Fréttatíminn - 10.10.2014, Blaðsíða 36

M ikið óskaplega leiðist mér meistaramánuð-ur. Ég fæ útbrot yfir digurbarkalegum yfir-lýsingum á samfélagsmiðlum, myndum af
grænum djúsum og að þurfa að borða Snickers-ið mitt
undir rúmi til þess að verða ekki álitið samfélagslegt
úrhrak. Ég hef alveg reynt að sýna þessari hjarðhegðun
skilning. Jafnvel reynt að vera partur af hjörðinni.
Ég á miður glæsilegan íþróttaferil að baki. Ég
var tilneydd til þess að hætta í fótbolta á sínum tíma
vegna þess ég fylltist alltaf svo gífurlegum æsingi
þegar ég fékk boltann. Æsingurinn var slíkur að ég
gerði engan greinarmun á mínu eigin marki og marki
andstæðinganna. Ég setti boltann bara í það mark
sem var næst mér. Það þótti ekki til eftirbreytni og
var ég einkar óvinsæl meðal liðsfélaga minna. Þá sér-
staklega hjá markverðinum. Eins hef ég æft skíði,
sund og frjálsar. Í dag hangi ég í barnalyftunni þegar
ég fer á skíði, ég kann ekki að stinga mér til sunds og
gæti ekki hlaupið einn fótboltavöll á enda án þess að
kalla þyrfti út Landshelgisgæsluna. Nei, þrotlausar
tilraunir mínar til íþróttaiðkunar hafa ekkert skilið
eftir sig.
Ég er löt. Ég viðurkenni það fúslega. Ég hef aldrei
haft áhuga á íþróttum. Ekki nokkurn einasta. Hef
bara viljað tilheyra hjörðinni. Ég hætti blessunarlega
þessari tilraunastarfsemi að loknum grunnskóla og
viðurkenndi bæði metnaðar- og getuleysi mitt á þessu
sviði. Ég sá svo fram á bölvanleg menntaskólaár og
jafnvel að ljúka aldrei stúdentsprófi. Það þurfti á þeim
tíma að klára heilar 8 einingar í íþróttaiðkun hvers-
konar til þess að fá hvíta kollinn. Á einhvern hátt
tókst mér þó að sannfæra íþróttakennarann minn um
að fá að vera „fjarnemi“ í íþróttum. Ég mætti þess
vegna ekki í hina hefðbundnu hóptíma heldur átti ég
að fara í ræktina eða í sund tvisvar í viku. Klukku-
tíma í senn og skrá mætingu mína hjá afgreiðslufólki
íþróttahússins. Ég kláraði svo menntaskóla án þess
að synda sundtak eða lyfta lóði. Á hverri einustu önn
mætti ég þó samviskusamlega í íþróttahúsið. Lét skrá
mætinguna mína og svo fór ég í hlýja og notalega
sturtu í þrjú korter. Eyddi svo öðru korteri í að greiða
mér og mála. Fór svo heim. Já – 8 einingar á stúdents-
prófi mínu eru fyrir sturtuferðir.
Guðrún Veiga
Guðmunds-
dóttir er mann-
fræðinemi frá
Eskifirði sem
vakið hefur
athygli fyrir
bloggskrif sín.
Hún stjórnaði
sjónvarpsþætt-
inum Nenni ekki
að elda og gefur
út samnefnda
bók fyrir jólin.
Guðrún Veiga
fór á námskeið í
súludansi.
Meistaramánuður
Nýr miði, nýtt útlit
- sömu gæðin!
Áleggið frá Kjarnafæði er sannkallað gæðaálegg og því bera margar
tegundanna græna skráargatið.
Svo má ekki gleyma gullinu sem pepperóníið og spægipylsan státa af.
Veldu gæði, veldu Kjarnafæði.
Kjarnafæði framleiðir flestar þær afurðir úr íslensku gæðakjöti sem í boði eru á íslenskum
neytendamarkaði. Höfuðáherslur Kjarnafæðis eru á vöruvöndun og gæði framleiðslunnar og því er
markvisst stefnt að aukinni hollustu, unnið að fækkun aukefna og ofnæmisvalda. Kjötiðnaðarmeistarar
fyrirtækisins hafa hlotið fjölda verðlauna og viðurkenninga fyrir færni sína.
Kjarnafæði hf.
601 Akureyri
Sími 460 7400
kjarnafaedi.is
Guðrún
Veiga
Guðmundsdóttir
ritstjorn@
frettatiminn.is
Það var svo í fyrra, einmitt í þessum mánuði
sem kenndur er við meistara og meinlæti, að ég
ákveð að brjóta odd af oflæti mínu og sýna lit. Vera
með. Hætta að sitja heima, bora í nefið og drekka
pítusósu. Verandi búin að prófa flestar íþrótta-
greinar
undir
sólinni
með
grátlegum
árangri fer ég
á stúfana eftir einhverju
nýju og óhefðbundnu. Hvað finn ég?
Jú, ég skráði mig í súludans. Súlufimi er
sennilega fallegra orð en jæja – þvílíkt og
annað eins helvíti á jörðu. Ég nánast
beið bana í fyrsta tíma. Ég var
eiginlega rúmliggjandi eftir þetta
ævintýri. Ég var svo marin á báðum
lærunum að ég gat ekki gengið. Lærin á mér
strjúkast saman sjáið þið til og það duglega. Ég
festi vart svefn dögum saman af því ég þurfti að
sofa með aukasæng og sex kodda á milli fótanna
svo þeir myndu örugglega ekki snertast. Ég gat
varla lyft höndunum nógu hátt til þess að koma
mat upp í mig, greiða mér eða klæða. Hausinn á
mér neitaði að fara í aðra átt en til hægri og það
var virkilega sársaukafullt að draga andann. Ferli
mínum sem súludansara lauk þá og þegar. Eftir
einn tíma. Æ, ég veit svo sem ekki hvern ég var að
reyna að blekkja með þessari þátttöku minni. Ef
þessi mánuður ætti að eiga möguleika á að ganga
upp hjá mér yrði Dominos að loka, stöðva þyrfti
innflutning á Oreokexi og ég yrði að sjá njálginn í
nammibar Hagkaupa með eigin augum.
Meistaramánuður er kannski ágætis vitundar-
vakning. Eitthvað sem vekur mann til umhugsun-
ar um hvar má standa sig betur í lífinu almennt.
En ég neita að skrifa undir að gera október að
hinum nýja janúar. Ég kæri mig bara ekkert um
að eyða október í hvers kyns meinlætalíf. Þjökuð
af harðsperrum og vindgangi sökum grænmetis-
áts. Nei takk.
36 pistill Helgin 10.-12. október 2014