Dagblaðið Vísir - DV - 26.08.2011, Blaðsíða 14

14 | Fréttir 26.–28. ágúst 2011 Helgarblað
fari vonandi að batna núna
eftir bréfið mitt. Ég vil að við
séum öll hjá mömmu. Ég vildi
helst fá nálgunarbann á pabba,
ég er svo taugaveiklaður. Ég vil
ekki hafa hann nálægt mér.
Ég er bara hræddur við hann
ennþá. Samt er maður svona
hættur að vera hræddur – hann
hræðir mig eiginlega ekki leng-
ur. Ég er búinn að læra að verja
mig og ég hugsa mikið og mér
finnst bara að ef maður kann að
verja sig þá fer maður að standa
betur með sjálfum sér og júdóið
hefur hjálpað mér mikið.
Það eru alltaf ör í hjartanu –
þó örin að utan grói.“ Hann ber
þungan hug til föður síns en
segir að hann sé ekki þess virði
að hata. „Ef hann bæðist afsök-
unar – virkilega afsökunar – þá
myndi ég kannski tala við hann
aftur. Það er best að viðurkenna
mistök, en ekki lifa í lygi,“ segir
hann.
Alltaf var um sig
Hann segir að hluti af því að
segja frá sé að ná aftur stjórn-
inni á eigin lífi. Hann er þreytt-
ur á fölskum brosum og felu-
leikjum. „Það á ekkert að leyna
þessu,“ segir hann. „Mér líður
betur núna. Ég er stressaður og
spenntur – bara allt. Ég er samt
hrikalega taugaveiklaður. Ég
get varla farið að ganga einn,
ég er alltaf að horfa í kring-
um mig eftir þetta bréf. Í gær
var ég að hjóla og það öskraði
einhver út um gluggann á bíl
sem fór framhjá og mér brá
svo hrikalega að ég datt næst-
um því af hjólinu. Þetta er bara
taugaveiklun. Þetta er ekki
auðvelt – ég á engin orð til að
lýsa þessu.“
Viðbrögðin við glósunni
voru einstök og hún fór eins og
eldur í sinu í netheimum. Hann
veit að ekki eru allir á eitt sátt-
ir við ákvörðun hans en hann
sjálfur er sáttur og það er fyrir
mestu. „Pabbi er reiður og ég
vissi að það myndi gerast. Það
væri kannski bara best fyrir
hann að biðjast afsökunar og
viðurkenna hvað hann gerði
heldur en að lifa í lygi.“
Hann er mikill heimspek-
ingur og hefur greinilega eytt
miklum tíma í að velta fyrir sér
hvernig lífið eigi að vera. Það
á að hans mati ekki að vera
svona. „Ég hugsa mjög mikið
bara um lífið og allt. Það er auð-
vitað allt líf sérstakt og enginn
einn er mikilvægari en aðrir.
Það eiga allir rétt á því að tjá sig.
Það eiga allir skilið að fá hjálp
sem þurfa á henni að halda. Við
fengum ekki mikla hjálp á þess-
um tíma.“
Hann er líka metnaðarfull-
ur og veit hvað hann vill gera
þegar hann fullorðnast. Hann
vill starfa við vel launað starf
og hjálpa öðrum með pening-
unum.
„Mig langar að verða flug-
maður. Ég vill verða ríkur og
reka heimili fyrir börn og ung-
linga eins og mig og systkini
mín. Mig langar alltaf að hjálpa
fólki sem hefur lent í svona. Ég
vona að ég geti hjálpað fólki
með því að segja frá. Það á eng-
inn skilið að líða illa.“
D
rengurinn var hér í
fyrsta til fjórða bekk
og alltaf með sama
kennara,“ segir Helgi
Árnason, skólastjóri í
Rimaskóla. Á þeim tíma kom
aldrei kæra um eineltismál.
„Málið kom aldrei formlega á
borð til mín,“ segir Helgi. „Það
var stundum vond lykt af hon-
um sem olli því að krakkarnir
stríddu honum.
