöðu
eins konar íþróttastjóra hjá FH. Krist-
ján á auðvitað að
baki glæstan feril
sem handbolta-
maður á heims-
vísu og þess vegna
ætti að vera ávinn-
ingur fyrir félagið
að hafa hann. Á
móti kemur kol-
svört kúlulánafor-
tíð hans hjá Kaupþingi. Kurr er á meðal
foreldra barna sem æfa hjá FH. Telja
þeir að vera Kristjáns hjá félaginu jafn-
gildi því að hafa brotamann í vinnu.
Hann sé börnunum slæm fyrirmynd.
loforð Þorgerðar
n Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,
fyrrverandi varaformaður Sjálfstæðis-
flokksins, er á endastöð síns pólitíska
ferils vegna fjár-
málabralls eigin-
manns síns og eig-
in meðvirkni.
Þorgerður og Guð-
finna Bjarnadóttir
eru að sögn vin-
konur. Þorgerður
mun hafa hvatt
vinkonu sína til
að fara í pólitík á meðan allt lék í lyndi.
Guðfinna yfirgaf starf rektors Háskól-
ans í Reykjavík og fékk ríflegar starfs-
lokagreiðslur. Sagan segir að Guðfinna
hafi látið til leiðast að bjóða sig fram ef
Þorgerður lofaði henni ráðherrastól.
Þorgerður á að hafa gert það en hún gat
ekki staðið við loforð sitt. Þetta er sögð
ástæðan fyrir því að Guðfinna dró sig
út úr pólitík.
veðSettir móar
n Slitastjórn VBS fjárfestingarbank-
ans stendur frammi fyrir miklu tjóni
sem fyrrverandi eigendur og stjórn-
endur VBS urðu
valdir að. Sem
kunnugt er hasl-
aði VBS sér völl
meðal verktaka
og fjárfesti í nýju
íbúðarhúsnæði.
Þegar slitastjórnin
undir stjórn Hró-
bjarts Jónatans-
sonar kortleggur eignir nú og reynir
að hámarka verðmætin fyrir kröfu-
hafa blasir hins vegar við ófögur mynd.
Mörg veðanna eru einfaldlega móar og
mýrar í íslenskri náttúru sem spákaup-
menn höfðu reist mikla loftkastala á í
svikalogni bólunnar. Sögur fara af því
að mörg riftunarmál séu í pípunum
og fjöldi mála verði sendur sérstökum
saksóknara.
sandkorn
tryggvagötu 11, 101 reykjavík
Útgáfufélag: Dv ehf.
Stjórnarformaður:
Lilja Skaftadóttir
ritStjórar:
jón trausti reynisson, jontrausti@dv.is
og reynir traustason, rt@dv.is
fréttaStjóri:
Ingi Freyr vilhjálmsson, ingi@dv.is
umSjón helgarblaðS:
Ingibjörg Dögg kjartansdóttir, ingibjorg@dv.is
umSjón innblaðS:
Ásgeir jónsson, asgeir@dv.is
dv á netinu: Dv.IS
aðalnÚmer: 512 7000, ritStjórn: 512 7010,
áSkriftarSími: 512 7080, auglýSingar: 512 7050.
SmáauglýSingar: 515 5550.
umbrot: Dv. Prentvinnsla: Landsprent. dreifing: Árvakur.
Dv áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins
á stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
Um daginn las ég grein í LÍÚ-tíðindum,
eftir hinn ágæta galgopa Jón Gunnars-
son, sjálfstæðismann. Þar gleymir Jón
því vísvitandi að það var á margra ára
vakt hans frábæra flokks sem hrunið
var vandlega undirbúið og framkvæmt
með stæl. Núna fer Jón þessi allajafna
mikinn og grenjar þegar hann væl-
ir ekki. Hann hefur þær lausnir sem
þjóðina vantar. Jón styður það fyrst
og fremst að kúlulánapakk sitji sem
fastast á þingi – að verndarar sjálftöku
og siðspillingar fái að ráða sem mestu
um óhag þjóðarinnar. Jón talar um að
núna þurfi þjóðin að fá Sjálfstæðis-
flokk og Framsókn að stjórnarborðinu.
Núna segir þessi ungi maður okkur, að
forgangsröðun Sjálfstæðisflokksins sé
hið eina rétta. Hann hefur líklega ekki
áttað sig á því, að hjá þeim sem eitt-
hvert vit hafa, eru sjálfstæðismenn og
framsóknarmenn
yfirleitt sagðir: vit-
grannar afætur,
sníkjudýr, kúlu-
lánahyski og lið-
leskjur.
Lygin kom
okkur í ógöngur –
núna skulum við
láta reyna á sann-
leikann.
Á þingi eru
menn svo skít-
hræddir um að
fjórflokkaklíkan missi tökin, að þar
þorir enginn að tala um kosningar.
Menn vita sem er að klíkunni verður
sparkað út í hafsauga við næsta tæki-
færi. Þjóðin er nefnilega smátt og
smátt að átta sig á því að lífslygi stjórn-
málaflokkanna er komin til að fara.
Það er ekkert sem segir mér að við
þurfum að sitja uppi með hrunapakk-
ið, kvótakóngana, kúlulánagengið og
allt yfirstéttarhyskið sem er ósnertan-
legt og hafið yfir lög og reglur. Vernd
LÍÚ-tíðinda mun reynast skamm-
góður vermir þegar fimbulkuldi stað-
reynda og sannleika herðir tökin.
Því hefur verið logið að okkur að
við þurfum að eignast allt og allt. Því er
troðið inn í höfuð okkar að allir verði
að eiga þak yfir höfuðið. Allt er þetta
gert til þess eins að halda miklu magni
peninga í umferð. Ef það væri svona
fullkomlega nauðsynlegt að eiga hús-
næði þá ætti ríkisvaldið og samtrygg-
ing velferðarkerfisins að gera allt til
þess að veita fólki húsnæði.
Sannleikurinn er hins vegar sá, að
við þurfum ekkert að eiga neitt hús-
næði þegar við drepumst. Það er ekk-
ert um það skráð í lögum að sérhver
maður verði að hafa puðað heila lífs-
tíð, til þess eins að eignast þak yfir höf-
uðið. Okkur er nauðsynlegt að hafa
húsaskjól og það á að vera 100% lög-
varinn réttur hvers og eins. Við eig-
um að fá að njóta lífsins – ekki vera
neydd til að gera lífið að byrði; eigum
að nota peninga en ekki láta peninga
nota okkur.
Með æðruleysi verð ég víst
mín vandamál að lofa
því allt í heimi um það snýst
að: elska, éta og sofa.
Hin ljúfa lygi
skáldið skrifar
KrisTJán
hreinsson
skáld skrifar
Það hefur verið logið að okkur.
bókstaflega