Dagblaðið Vísir - DV - 24.06.2014, Síða 32

32 Menning Vikublað 11.–13. febrúar 2014
Pörupiltar
skemmtu í
Finnlandi
Leikhópurinn Pörupiltar
skemmti á mánudag á opn-
unarhátíð Gay Pride í Helsinki.
Þar sýndu þeir uppistandið
Homo Erectus sem sýnt var í
Þjóðleikhúsinu fyrir nokkru síð-
an. Pörupiltar hafa áður skemmt
í Finnlandi því í apríl síðastliðn-
um sýndu þeir uppistandið Kyn-
fræðsla Pörupilta sem sýnt var
í Borgarleikhúsinu. Leikhópur-
inn samanstendur af leikkonun-
um Sólveigu Guðmundsdóttur,
Maríu Pálsdóttur og Alexíu
Björgu Jóhannesdóttur. Þær leika,
leikstýra og skrifa efnið sjálfar og
hafa starfað saman í ein átta ár.
Pörupiltar settu einnig upp verk-
ið Beðið eftir Godot í Borgarleik-
húsinu árið 2012.
Nýdanskir
Harmonikku-
bræður
Hornfirsku bræðurnir Bragi Fann-
ar og Andri Snær Þorsteinssynir
hafa sent frá sér plötuna 12 íslensk
nýdönsklög. Bragi og Andri ganga
undir nafninu Harmonikku-
bræður en á plötunni flytja þeir
á harmonikkurnar helstu slagara
hljómsveitarinnar Nýdönsk. Má
þar nefna lög eins og Horfðu
til himins, Alelda og Flugvélar.
Bragi og Andri eru 22 ára tvíburar
frá Hornafirði sem hafa spilað á
harmonikku frá níu ára aldri. Þeir
hafa lengi ferðast um landið og
leikið sína tónlist sem og annarra.
Sirkus á
Klambratúni
Sirkus Íslands hefur reist tjald sitt,
Jöklu, á Klambratúni. Þar mun
sirkusinn frumsýna verkið Heima
er best miðvikudaginn 25. júní.
Um er að ræða fjölskyldusýningu
með íslenskri tónlist en hægt er að
nálgast miða á midi.is. Tvær aðr-
ar sýningar eru í boði hjá Sirkus
Íslands. Það eru sýningarnar
S.I.R.K.U.S sem er ætluð yngstu
börnunum og Skinnsemi sem er
fullorðinssýning og er bönnuð
börnum. Sirkus Íslands hefur ver-
ið starfræktur frá árinu 2008 en
það var götulistamaðurinn Lee
Nelson sem stofnaði hann ásamt
Nick Candy. Fyrsta sýningin, Stór-
asti sirkus Íslands, var sett upp í
Hafnarfjarðarleikhúsinu í kring-
um áramótin 2008–2009. Önnur
sýningin, Sirkus Sóley, var sett upp
2010 í Salnum í Kópavogi og í Hofi
á Akureyri. Þriðja sýningin, Ö-fakt-
or, var sett upp í Tjarnarbíói 2012.
Secret Solstice sýnir
okkur hver við erum
T
ónleikahátíðir eru eins og
Norðurlöndin, hver og ein
með sínar undarlegu regl-
ur um hvernig skuli afgreiða
áfengi. Og Solstice-kerfið er
með þeim undarlegri. Lítil röð er á
barina en því lengri í gjaldeyrisskipt-
in, þar sem maður skiptir íslensk-
um krónum í plastpeninga sem síð-
an er hægt að nota til kaupa á mat og
drykk. Kasínópeningar þessir hald-
ast illa í hendi, einn gestur sagðist
hafa týnt 10.000 krónum í plasti en
fundið 6.000 í staðinn. Þegar hátíð-
inni lauk voru svo margir sem enn
áttu talsvert eftir í plasti sem ekki var
hægt að skipta til baka, en plastpen-
ingasalan var opin lengur en barirn-
ir.
Allt leiddi þetta til þess að blaða-
maður drakk minna en stóð til og er
því til frásagnar um dagskrána. Há-
tíðin hófst um hádegi á föstudegin-
um með runu íslenskra hljómsveita
(og Eivör), en fyrsti stóri erlendi
gesturinn var Woodkid frá Frans.
Engir gítarar eða önnur strengja-
hljóðfæri sjást á sviðinu, aðeins
blásarar, tvö trommusett og tölvur.
Öðrum skilningarvitum er sinnt með
því að varpa myndverk á skjá, en
Woodkid er einnig videólistamað-
ur og svo virðist sem hann sé stað-
ráðinn í að draga dægurtónlistina út
úr gítarrokki 20. aldar og inn í þá 21.
Eitthvað er hann þó óánægður með
birtuna og segist frekar hafa viljað
spila seinna um kvöldið, en þetta
eru sumarsólstöður á Íslandi, þar er
alltaf bjart.
Laugardalurinn er annars vel
fallinn til útihátíðar af þessu tagi.