Skólinn þurfti tvisvar að til-
kynna fjölskylduna til barna-
verndar af út áhyggjum af hag
drengsins. Í annað skiptið var
það út af mætingum og í hitt
skiptið var það vegna umhirðu.
Við könnumst eingöngu
við það að eftir að skólagöngu
hans hér í skólanum lauk að
ættingi hans hringdi í mig til
að kvarta undan einelti af hálfu
samnemenda hans og kvarta
undan kennara. Þegar barn-
ið er hætt í skólanum er orðið
ansi flókið að bregðast við því.
Þetta er í stórum dráttum það
sem skólinn hefur um þetta að
segja. En það er auðvitað mjög
erfitt fyrir skólastjóra að tala
um einstaka nemendur.
Oft óskar maður sér þess
að það væri gripið fyrr inn í og
börnin fjarlægð af heimilinu.
Öll viðbrögð barnaverndar
miða að því að styrkja heimil-
ið og kannski er það alveg rétt.
Seinasta úrræðið er að taka
börnin af heimilinu og það eru
sárafá dæmi um það á hverju
ári.
En þetta var svo stuttur tími
sem þetta ríkti. Ég held að við
hefðum ekki getað gert meira.“
ingibjorg@dv.is
É
g er hálfhrædd við hann.
Hann er snarklikkað-
ur,“ segir fyrrverandi ná-
granni fjölskyldunnar
um föður drengsins. „Ég
get staðfest það að hann beitti
konuna sína ofbeldi. Bæði sá ég
áverka á henni og eins flúði hún
undan honum til okkar. Hún
átti virkilega erfitt. Og börnin
voru alltaf grátandi, við heyrð-
um alltaf í þeim. Maður heyrir
þegar allt er brjálað í íbúðinni.
Ég og annar nágranni okk-
ar fórum á fund í skólanum
þar sem við greindum þeim
frá þessu ofbeldi. En við viss-
um það ekki þá að þetta væri
svona slæmt gagnvart börn-
unum. Við létum barnavernd-
arnefnd vita líka. Það vissu
allir af þessu. En hann kem-
ur rosalega vel fyrir. Hann tók
bara köst inni á milli og ógnaði
mörgum. Einu sinni horfði ég
upp á hann bæði kýla hana og
berja hana með stól.
Hvöttum hana til að fara
Hún reyndi að fara frá honum
og við hvöttum hana til þess en
hún hætti við það. Síðan gáf-
umst við upp og töldum að það
væri ekki hægt að hjálpa þessu
fólki. Við vissum ekki hvað við
ættum að gera. Ef við hefðum
vitað af því að hann væri að
berja börnin hefðum við ef-
laust reynt að gera meira. Það
hvarflaði aldrei að okkur. Þau
voru oft blá og marin en börn
eru oft með marbletti. Einu
sinni var yngri sonurinn með
svakalega kúlu á enninu. En ég
veit ekki af hverju það var.“
Fleiri nágrannar segjast
hafa vitað af þessu. „Ég held
að hann hafi verið ofbeldis-
maður,“ segir einn sem varð
þó aldrei beint vitni að neinu.
„En ég vissi að það væri eitt-
hvað meira en lítið að þarna.“
Annar segist hafa vitað af því
að konan hefði farið í Kvenna-
athvarfið. „Það vissu það allir,“
sagði hún. Enn annar nágranni
sagði að hann hefði einu sinni
tilkynnt heimilisofbeldið til
barnaverndar. Þá hafði móð-
irin í trúnaði sagt þeim frá of-
beldinu. „Þegar til kastanna
kom dró hún allt til baka og
ekkert varð úr málinu.“ Þá hafði
hann grunað þetta lengi þótt
hann hefði aðeins einu sinni
séð áverka á konunni. „Hann
var án efa mjög ofbeldisfullur,“
segir hann og bætti því við að
hann væri nokkuð sannfærður
um að drengurinn væri ekki að
búa þetta til.
ingibjorg@dv.is
Strítt út af lyktinni
Hún flúði til okkar
„Það sem ég
hef upplifað
er sannleikur“
n Skólinn tilkynnti fjölskylduna til barnaverndar
n „Við vissum ekki hvað við ættum að gera“
n Systirin reynir að gleyma en man allt
Þ
að sem ég hef upplifað
er sannleikur, það er
ekkert að fara að breyta
því. Ég stend með
sjálfri mér,“ segir systir
drengsins. Hún er að verða sext-
án ára og býr hjá móður sinni.
