Dagblaðið Vísir - DV - 14.06.2013, Side 33

sat þar einn og grét
Viðtal 33Helgarblað 14.–18. júní 2013
stuðningi sem ég fann fyrir eftir við­
talið og halda áfram. Innst inni var
það auðvitað það sem ég vildi.“
Forréttindi að fólk geri
væntingar til manns
Mikils hefur ávallt verið vænst af
Bjarna. Hann tók við formennsku í
allsherjarnefnd Alþingis þegar hann
settist á þing og þótti sinna því starfi
af mikilli festu. Í nærmynd sem birt
var í DV þegar hann var formaður
allsherjarnefndar hrósuðu pólitísk­
ir andstæðingar honum í hástert fyr­
ir lipurð í mannlegum samskiptum
og góða verkstjórn. Þá voru mikl­
ar væntingar gerðar til hans þegar
hann tók við formennsku í Sjálf­
stæðisflokknum fyrir fjórum árum.
Í dag horfa margir til hans og vona
að honum ásamt öðrum í ríkisstjórn
auðnist að bæta hag lands og þjóð­
ar. En finnst honum erfitt að standa
undir þessum væntingum?
„Hvað manni finnst erfitt get­
ur verið spurning um hugarástand
og það eru forréttindi að fólk skuli
hafa væntingar til manns. Það bend­
ir til þess að það sem maður er að
gera hafi mikilvægan tilgang. Ein af
betri bókum sem ég hef lesið um
ævina hefst á þessari setningu: Líf­
ið er erfitt. Um leið og þú ert búinn
að sætta þig við það verður lífið ekki
erfitt, því það verður hluti af tilver­
unni og hættir að skipta máli. Hugar­
far skiptir sköpum. Það á við bæði
í einkalífi og í starfi. Það er hægt að
mikla hlutina fyrir sér og taka þá inn
á sig. Ég reyni að tileinka mér já­
kvætt og uppbyggilegt hugarfar og
virkilega vinn í því reglulega. Ég er
ekki að segja að mér þyki allir hlutir
auðveldir en ég bið ekki sérstaklega
um að allt sé auðvelt. Þegar ég glími
við eitthvert þungt mál og finn að ég
er að þreytast, hugsa ég um þá sem
hafa glímt við miklu þyngri og erfið­
ari mál og komist í gegnum það.
Skyndilega er mitt mál orðið lítið og
viðráðanlegt borið saman við önnur
sem hafa verið leyst farsællega áður.
Ég hef engar væntingar um að allt
sem ég fæst við leysist af sjálfu sér.
Sá sem hugsar þannig verður fyrir
stanslausum vonbrigðum.“
Gaman að leggja hart að mér.
„Ég sækist eftir áskorunum. Þegar ég
horfi til baka sé ég að ég hef haft til­
hneigingu að setja mér háleit mark­
mið. Ég hef kannski ekki verið sér­
staklega meðvitaður um það. Ég
mikla það ekkert sérstaklega fyr­
ir mér að takast á við áskoranir. Ég
hef líka alltaf verið rólegur yfir því
að mér gæti mistekist og það er
ekkert stórmál. Það væri enginn
heimsendir fyrir mig þótt eitthvað
af því sem ég hef sóst eftir að fá um­
boð til að gera hefði ekki gengið eftir.
Lífið heldur áfram. Það opnast ein­
hverjar aðrar dyr þegar einar lokast.
Þannig hefur það alltaf verið.
Í einkalífinu hefur stærsta áskor­
unin verið að standa sig sem fjöl­
skyldufaðir gagnvart fjórum börn­
um og konu. Að vera góð fyrirmynd
og góður uppalandi. Ef ég horfi á
starfsferil minn, var síðasti vetur
klárlega stærsta áskorunin. Flokk­
urinn sem ég hafði leitt undanfar­
in fjögur ár með að minnsta kosti
þriðjungs stuðningi landsmanna
var farinn að mælast með undir 20
prósenta fylgi í skoðanakönnunum
og innan við mánuður til kosninga.
Að bregðast við því er án vafa mín
stærsta áskorun í starfi.
Ég hef kannski of ríka til­
„Mig langaði ekki
til að gefast upp
m
y
n
d
ir
k
a
r
l p
eter
ss
o
n