Dagblaðið Vísir - DV - 02.08.2013, Blaðsíða 61

Lífsstíll 45Helgarblað 2.–6. ágúst 2013
Sárfættur með
hund í fanginu
H
undurinn horfði á mig
spurnaraugum þar sem
við stóðum við straum-
harða Tungudalsána sem
geystist áfram um þröngan
farveginn til sjávar. Ég hugsaði mitt
ráð. Það var engin leið að ég kæm-
ist klakklaust yfir með hundinn í
fanginu. Og það mátti ljóst vera að ef
ég dytti í straumharða ána væri dýrið
í lífsháska. Svo var það helvítis sím-
inn, fokdýr iPhone. Þetta var von-
laust. Það var innan við kílómetri að
ármótunum og þar með endanum á
gönguleiðinni. Mér varð ljóst að ég
varð að snúa við og ganga aftur til
baka upp dalinn. Ég bölvaði og gekk
af stað með hundinn á hælunum.
Ég hafði ákveðið að ganga frá
Eskifirði og upp á Eskifjarðarheiði og
þaðan um Tungudal og í Eyvindar-
dal. Leiðin upp úr Eskifirði er gullfal-
leg. Fjölmargar ársprænur sameinast
þar og verða að Eskifjarðará. Sums
staðar þarf að sæta lagi til að kom-
ast yfir læki og ár. Á tveimur stöðum
þurfti ég að fara úr skóm og sokkum
og vaða. Tíkin Jasmín fylgdi fast á
hæla mér. Vatnið var ískalt og það tók
tíma að fá hita í tærnar aftur. Hörm-
ungarsaga hermannanna er fyrir
löngu orðin hluti af íslenskri slysa-
sögu. Herflokkurinn var með aðset-
ur í Reyðarfirði en ákvað þann 20.
janúar 1942 að ganga í æfingarskyni
fram Svínadal og þaðan yfir Hrævar-
skörð upp á Eskifjarðarheiði og það-
an niður til Eskifjarðar. Aftakaveður
gerði þennan sunnudag og komust
hermennirnir ekki um skarðið vegna
ísingar. Þess í stað gengu þeir fram
allan Svínadalinn og héldu svo til
baka um Tungudal, mun lengri leið.
Á þeim sólbjarta júlídegi sem ég átti
leið um þessar slóðir varð mér hugs-
að til hörmunganna fyrir rúmum 70
árum þegar átta manns fórust. Það
fór hrollur um mig þegar Austfjarða-
þokan læddist að mér á háheiðinni
þar sem andi hinna látnu sveimaði.
Leiðin um Eskifjarðarheiði er
vandlega stikuð og lítil hætta á ferð-
um. Helsti vandinn var kuldinn sem
sótti að við að vaða árnar. Fyrr en
varði var ég kominn yfir í Tungu-
dal þar sem fallegar veghleðslur eru
sem minnisvarði um verk þeirra
sem börðust við að koma upp sam-
göngum á hinu harðbýla landi. Okk-
ur hundinum miðaði vel. Á göngu-
korti mínu mátti skýrt sjá að við
áttum að hafa Tungudalsá á hægri
hönd. Það voru eftir þrír kílómetr-
ar af gönguleiðinni þegar stikun-
um sleppti. Leiðin var ómerkt og
engan slóða að sjá. Ég hélt áfram
göngunni en óþægilegur grunur
læddist að mér. Svo sá ég stikurnar
hinum megin við beljandi vatnsfall-
ið. Ég sótbölvaði en ákvað síðan að
freista þess að ganga yfir í Svínadal
og krækja fyrir farartálmann. Skyndi-
lega stóð ég á bökkum annars vatns-
falls sem var síst árennilegra. „Nú er
illa komið fyrir okkur,“ sagði ég við
hundinn sem virtist skilja að ekki var
allt með felldu. Við snérum við.
Teningunum var kastað. Ég gekk
hratt og ákveðið til baka. Þegar kom
að Tungudalsá fylgdi ég henni og
leitaði eftir mögulegu vaði. Nokkrum
kílómetrum ofar kvíslaðist áin í þrjá
hluta. Ég ákvað að láta slag standa
og fór úr sokkum og skóm. Ég pakk-
aði niður farsímanum og klæddi
mig í vaðsokka. Hundurinn horfði á
mig en tók yfirvofandi örlögum sín-
um af æðruleysi. Ég benti henni að
koma og tók hana í fangið. Svo var
lagt á vaðið. Nístandi kuldinn tók
völdin. Ég gætti þess að horfa ekki í
strauminn til að missa ekki jafnvæg-
ið og þar með hundinn. Ég náði yfir
fyrstu kvíslina og brölti sárfættur yfir
hvassa steina. Í næstu kvísl riðaði ég
til falls en náði jafnvæginu. Skyndi-
lega stóðum við á bakkanum rétt-
um megin. Nístandi kuldinn vék fyrir
sigurtilfinningu og létti.
Leiðin niður eftir gekk hratt fyrir
sig. Ég fylgdi stikunum niður að ár-
mótunum þar sem aðstoðarfólk
beið þess að sækja mig. 18 kíló-
metra ganga var að baki. Á ármót-
unum ógurlegu var brú yfir vatnsfall-
ið. Það þyrmdi yfir mig. Allur þessi
háski hafði verið óþarfur. Við nánari
skoðun á göngukortinu mátti sjá
H á þessum slóðum en það táknar
einmitt brú. n
Reynir
Traustason
Baráttan
við holdið
Erfið ákvörðun Með tíkina Jasmín.
Mynd Harpa Mjöll rEynisdóttir.
Eskifjarðarheiði Fallegt landslag.
Bestu heitu laugar landsins
Stóragjá
Stóragjá í nágrenni Mývatns er hlý og notaleg náttúru-
laug. Hún er nánast alveg við þjóðveginn á gatnamót-
unum við Reykjahlíð og tjaldstæðin. Gjáin er djúp og til
að fara niður í hana þarf að fara niður tvo stiga. Engin
búningsaðstaða er á svæðinu. Við réttar aðstæður er
bað í Stórugjá ævintýraleg upplifun.
Jarðböðin við
Mývatn
Árið 2004 var ný
glæsileg baðað-
staða opnuð við
jarðböðin við
Mývatn. Þar er
verslun og veitinga-
staður og kostar talsvert
að nýta sér þjónustuna.
Jarðböðin á Mývatni eru
stundum kölluð Bláa lón
norðursins.
Laugarfellslaug
Prestsetrasjóður er eigandi
laugarinnar. Ekið er um
Snæfellsveg (910) á Fljóts-
dalsheiði og beygt austur af-
leggjara sem liggur niður með
Laugará til að komast að lauginni,
sem er niðurgrafin en veggirnir hlaðnir
grjóti. Laugin er um 40 gráðu heit.
Borholan í
Kerlingarfjöllum
Í Kerlingarfjöllum er laug sem reist
var í kringum borholu sem átti að
nýta til húshitunar á svæðinu.
Engin búningsaðstaða er á svæðinu
heldur eru fötin bara lögð á steina
þar í kring. Kerlingarfjöll eru vinsæll
áfangastaður. Þar er bæði tjaldstæði
og gistiskálar.