Dagblaðið Vísir - DV - 14.06.2013, Page 46

46 Lífsstíll 14.–18. júní 2013 Helgarblað
Ugla sat á kvisti
n Fagurkerar fram í fingurgóma
U
gla sat á kvisti er nýleg blogg­
síða sem þær Jóhanna Klara
Stefánsdóttir og Sigríður Erla
Viðarsdóttir halda úti. Síð­
an er stútfull af skemmtilegum hug­
myndum tengdum tísku, hönnun
og mat. Jóhanna er lögfræðing­
ur að mennt og er búsett í Hlíðun­
um í Reykjavík ásamt unnusta sín­
um og átta mánaða gömlum syni
þeirra sem heitir Stefán Kári Stefáns­
son. Sigríður er viðskiptafræðingur
og förðunarfræðingur að mennt, en
hún er búsett í Danmörku ásamt eig­
inmanni sínum og tveggja ára göml­
um dreng þeirra hjóna.
Fjarlægðin
„Þrátt fyrir að vera búsettar hvor í
sínu landinu þá tölum við saman oft
í viku, jafnvel oft á dag og umræðu­
efnin snúast iðulega um ýmis legt
tengt hönnun, matargerð og börn­
unum okkar. Við erum svo alltaf
með fullt af hugmyndum sem okk­
ur langar að hrinda í framkvæmd
og ein af þeim var þessi bloggsíða.
Þetta er skemmtilegur vettvangur
til að deila áhugamálum okkar hvor
með annarri og öllum þeim sem vilja
lesa. Svo fáum við líka mikið út úr því
þegar aðrir deila sínum hugmynd­
um og skoðunum í athugasemda­
kerfinu enda margt sem við eigum
eftir ólært,“ segir Jóhanna þegar hún
er spurð hvernig samstarfið gangi hjá
þeim stöllum þrátt fyrir fjarlægðina.
Metnaður
Sigríður skrifar einnig fyrir Nordic
Style Magazine í Danmörku, en það
er tímarit um lífsstíl og hönnun. En
er alltaf veisla í kóngsins Köben mið­
að við matarbloggin sem hún skrifar?
„Það væri gaman að geta svar­
að þessari spurningu játandi en það
er auðvitað ekki raunin. Mér finnst
mikilvægt að njóta hversdagsleikans
og reyni að vanda mig við að hafa
fall egt í kringum mig og njóta sam­
vista með fjölskyldu og vinum. Ég
elska að borða góðan og metnaðar­
fullan mat sem gleður ekki síður aug­
að en bragðlaukana,“ segir Sigríður.
Merkjavörur eru ekki „möst“
Þær stöllur heillast báðar af fall­
egri merkjavöru en eru þó báð­
ar sammála um það að oft megi
gera góð kaup í ódýrari merkjum og
blanda við hönnunarvörur.
Jóhanna Klara: „Mér finnst gam­
an að fylgjast með flottum merkj­
um á borð við Stellu McCartney,
Kate Spade, Hay, Tom Dixon og Vitra
en auðvitað verslar maður ekki frá
þeim dagsdaglega. Enda er hægt að
finna allt sem maður þarf hjá ódýr­
ari merkjum eins og Zara, Top shop,
Monki, Habitat og að sjálfsögðu
IKEA sem er líklega að finna á öllum
heimilum landsins.“
Sigríður Erla „Þar sem ég hef ver­
ið búsett í Skandinavíu síðastliðin ár
þá er bæði fataskápurinn og heimil­
ið aðeins farið að bera þess merki. Ég
er hrifin af Acne, Day Birger et Mikk­
elsen, Samsøe Samsøe, Maria Black
skartgripahönnuði, Hay og Arne Jac­
obsen.“ n
iris@dv.is
K
olla var aðeins 14 ára göm­
ul þegar hún var valin í
sýningarhóp hjá Heiðari
Ástvaldssyni, en hún var
langyngst í hópnum. Þarna
kynntist hún besta vini sínum, Sig­
mundi Sigurðssyni, sem er betur
þekktur undir nafninu Simbi, en
hann er hárgreiðslumeistari sem
er eflaust mörgum kunnugur. Kolla
var í sýningarhóp með glæsileg­
um konum, en þar má nefna tví­
burasysturnar Heiðdísi og Fanndísi
Steinsdætur, sem gerðu það gott
framan af í heimi tískunnar. Heið­
dís var til dæmis valin Elite­stúlka
ársins 1983. Kolla hafði meiri áhuga
á dansi en fyrirsætubransanum og
hafði ekki áhuga á að taka þátt í
keppnum af því tagi. „Það er af sem
áður var, en margt hefur breyst í
þessum bransa á síðustu 30 árum,“
segir Kolla.
Toguð úr buxunum
Kolla ber Simba vel söguna, en
þau eru bestu vinir og hafa verið í
fjölda ára. Hún segir þau vera mikla
húmorista og það er stutt í hlátur­
inn þegar þau hittast. Þau kynnt­
ust í byrjun fyrirsætuferlis Kollu og
hafa haldið góðu sambandi allar
götur síðan.