„Ég sagði sálfræðingnum frá
öllu sem hefur verið að gerast.
Ég sagði bara við sálfræðinginn
að ég vildi ekki að þetta færi til
pabba. Hann sagðist ætla að sjá
til þess. En síðast þegar ég fór til
pabba í janúar, þá var hann með
þetta á blaði. Þá sagði hann að
ég væri að ljúga því að hann
væri að lemja mömmu og að
mamma væri að segja mér að
ljúga fyrir sig. En þetta er satt.“
Hún segir að vinir hennar
hafi verið viðstaddir þetta síð-
asta skipti sem hún hitti föður
sinn, ásamt bróður hennar og
föður. „Hann öskraði á mig og
reif í höndina á mér. Hann sló
mig og sagði: „Ég vil aldrei sjá
þig aftur, mamma þín má eiga
þig.“ Þá ákvað ég bara: Þá vil ég
ekkert sjá þig aftur heldur, og
fór.“
Lítil og hrædd
„Mér líður ekki vel með þetta,
ég er að reyna að gleyma þessu.
En ég man þetta samt. Þegar við
bjuggum í Grafarvoginum þá
man ég eftir því að mamma og
pabbi voru frammi að rífast og
við vorum svakalega hrædd að
fela okkur inni í herbergi. Oftast
eru börn hrædd þegar foreldrar
þeirra rífast.
Við vorum örugglega bara
fjögurra og fimm ára, en við
kíktum fram. Þá var pabbi
frammi að lemja mömmu á
fullu.“
Mikilvægt að fá hjálp
„Það á enginn þetta skilið. Ef
þetta er að gerast hjá einhverj-
um þá eiga þeir að leita sér hjálp-
ar strax. Það á enginn að vera
svona ruglaður að beita heimil-
isofbeldi. Ég vona að þetta hætti,
það er erfitt að stoppa þetta en
ég vona að þetta minnki. Þegar
fólk segir brandara um heimilis-
ofbeldi eða kvenfyrirlitningu þá
brotna ég alveg saman. Ef fólk
segir svona hluti sem tengjast
heimilisofbeldi þá segi ég því að
þetta sé ekki sniðugt. Það er fólk
að lenda í þessu, þetta er ekkert
fyndið fyrir suma.“
Ættu að heyra meira
Hún segir að það hafi kannski
ekki allir fjölskyldumeðlimir
verið meðvitaðir um ástand-
ið á heimilinu. „Ég sá þetta, en
aðrir fjölskyldumeðlimir sáu
þetta kannski ekki. Ég má segja
frá því sem ég sé og kemur fyr-
ir mig. Það er óþægilegt að fólk
segi að þetta sé lygi þegar ég segi
sannleikann. Fólk á að standa
með sjálfu sér. Umfjöllunin um
heimilisofbeldi er svo lítil. Fólk
ætti að heyra meira um þetta og
vita hvernig þetta er. Ég veit sjálf
að bróðir minn er ekki að ýkja.“
ingibjorg@dv.is
„Einu sinni
horfði ég upp
á hann bæði kýla
hana og berja hana
með stól.
„Oft óskar
maður sér
þess að það væri
gripið fyrr inn í og
börnin fjarlægð af
heimilinu.
„Við vorum
svakalega
hrædd að fela okkur
inni í herbergi.
Erfitt líf Mamma drakk og pabbi beitti ofbeldi, segir strákurinn sem átti sér hvergi skjól, því í skólanum var hann
lagður í einelti. Mynd SViðSEtt
M
y
n
d
S
V
ið
SE
t
t
Allir vissu Nágrannar staðfesta
frásögn konnunar og segja að allir hafi
vitað af ofbeldinu. Myndin tengist efni
fréttarinnar ekki beint.