Dagblaðið Vísir - DV - 15.10.2010, Qupperneq 32

32 viðtal 15. október 2010 föstudagur
Lengi vel vann það gegn Þorgrími Þrá-inssyni að hann væri íþróttamaður, myndarlegur og duglegur. Hann var ekki hinn hefðbundni rithöfundur.
Ekki vann það heldur með honum að hann
var stöðugt að hrella þjóðina með áróðri gegn
tóbaksreykingum. Eftir feril sem spannar 21
ár og 25 bækur hefur Þorgrímur loks öðlast
viðurkenningu sem rithöfundur. Á dögun-
um vann hann Íslensku barnabókaverðlaun-
in auk þess sem Páll Baldvin Baldvinsson gaf
honum fjórar stjörnur í Fréttablaðinu og Kol-
brún Bergþórsdóttir lofaði bókina í Kiljunni.
Kannski styttist í að hann geti látið langþráðan
draum rætast og helgað sig alfarið ritstörfum.
Þorgrímur er gömul sál sem nærist þegar
hann sefur, trúir á líf eftir dauðann, sækir hug-
myndir í draumana og hefur drifkraft til þess
að komast þangað sem hann ætlar sér. Mest
af öllu langar hann að þroskast sem einstak-
lingur og miðla þekkingu sinni og reynslu til
annarra.
Sjálfsöryggið uppmálað gengur hann inn
á höfuðstöðvar DV í Tryggvagötunni. Beinn í
baki, hávaxinn og vöðvastæltur stendur hann
við móttökuborðið og bíður blaðamanns.
Hann er klæddur í bláar gallabuxur, hvíta
skyrtu og brúnan leðurjakka. Það er rétt. Hann
fellur ekki inn í staðalmyndina af rithöfundi.
Lítur út eins og íþróttamaður. Kokhraustur
gengur hann inn í viðtalsherbergið og breiðir
úr sér í rauða sófanum. Honum er boðið upp
á kaffi og svarar því til að það sé eins gott að
kaffið sé gott. Fær sér sopa og er sáttur. Lífið
er gott þessa dagana og engin ástæða til ann-
ars en að vera sáttur. Eins og hann segir: „Ég
segi allt fínt. Það er ekkert í boði annað en að
segja allt fínt.“
Átti aldrei pening
Virka daga vinnur hann við að skrifa sögu Vals
sem á 100 ára afmæli á næsta ári. Eigin verk-
um sinnir hann svo um kvöld og helgar. Hann
tekur vinnuna fram yfir aðra afþreyingu, enda
ekki um eiginlega vinnu að ræða heldur hans
helsta áhugamál. En því miður duga tekjurn-
ar af verkum hans ekki til að framfleyta heilli
fjölskyldu og því verður hann að sinna öðrum
verkefnum með. „Ef ég væri að græða, ef ég
hefði það góð laun upp úr krafsinu myndi ég
ekki sinna öðrum verkefnum en mínum eig-
in. Draumurinn er að geta stundað ritstörf án
þess að þurfa að sinna um leið öðrum verk-
efnum sem taka frá mér dýrmætan tíma og út-
hald.“
En eins og meginþorri þjóðarinnar þarf
hann að greiða af skuldum og sjá fyrir fjöl-
skyldu. „Ég á erfitt með að ná endum saman,
eins og svo margir. Sem betur fer fór ég ekki
mjög illa út úr kreppunni af því að ég átti aldrei
peninga til þess að kaupa neitt. Ég hef alltaf átt
nóg en aldrei átt afgang til að leika mér með.
Ég hef oftar en ekki dottið inn í verkefni sem
gefa ekkert mjög mikið í aðra hönd en duga til
þess að lifa af. En ég hef áttað mig á því í þessu
árferði þar sem fólk sekkur í skuldafen að mig
langar ekki að vera fangi einskis nýtra hluta.
Ég hef reyndar aldrei verið drifinn áfram af
peningum. Mig vantar ekkert og mig lang-
ar ekki til að eiga neitt. Mér líður þannig. Ég
bý í eigin húsnæði og á minn bíl en það eina
sem skiptir máli er að ég á heilbrigða og flotta
fjölskyldu. Ekki það hvort ég búi í einbýlishúsi
eða leiguhúsnæði, eigi Porsche eða Yaris.“
SveitapiltSinS draumur
Hann er sveitastrákur. Ólafsvík er hans heima-
bær. Í þessu sjávarplássi ólst hann upp frá sex
ára aldri. Og hann var uppi á þeim tíma er
skólum var lokað ef veiðin var góð og börn-
in send í frystihúsið til þess að verka aflann.
