Dagblaðið Vísir - DV - 09.08.2013, Blaðsíða 16

16 Fréttir 9.–11. ágúst 2013 Helgarblað
Þ
rír menn hafa ýmist kært
Gunnar Fannberg Jónasson,
landeiganda á Tröðum og
fyrrverandi lögreglumann,
fyrir líkamsárás, morðhótanir
og eignaspjöll eða eru að vinna í að
leggja fram kæru. Allir eiga þeir það
sameiginlegt að hafa verið við veiðar í
Staðará á Staðarstað þegar Gunnar og
Svanur, sonur hans, höfðu af þeim af-
skipti. Gunnar heldur því fram að jörð
sín nái yfir veiðisvæðið sem mennirn-
ir voru á og að þeir hafi veitt þar í
óleyfi. Samkvæmt gögnum sem DV
hefur undir höndum á það ekki við
rök að styðjast en deilur um veiðirétt
í Staðará hafa staðið yfir í þó nokkurn
tíma. Þær hafa hins vegar harðnað til
muna eftir að Gunnar keypti jörðina
fyrr á þessu ári en Gunnar heldur því
fram að hann eigi mun meira land en
áður hefur tilheyrt landi Traða. Dag-
blaðið ræddi við mennina sem hafa
keimlíkar sögur að segja, að þeir hafi
orðið fyrir áreiti af ýmsu tagi af hálfu
feðganna hver í sínu lagi.
Barinn í höfuðið
Jón Steinar Árnason fór í veiðiferð
ásamt félaga sínum á þriðjudaginn
og lagði bílnum við Vaðtanga sem
er í landi Staðarstaðs en Staðarstað-
ur er kirkjujörð í eigu Þjóðkirkjunn-
ar. Þegar þeir voru í óðaönn að undir-
búa veiðarnar komu tveir bílar að og
út úr þeim stigu menn. „Hvað heitir
þú?“ spurði annar þeirra, að sögn
Jóns, sem segist hafa spurt hann á
móti. „Hann sagðist heita Svanur og
ég kynnti mig sjálfur. Hélt svo áfram
að gera stöngina klára og beygði mig
niður til að þræða í lykkjurnar. Þá
barði sá eldri mig í höfuðið svo ég kút-
veltist í móann. Síminn minn hentist
úr vasanum og kallinn fór að sparka
í símann,“ segir Jón og bætir því við
að á þessum tímapunkti hafi dunið
á þeim félögunum ljótur orðaflaum-
ur. „Þeir héldu því fram að við vær-
um á landinu þeirra og höfðu í hót-
unum. Þá hringdi ég auðvitað bara í
lögregluna sem kom fljótt og vel og
tók skýrslu.“ Beðinn um nánari lýs-
ingar á ofbeldinu segist Jón hafa verið
barinn í hausinn þegar hann var að
beygja sig fram. „Ég steinlá en var
aðallega hissa,“ segir hann. „Menn
skyldu hafa það í huga, eins og segir
á prenti í helgri bók, að myllur guðs,
þær mylja hægt en mylja smátt. Mað-
urinn á ekki að komast upp með að
vaða um og lemja fólk.“
Ógnandi tilburðir
Sigurjón Sigurðsson segist hafa orðið
fyrir barðinu á Gunnari og syni hans í
lok júlímánaðar. Hann stóð ásamt fé-
laga sínum úti í ánni þegar feðgarnir
komu aðvífandi. „Þeir komu með
stangir og spún og öskruðu á okkur
að við værum veiðiþjófar og ættum að
drulla okkur burt. Við sögðum þeim
að hringja bara á lögregluna ef við
værum veiðiþjófar,“ segir Sigurjón og
heldur áfram: „Þeir stóðu þarna og
hentu spúnum yfir línuna til að draga
okkar línu upp úr. Þegar það tókst
og þeir voru búnir að strekkja mikið
lét annar þeirra barn sitt fá stöngina
og ég spurði hvort ekki væri í lagi
með hann. Ef línan hefði slitnað hjá
mér hefði barnið getað fengið spún-
inn í höfuðið. Svo ég bað hann um
að slaka á línunni. Þetta er gjörsam-
lega fáránleg hegðun.“ Þegar Sigurjón
kom að bakkanum keyrðu feðgarnir á
brott og í ljós kom að þeir höfðu hleypt
lofti úr hjólbörðunum á bílnum hans.
