Dagblaðið Vísir - DV - 09.08.2013, Blaðsíða 45

Menning 37Helgarblað 9.–11. ágúst 2013
Barist við
uppvakninga
Blóðbað í anda
Bollywood
World War Z
Leikstjóri: Mark Forster
The Act of Killing
Leikstjóri:Joshua Oppenheimer
hið mennska í hrossinu og hrossið
í manninum. Örlagasögur af fólki í
sveit frá sjónarhóli hestsins. Ingvar
hefur fengið að fylgjast með þróun
handritsins frá byrjun og fannst það
heillandi.
„Þetta er fyrsta kvikmyndahandrit
Benna í fullri lengd. Óneitanlega er
þetta spes verkefni. Mjög óvenjulegt
en rosalega heillandi. Þegar ég las
þetta fyrst fannst mér þetta magn-
að. Mér fannst ég ekki hafa séð neitt
þessu líkt. Benni er svo fylginn sér.
Hans tilfinningar finnst mér, gagn-
vart mönnum og náttúrunni, skila
sér svo vel í þessari mynd. Við áttum
okkur ekki á því hvað við erum mik-
il dýr. Við högum okkur á ákveðinn
máta. Við erum með tungumál og
líkamstjáningu sem við áttum okk-
ur ekki á. Hann leikur sér með þessa
tjáningu í kvikmyndaforminu með
frumlegum hætti.“
Erlendir leikarar glæða Borgríki lífi
Í sumar hófust tökur á kvikmyndinni
Borgríki II: Blóð hraustra manna í
leikstjórn Olafs de Fleur. Myndin er
sjálfstætt framhald glæpamyndar-
innar Borgríki frá 2011 sem sló ræki-
lega í gegn.
Ingvar leikur eftir sem áður,
heildsalann Gunnar Gunnarsson,
aðalsprautuna í eiturlyfja- og klám-
bransanum á Íslandi. Ingvar er
einnig meðframleiðandi myndar-
innar og fékk á sínum tíma heims-
þekkta leikara að verkefninu, þá
Jonathan Pryce og Philip Jackson.
„Það var vandað mjög mikið til
verks og passað mjög vel upp á að
hafa samstarf við fagfólk til þess
að gera senur sem tengjast undir-
heimum raunverulegar. Jón Viðar
Arnþórsson hefur verið að aðstoða
við það að fá mannskap í þessar
hasarsenur sem varða lögreglu- og
sérsveitastörf og allt það sem varð-
ar undirheimana. Í þessari mynd fer
hann einnig með hlutverk. Hann er
lögreglumaður og formaður Mjölnis
og sérþekking hans á báðum sviðum
nýttist vel við gerð Borgríkis.“
Í Borgríki léku einnig þónokkrir
Íslendingar af erlendum uppruna
sem gæddu myndina miklu lífi. Í
framhaldsmyndinni verða jafnvel
fleiri leikarar af erlendum upp-
runa. Ingvar hreifst af leik þeirra og
framkomu. „Það er svo magnað að
sjá þessa stráka frá Serbíu, það er
eins og þeir séu með margra alda
sögugen í augnaráðinu.“
Fær sjaldan leiða
Eftir áramót fer Ingvar með hlut-
verk í verkinu Crucibles, eftir Arth-
ur Miller, sem verður fært á fjalir
Þjóðleikhússins. Þetta leikrit Arth-
urs Miller var fyrst sýnt í New York
árið 1953 og fjallar um atburði sem
áttu sér stað í Salem í Massachusetts
á Nýja-Englandi árið 1962 þegar 19
einstaklingar voru ákærðir að ósekju
fyrir galdra og samneyti við djöf-
ulinn og teknir af lífi. Þegar leikritið
var frumsýnt í Bandaríkjunum voru
pólitískar ofsóknir mccarthyismans
að komast í hámæli og má því líta á
leikrit Millers sem gagnrýni á þann
hugsunarhátt og þá ógn sem ríkti á
sjötta áratugnum í Bandaríkjunum.
„Verkið var síðast sýnt í Þjóðleik-
húsinu árið 1986 og verður fært, nú
áratugum seinna, upp í nýrri þýð-
ingu sem enn er unnið að,“ segir
Ingvar sem segist hafa unun af verk-
um Millers.
Er hann þá spenntur fyrir hverju
verkefni sem hann fæst við? Fær
hann aldrei nokkurn tímann leiða?
„Jújú, ég hef alveg rekist á vegg og
fengið leiða. En mjög sjaldan. Í raun-
inni finnst mér það algjörlega til-
gangslaust ef ég er ekki að kljást
við eitthvað. Ég nenni ekki að vera í
þessu ef ég er ekki að læra eitthvað.
