Fréttatíminn - 16.10.2015, Síða 18

Við förum
á puttanum
og fylgjum
reglunni um
eina evru
í eyðslu á
dag og bara
konur mega
bjóða okkur
í glas, þá
þarf maður
að vera
skemmti-
legur í al-
vöru, ekki
bara brosa
og kinka
kolli eins og
vanviti.
Eva Magnúsdóttir er á ferð og flugi þessa dagana og
ætlar ekkert að koma til Íslands til að fylgja Lausninni
eftir.
Fljótleg og fersk
– þau koma á óvart á
kvöldverðarborðinu
Fyrsta skáldsaga Evu Magnúsdóttur kom út á dögunum.
Lausnin nefnist hún og fjallar um unga konu sem lætur líf sitt í
hendur meðferðarstöðvarinnar Lausnarinnar gegn loforði um
hamingju. Eva býr ekki á Íslandi, hefur raunar aldrei búið hér og
er nú á flakki um Evrópu á leið til Íran og lifir á einni evru á dag.
Þ að er hægara sagt en gert að ná sambandi við Evu Magn-úsdóttur, hún er hvorki með
fartölvu né snjallsíma með sér á
flakkinu en kemst í netsamband
einu sinni á dag og fæst eftir nokkr-
ar fortölur til að svara nokkrum
spurningum um sjálfa sig og bók-
ina.
Fyrsta spurningin snýst auðvitað
um þig sjálfa: Hver ertu, hvað ertu
gömul, hver er bakgrunnur þinn?
„Ég er 26 ára núna, 27 bráð-
um. Foreldrar mínir kynntust á
skemmtiferðaskipi á Miðjarðarhaf-
inu og ári síðar fæddist ég. Pabbi
er norskur og mamma íslensk,
ég er uppalin hér og þar í Noregi,
aðallega í Osló. Foreldrar mínir
skildu, ég bjó áfram með mömmu
í Noregi og Hollandi en hef verið
mikið á Íslandi, alltaf átt vini á Ís-
landi og heimsótt þá og þeir mig.
Fengið jólabókaflóð sent í kössum
í desember frá ömmu. Menntaskóli
í Osló, háskóli í Suður Frakklandi
þar sem pabbi býr, byrjaði í land-
búnaðartækni og ætlaði að fara
í vínrækt eins og pabbi en entist
ekki, var í París síðasta ár í heim-
speki, svo bókmenntafræði.“
Hvers vegna ertu Magnúsdóttir
ef pabbi þinn er norskur?
„Pabbi heitir Magnus, en Forlagið
vildi bæta við kommu fyrir ofan til
að enginn áliti það vera innsláttar-
villu eða eitthvað.
Þú talar og skrifar mjög góða
íslensku, hefurðu aldrei búið á Ís-
landi?
„Ég hef stundum búið á Íslandi
svona þriðjung úr ári en veturinn
þar er allt of dimmur fyrir mig.
Varðandi tungumálið þá er ég auð-
vitað uppalin næstum alfarið af
mömmu og við tölum aldrei annað
en íslensku og lesum lítið annað
nema þá helst norsku og dönsku.“
Fær borgað fyrir að ímynda sér
Bókin er dálítil ádeila á allar þessar hjálparstofn-
anir fyrir fólk með gervivandamál, hefur þú slæma
reynslu af þeim?
„Ég er ekki viss með ádeiluna, en það eru að
minnsta kosti hlægilegar hliðar á öllu. Ég veit hvað
þú átt við með gervivandamál en hversu fábjánaleg
sem orsök málanna er geta þau verið vandamál
fyrir því. Karli sem líður illa yfir rústi einhverra
ídóla sinna í enska boltanum líður kannski jafn illa
og öðrum sem nær honum ekki upp, þótt fótbolti sé
auðvitað bara í gamni. Það mætti alveg eins snúa
því við og segja að manneskja sem hefur fengið
greiningu á vandamáli sé í góðum málum. Ég hef
verið með kvíðaröskun frá því ég var krakki og það
er ákveðinn lúxus að hafa nafn á því, vinir mínir
sem hafa slubbast um í veseni frá því þeir voru ung-
lingar og líður oft illa og aldrei sérstaklega vel eiga
miklu meira bágt en ég.“
Aðalpersónan, Lísa, vinnur sem blaðamaður á
Nýju lífi. Hefurðu unnið sem blaðamaður sjálf?
„Nei, ég þekki það ekki. Vinkona mín hefur unnið
á héraðsblaði í Norður Noregi, sem er varla svo ólíkt
því sem gerist á Nýju lífi. Svo ímynda ég mér restina,
fyrir það fær maður víst borgað sem rithöfundur!“
Finnst þér fólk um fertugt í dag sem hefur það
gott í lífinu vera sjálfhverft og í litlum tengslum við
raunveruleg vandamál í samfélaginu?
„Ætli fólk sé ekki bara mestanpart svipað, á
hvaða aldri sem það er eða hvaða kynslóð það
tilheyrir? Ég er ekki enn orðin 27 ára og veit svo
sem ekkert en mér sýnist við öll vera í sama pakk-
anum, reynum að gera vel og mistekst, reynum
aftur og gerum örlítið betur og svo deyjum við.
Þessi aðalpersóna mín er ekkert byggð á heim-
ildavinnunni úr Öldinni okkar eða 20 ára út-
skriftarriti menntaskólanna. Hún er eins og ég
nema vandræðin á henni eru minni, svo bæti ég
við einhverjum barneignablús sem ég hugsa að
ég fái í hausinn upp úr þrítugu. Vinkonur mínar
munu allar yfirgefa mig fyrir börnin sín, það er
hrikalegt.“
Fékk ekki leyfi hjá Sollu
Allar staðsetningar í bókinni eru mjög nákvæmar
og engin tilraun gerð til að breyta nöfnum á börum,
veitingastöðum o.s.frv., en svo koma inn sambýli
í Hafnarfirði og túristadótsverksmiðja, á það sér
raunverulegar fyrirmyndir?
„Ég hef komið á sambýli. Ég geri ráð fyrir að
Kaldi sé ennþá á sínum stað og Ölstofan, og ég
Ég er 26 ára –
ég veit ekkert!
18 viðtal Helgin 16.-18. október 2015