„Það er nú allur myndarskapurinn hjá
þessum fyrirmyndarmanni.“
Sigurjóni og Jóni ber saman um að
Gunnar sé ákaflega orðljótur. „Hann
öskraði á mig alls konar hluti sem er
ekki hægt að hafa eftir. Hann er svo
orðljótur að það er engu lagi líkt,“ seg-
ir Sigurjón og Jón tekur í sama streng:
„Ég ætla ekki að hafa neitt eftir, orð-
bragðið var svo ljótt.“
Gagnrýnir vinnubrögð lögreglu
Sigurjón tilkynnti atvikið til lögreglu
sem tjáði honum að um einkamál væri
að ræða og hann þyrfti sjálfur að kæra
Gunnar. „Skýrslan frá lögreglunni er
stórundarleg. Þar er mest fjallað um
veiðideilurnar sem hafi staðið yfir í
nokkur ár og verði að leysa í góðerni.
En mig varðar ekkert um þessi mál.
Þau koma minni kæru ekkert við,“ seg-
ir hann og furðar sig á vinnubrögðum
lögreglu. „Ég tilkynnti atvikið til lög-
reglu af því okkur var ógnað, spúnum
kastað að okkur og eignarspjöll unnin
á bílnum okkar. Veiðirétturinn kemur
þessu bara ekkert við. Ég hélt kannski
að það væri hægt að setja lögbann á
manninn fyrst hann er að ógna fólki.
Það er mjög skrítið hvernig lögreglan
tekur á þessu.“
„Handbendi hórkarls“
Aðalsteinn Ingólfsson er þriðji mað-
urinn sem sakar Gunnar Fannberg
um hótanir og svívirðingar en sam-
skipti þeirra áttu sér stað síðustu helgi.
„Við höfum keypt veiðileyfin af þartil-
bærum aðilum og erum varla komnir
á staðinn þegar son Gunnars ber að og
hann spyr hvert erindi okkar sé. Hann
véfengir að við séum í rétti en ég sýndi
honum alla pappíra, meðal annars
yfir lýsingu Landsbankans um að
Traðir ættu engan veiðirétt, útprent úr
Þjóðskrá sem sýndi að merki jaðrar-
innar snerta hvergi ána, og loks vott-
orð frá Biskupsstofu um að aðilarnir
sem ég hafði átt viðskipti við væru þeir
einu sem gætu selt leyfi að ánni beggja
vegna,“ segir hann og bætir við: „Þá
eys karlinn yfir okkur formælingum,
kallar okkur ræfla, aumingja og arð-
ræningja. Hann kallaði okkur hand-
bendi hórkarls úr Reykjavík og það
þýddi ekkert að sýna honum neina
pappíra eða rökræða við hann. Hann
frussaði bara á pappírana og reif í
handlegginn á mér.“
Gæti kviknað í kofanum
Að sögn Aðalsteins hafði Gunnar í
hótunum við hann. „Hann sagði að
ef við hefðum okkur ekki á brott eins
og skot myndi hann ganga frá okkur.
Ef við dirfðumst að nota veiðikofann,
sem við höfðum fengið leyfi til að gera,
þá ætti ekki að koma okkur á óvart ef
kvikna myndi í honum. Svo voru hót-
anir um að skemma bílana okkar og
fleira.“ Aðalsteinn furðar sig á hegðun-
inni og segist hafa liðið eins og hann
hefði lent undir mykjudreifara. „Það
er eins og þessi maður skilji ekkert
nema ofbeldi.“
Félagarnir hættu við veiðarnar
vegna áreitisins og kærðu sig ekki um
að skilja bílinn sinn eftir í ljósi þess að
þeir höfðu frétt af atvikinu sem Sig-
urjón hefur greint frá. „Svona fór um
sjóferð þá. Ég hringdi í lögregluna
og lagði fram kæru fyrir svívirðingar
og ofbeldishótanir gagnvart okkur.