Þar stóð hann vaktina frá átta á morgnana til
tólf á kvöldin. Í dag sér hann þennan tíma í
hálfgerðum fortíðarljóma. „Þessi tími rennur
saman í eina fallega minningu. Eftir nokkur
ár mun ég skrifa skáldsögu um reynslu mína
af því að búa í sjávarþorpi. Síðustu tíu ár hef
ég verið að taka niður punkta fyrir hana. En
hún kemst ekki að strax. Það eru aðrar bækur
á undan henni.
En ég er óendanlega þakklátur fyrir það
að hafa alist upp úti á landi. Ekki það að ég
hefði örugglega ekkert orðið öðruvísi ef ég
hefði alist upp í Reykjavík, nema hvað ég hefði
kannski orðið betri í fótbolta,“ segir hann og
brosir út í annað.
„Ég lít sjaldan til baka. Ég hef mín framtíð-
arplön en dett stundum niður í einhverja rút-
ínu, hvort sem mér líkar það betur eða verr,
eins og við gerum öll. Þá þarf ég að vera nógu
hugrakkur og ákveðinn í því að fá tilbreytingu
í lífið og láta drauma mína rætast.“
Fylgdi innSæinu
Honum er mikið niðri fyrir. Draumurinn er
eins og fyrr segir að hafa atvinnu af skáldskap.
Þorgrímur starfaði lengi sem blaðamaður hjá
Fróða þar sem hann ritstýrði íþróttablaði og
skrifaði í hin og þessi tímarit. Fljótlega varð
honum ljóst að hann vildi skrifa bækur. Fram
að því hafði það aldrei hvarflað að honum. „Ég
datt inn í umhverfi sem mér þótti áhugavert
og lífið tók völdin. Þetta var bara spurning um
að þora að fylgja innsæinu. Ég talaði strax við
útgefanda sem sagði já og fyrsta bókin kom út
árið 1989, Með fiðring í tánum.“
aldrei aFtur
Síðan hefur hann gefið út 25 bækur. Ein
sú allra umtalaðasta var sjálfshjálparbók-
in Hvernig gerir þú konuna þína hamingju-
sama? Hún kom út árið 2007 og vakti mikið
fjaðrafok. „Ég átti von á því. Það er ekki sjálf-
gefið að karlmenn tjái sig um svona mál. Yf-
irleitt er þetta feimnismál. Karlmenn tjá sig
nánast aldrei um samskipti yfir höfuð nema í
lokuðum hópi. Hvað þá að karl skrifi bók um
samskipti kynjanna.“
Konan hans, Ragnhildur Eiríksdóttir, las
handritið yfir og var sátt. Þorgrímur var það
líka. „En ég myndi aldrei skrifa svona bók í
dag. Mér líður öðruvísi en mér leið þá. Ég er í
öðrum gír. Hugmyndir koma og oft koma þær
á réttum tíma.“
ekki hinn Fullkomni eiginmaður
Óhjákvæmilegt er að spyrja hvort konan hans
sé hamingjusöm. „Já, hún ber þess merki að
vera hamingjusöm en við bæði, eins og líklega
flestir, eigum okkar góðu stundir og aðrar sem
eru verri.“
Oftar en ekki þarf hann að svara því hvort
hann fylgi eigin boðskap og uppfylli drauma-
hlutverkið. Því svarar hann alltaf heiðarlega
„Ég er ekkert kvennagull“
Ein þekktasta bók Þorgríms Þráinssonar er Hvernig
gerir þú konuna þína hamingjusama? Hann myndi
aldrei skrifa hana í dag. Hann ræðir um frelsið og
fórnirnar í hjónabandinu, ástina og áhugann á makan-
um sem er mismikill eftir tímabilum og þörfina til að
fara reglulega í frí frá fjölskyldu og sjálfum sér. Hann
segir einnig frá því að hann sé gömul sál sem hafi
lifað mörg líf og andlegu verunum sem næra hann
á nóttunni, mestu niðurlægingu lífsins, drauminum
um að lifa af skáldskapnum, baslinu við að láta enda
ná saman og svekkelsinu yfir að lenda aldrei á séns.
Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir ræddi við hann.
Vinkona mín spurði mig einu sinni hvort ég
væri ekki alltaf að lenda á séns
og ég sagði eins og satt var
að það bara gerðist aldrei. Þá
sagði hún að það væri vegna
þess að ég virkaði ósnertan-
legur. Ég hváði og spurði hvað
ég ætti þá að gera.
reynir að vera góður pabbi Auðviðtað hefur það samt komið fyrir að Þorgrímur hafi skammað
börnin að ósekju og hann skammast sín fyrir það. Oftast vegna þess að hann hefur verið undir miklu álagi.