Það er það sem ég fæ út úr þessu, að
læra eitthvað nýtt. Ég verð alltaf hel-
tekinn af hverju verkefni og meðan
svo er þá finnst mér gaman að vera
í leikhúsinu.“
Týnt og feimið borgarbarn
Hvar hefði hann endað ef ekki í leik-
list? „Ég veit það ekki, ég hugsa að
áður en ég sótti um nám í Leiklistar-
skólanum hafi ég fundið að ég þurfti
að skapa. Meira segja ég af öllum var
byrjaður að teikna. Ég var líka byrj-
aður að skrifa, hugleiðingar og ljóð
og reyna að forma þetta einhvern
veginn. Síðan, það sem heillaði mig
alltaf mest var tengt sögu og trúar-
bragðafræðum. Allt sem varðaði það
sem maðurinn hefur verið að fást við
í gegnum tíðina.“
Ingvar er alinn upp í Fossvogin-
um en 18 ára kúvenda foreldrar hans
og flytja í Borgarnes, það er einmitt
þar sem leiklistarbakterían kviknar.
„Pabbi var með tvær verslanir,
eina á Laugavegi og hina á Klappar-
stíg. Eftir margra ára rekstur vildi
hann breyta til og varð símstöðvar-
stjóri í Borgarnesi. Foreldrar mínir
fluttu í sveitina og ég flutti til þeirra
og bjó þar í fjögur ár. Mér fannst það
æðislegt. Sem borgarbarn er ég týnd-
ur og feiminn. Um leið og ég kem
í Borgarnes er ég nýi strákurinn í
bænum og fæ athygli. Ég held ég hafi
verið ósköp prúður en mér fannst ég
í fyrsta skipti njóta kvenhylli. Það var
spenningur,“ segir hann og glottir.
„Það var alveg kjörið fyrir mig. Ég var
fyrst í áhugaleikfélaginu í Borgarnesi
en ímyndaði mér að þetta væri ekk-
ert fyrir mig. Enginn í fjölskyldunni
hafði bakgrunn í leiklist. Þótt að mér
fyndist ég ágætis leikari þá fannst
mér að þetta væri ekki eitthvað sem
ég ætti að leggja fyrir mig. Ég hafði
alltaf mikið álit á listafólki og lista-
mönnum en ég hélt kannski að ég
passaði ekkert inn í þann hóp.“
Ingvar fann sína fjöl eins og al-
þjóð veit og hefur átt farsælan
feril. En hvað hefur honum fundist
erfiðast að kljást við á ferlinum? „Það
er pressan og naumur tími. Maður
heldur stundum á tímabili að þetta
fari engan veginn. Af því maður sér
ekki fram úr hlutunum því svo ótal
margt gerist á endasprettinum í leik-
húsinu. En oftast endar maður á
löppunum og allir aðrir líka!“
Stutt í svarta beltið í karate
Kannski færni hans í karate komi
honum vel þegar hann þarf að reiða
sig á sinn innri styrk. Ingvar var fer-
tugur þegar hann lét æskudrauminn
rætast og fór að æfa karate og nú er
hann nærri því að fá svarta beltið.
„Ég hef haft þennan áhuga síð-
an ég var krakki. Margbað vini mína
um að koma með mér í karate án ár-
angurs.
Mér finnst þetta svo flott, það eru
svo fallegar kóreógrafíur í þessari
íþrótt. Þetta er svona bardagadans.
Á endanum fór ég, fullorðinn maður,
fertugur og byrjaði að æfa. Ég fór bara
einn og sé ekki eftir því. Leiklistin
skemmdi fyrir mér og sleit í sundur
æfingar. En ég náði samt að halda
áfram í skorpum. Ég hef nú æft kara-
te í mörg ár og mjakað mér áfram eins
og snigill og já, það er stutt í svarta
beltið,“ segir hann og brosir. n
„Sem
borgar-
barn er ég
týndur og
feiminn
Stutt í svarta beltið Kannski færni hans í karate
komi honum vel þegar hann þarf að reiða sig á sinn
innri styrk. Ingvar var fertugur þegar hann lét æsku-
drauminn rætast og fór að æfa karate og nú er hann
nærri því að fá svarta beltið. Mynd KriSTinn MAgnúSSon
SÝNDU ÞINN
R É T TA L I T !
ÁN AMMONÍAKS
OG BLEIKIEFNA
Þú finnur COLOURB4 í Hagkaup,
Lyf ju, Lyf jum & Hei lsu og v íðar.