„Ég kynntist fullt af góðu fólki
í gegnum fyrirsætubransann, en
það var einn maður sem stóð upp
úr og fangaði hjarta mitt, það var
hann Simbi. Hann er ekki bara
hárgreiðslumeistari með meiru,
heldur hefur hann magnaða dans­
hæfileika og er mikill húmoristi
eins og ég. Ég man sérstaklega eft­
ir einu atviki sem gerðist á tísku­
sýningu. Ég var bakvið sviðið að
skipta um föt og ég festist í buxun­
um, allt fór í „panik“ þar sem tím­
inn er stuttur á milli innkoma. Þá
tekur Simbi á það ráð að reyna að
toga mig úr buxunum með tilheyr­
andi látum og allskonar hljóðum
sem gáfu til kynna að við værum að
gera eitthvað meira og annað en að
klæða mig úr buxunum. Auðvitað
heyrðist allt fram í sal og þegar við
komum fram á sviðið aftur vorum
við litin hornauga af mörgum sem
voru viðstaddir tískusýninguna. Við
sýndum mikið í Eden í Hveragerði
á þessum árum, en þar voru steypt­
ar götuhellur sem var ekki auðvelt
að ganga á á háum pinnahælum.
Það voru engar fréttir ef maður festi
hælinn á milli hellanna og missti
annan skóinn af, en þá kláraði
maður bara á öðrum skónum haltr­
andi. Ég hlæ enn þann dag í dag af
þessum atvikum.“
Þorðu að borða
Kolla starfaði með Karon – samtök­
um sýningarfólks – frá 17 ára aldri.
Hanna Frímannsdóttir, eiginkona
Heiðars Ástvaldssonar, stýrði sam­
tökunum og urðu þær Kolla miklar
og góðar vinkonur.
„Hanna varð ein af mínum bestu
vinkonum og minn lærimeist­
ari. Hún var merkileg og góð kona,
magnaður karakter og ég sakna
hennar mikið. Hún kenndi mér svo
margt, ekki síst að ganga, bera mig
rétt og bera höfuðið hátt. Það fylgir
mér og ég mun ætíð bera höfuðið
hátt alveg sama á hverju gengur í líf­
inu. Fyrirsætubransinn er allt annar
heimur í dag en hann var þegar ég
starfaði við hann. Við sem störfuð­
um í bransanum vorum heilbrigðar
stelpur sem þorðum alveg að borða.
Mér fannst fyrirsætur sem prýddu
forsíður helstu tískurita hér á árum
áður, mun hraustlegri í útliti en nú
til dags. Nú er eins og allir séu veru­
lega lasnir sem er sorglegt. Aldrei
varð ég vör við átröskun á þessum
tíma alla vega ekki í mínum hópi, en
þetta er allt annar heimur í dag og
áherslurnar greinilega á veiklulegt
útlit í mörgum tilfellum en þó alls
ekki öllum.“
Einhleyp og eldhress
Kolla er einhleyp og þolir ekki rolur
sem þora ekki að ganga beint í verk­
ið og bjóða dömum út sem þeir hafa
augastað á. „Ég er einhleyp og það er
í góðu lagi að vera það. Það kemur
fyrir með reglulegu millibili að mig
langi í kærasta, en ég hef ekki fund­
ið hann, eða hann mig. Mér líður
vel einni, alla vega núna og er ekk­
ert að flýta mér. Mér finnst að menn
mættu taka sig saman í andlitinu og
vera meiri herramenn, það vantar
hjá íslenskum karlmönnum. Ég vil
að maðurinn taki af skarið og geri
eitthvað í málunum, ekki bara sitja
þarna á rassinum og hugsa, „ætti ég
eða ætti ég ekki að bjóða henni út.“
Ég meina það sko, úff, hvað þetta
fer í taugarnar á mér, það vantar allt
frumkvæði í suma menn.
Djammið er rugl
Þegar ég fer á djammið þá fer ég til
þess að dansa, þetta er ekkert flók­
ið. Það vantar góðan stað þar sem
hægt er að dansa. Bærinn er fullur
af pöbbum en fáir staðir þar sem
hægt er að dansa almennilega.
Reyndar hefur djammið minnk­
að hjá mér nú í seinni tíð þar sem
mér finnst tímasetningin á þessu
djammi bara hreinasta rugl. Að
Kolbrún Ólafsdóttir ræddi við blaðamann DV, um
heim fyrirsætunnar, átröskun, lífið og hvernig það
er að vera einhleyp kona á besta aldri. Kolla, eins
og hún er kölluð, tekur á móti blaðamanni á heimili
hennar sem er „kósí“ íbúð í miðbæ Reykjavíkur. Hún
býður upp á heilsudjús sem rífur aðeins í, en Kolla
hugsar vel um heilsuna eins og sjá má á henni.
Við þorðum að borða
Íris Björk Jónsdóttir
iris@dv.is
Viðtal
Miklar vinkonur
Jóhanna Klara og Sigríður
Erla halda úti nýrri og
skemmtilegri bloggsíðu
þar sem finna má aragrúa
skemmtilegra hugmynda.