Það komu tveir lögreglubílar og tóku
skýrslu af okkur. Við urðum að láta
lögregluna vita af þessu því svona
maður á ekki að ganga laus.“
Deilt um landamörk
Lengi hafa staðið yfir deilur um veiði-
rétt í Staðará en þær snúa að því hvort
Traðir, jörð Gunnars, eigi veiðirétt
í ánni eða ekki. Sá sem átti Traðir á
undan Gunnari gerði einungis tilkall
til veiðiréttar í neðsta hluta árinnar
við ósinn vestan megin en deilt hefur
verið um það hvort Traðir hafi þann
rétt yfir höfuð. Deilan tók hins vegar
nýja stefnu eftir að Gunnar keypti
jörðina en hann heldur því fram að
Traðir eigi land vestan megin við á al-
veg upp að brú við þjóðveginn. Það er
mun stærra svæði en fyrrverandi ábú-
andi gerði tilkall til og land sem hing-
að til hefur verið sagt í eigu Staðar-
staðs samkvæmt þeim aðilum sem
DV ræddi við. Í samtali við DV sagði
Guðjón Skarphéðinsson, fráfarandi
sóknarprestur og ábúandi á Staðar-
stað, að það væri óumdeilt að Staðar-
staður ætti land niður með ánni að
vestanverðu. Þar lægi veiðivegur
Staðarstaðs og hefði alltaf gert auk
þess sem bærinn ætti landið austan
megin við ána og niður í ós. Í afsali að
jörð Traða sem DV hefur skoðað er
hvergi tekið fram hvar landamerki eru
en í kaupsamningi jarðarinnar er að
finna þennan fyrirvara: „Kaupanda
er kunnugt um þann vafa sem uppi
er um hvort veiðiréttindi fylgi jörðinni
og sættir sig við það.“
Gunnar man ekki
Gunnar vísar ásökununum um bar-
smíðar og hótanir alfarið á bug og
segist aldrei hafa verið látinn vita af
kærunni. Heldur hann því fram að
mennirnir séu í ófrægingarherferð
gegn sér og ásælist jörðina. Að-
spurður hvort hann hafi átt í sam-
skiptum við þá segir hann: „Maður
býður nú mönnum góðan daginn
þegar maður sér þá.“ Að eigin sögn
hefur Gunnar þó ekki barið nokkurn
mann. „Það væri ekki réttmæt að-
gerð. Ég keypti bara jörð þarna
en þeir hafa verið að veiða í mínu
landi.“ DV ræddi við Gunnar á mið-
vikudaginn en atvikið sem Jón Stein-
ar lýsir varð kvöldið áður. Gunnar
mundi ekki alveg hvort hann hefði
rætt við veiðimenn þetta kvöld.
„Nei, gærkvöldi? Ekki nema menn
sem voru að veiða hjá mér í gær-
kvöldi. Ég hef kannski boðið þeim
góða kvöldið.“ Gunnar er á áttræðis-
aldri og segist ekki leggja í vana sinn
að berja fólk. Hann velti því fyrir
sér hvort mennirnir þrír væru ef til
vill eigendur DV. „Eru þessir menn
eigendur að Dagblaðinu líka? Ég
spyr vegna þess að mennirnir hljóta
að ráða svona miklu fyrst þeir geta
stjórnað atburðarásinni með eigin
hugarburði,“ sagði hann.
Kirkjan skoðar málið
Sýslumaður í Stykkishólmi staðfesti
að ein kæra hefði borist honum á
hendur Gunnar en líkt og DV greindi
frá voru ekki allir aðilar búnir að
ganga frá formlegri kæru. Ekki feng-
ust svör frá lögreglunni um hvort hún
hefði haft afskipti af málum tengdum
Gunnari þrátt fyrir að viðmælendur
DV segi hana tvívegis hafa verið kall-
aða til á skömmum tíma.
DV ræddi einnig við Bjarna Kr.
Grímsson, formann fasteignanefnd-
ar kirkjunnar, sem kannaðist við
málið. Hann vísaði fyrirspurnum
hins vegar áfram til Inga Tryggva-
sonar lögfræðings sem fer með mál-
ið fyrir hönd Þjóðkirkjunnar sem
skoðar nú málið. Þá hefur DV und-
ir höndum yfirlýsingu frá Fast-
eignanefnd kirkjunnar sem stað-
festir framsal á veiðirétti í Staðará til
leigutaka. n
Jóhann Páll Jóhannsson
blaðamaður skrifar johannpall@dv.is
Deilt um veiðirétt Deilt
hefur verið um hvort veiðikofinn
í baksýn sé í landi Traða eða
Staðarstaðs.
Staðará á Snæfellsnesi Lengi hefur verið deilt um veiðirétt í ánni en á nokkrum vikum
hafa verið lagðar fram þrjár kærur vegna þeirra.
„Þá barði sá eldri
mig í höfuðið svo
ég kútveltist í móann
Landeigandi kærður
fyrir árás og hótun
n Fyrrverandi lögreglumaður sagður ofsækja veiðimenn n Veiðimaður segist hafa verið sleginn