Borgarbúar geta brugðið sér heim
inn á milli og tjaldsvæðið er ekki
langt undan fyrir þá sem komnir
eru lengra að. Fjórum sviðum hefur
verið komið fyrir, auk dansklúbbs-
ins Hel sem er í gömlu Skautahöll-
inni. Allt hefur verið nefnt upp á nýtt,
stóra sviðið heitir Valhöll en barinn
nefnist Óminnishegri.
Að Woodkid loknum taka við
DJ-ar hér og hvar, og stærsta núm-
er kvöldsins er Disclosure, sem í
raun hljómar lítið öðruvísi en
aðrir plötusnúðar, aðeins á
stærra sviði. Fox Train Safari
á Gimli-sviðinu reynast örlítil
vin í þessari eyðimörk boom-
chacka-boomsins.
Massive Attack hefna fyrir
Icesave?
Kvöldið eftir er svo komið að
stóru númerunum. Múm og
Brain Police kynna andstæða
póla í hávaðamyndun, og
síðan stígur hin bandaríska
Banks á svið. Banks er díva af
gamla skólanum en tekur sér
nútímatækni í not og sló fyrst
í gegn í gegnum vefsíðuna
Soundcloud. Hún lítur út eins
og EMO-útgáfa af Natalie
Portmann og á sviðið þegar
hún syngur, en virðist inni
á milli pínu feimin og einlæglega
ánægð með að vera hér. Og síðan
gerist það sem allir hafa beðið eftir,
Massive Attack stíga á svið. Það er þó
ekki fyrr en í öðru laginu að tvíeykið
3D og Daddy G. birtast, hljómsveitin
er eiginlega nokkurs konar kollektív
sem spilar undir nafninu með að-
stoð frá forsprökkunum tveim.
Massive eru þekktir fyrir póli-
tískar skoðanir og undir laginu Ris-
ingson sýna þeir nöfn þeirra fyrir-
tækja sem ráða heiminum í reynd,
Wal-Mart og Exxon og Shell, í
bland við þjóðfána hinna ýmsu
landa og verð tölvuleikja og raun-
verulegra vopna, svo að allt lítur út
eins og blanda af U2 ZooTV ferðinni
og kvikmyndinni Network. Og að
sjálfsögðu er íslenski fáninn hér inn-
an um Bakkavör og Íslandsbanka og
Landsbanka. Er þetta hin endanlega
hefnd fyrir Icesave?
Hápunktinum er náð fyrir miðju
þegar þau spila hin stórfenglegu
lög Teardrop og Angel af meistara-
verkinu Mezzanine. „Ég missti mey-
dóminn við þetta lag,“ segir bresk
kennslukona sem stendur við hlið
mér og talar þar líklega fyrir munn
heillar kynslóðar. En þeir eiga eitt
fast skot eftir, hið frábæra Inertia
Creeps þar sem þeir birta setningar
úr slúðurpressunni. Hér sýna þeir að
þeir ekki aðeins virðast hvar þeir eru,
heldur hafa unnið heimildarvinnu
sína vel: „Russel Crowe sms-aði 18
ára,“ Kalli Bjarni vill bæta sig,“ „Ásdís
Rán stal röddinni,“ Kim Kardashi-
an og Vala Grand. Ekki síðan Patti
Smith samdi lag um Kárahnjúka-
virkjun árið 2005 hefur mér fundist
erlendir gestir segja okkur jafn mik-
ið um land og þjóð. Ásdís Rán og Ís-
landsbanki, svona erum við. Hér er
loksins komið DV á sönglagaformi.
Ættbálkarnir mætast
Partíið heldur áfram í Hel fram
eftir nóttu með plötusnúðn-
um Jamie Jones. „Mér finnst
heldur margir hnakkar miðað
við trefla hér,“ segir einn með-
an önnur furðar sig á að flestir
þarna séu hippar. Einhver segir
að þetta sé fyrsta íslenska útihá-
tíðin sem hann hefur farið á þar
sem eru engin slagsmál. Ætt-
bálkarnir mætast í friði og ró.
Og þó að þetta sé fyrst og fremst
danstónlistarhátíð er eitthvað
hér fyrir alla. „Ég sá hval í gær,“
segir bresk stelpa.“ „Ég sá Björk,“
segir önnur.
Síðasta daginn lætur sólin
loksins sjá sig og stóra sviðið er
undirlagt rappi. Emmsjé Gauti
og Gísli Pálmi og Schoolboy Q
sem látin hefur verið laus úr
gæsluvarðhaldi og spilar gangsta
eins og árið sé enn 1993. Enginn
toppar þó Rottweiler, sem mis-
kunnarlaust ríma saman drykk
og dick. Ef íslensk tunga á sér fram-
tíð er það hér, enda fáar hljómsveitir
sem gera jafn mikið út á tungumál-
ið. Rúsínan í pylsuendanum reynist
vera hin breska Rum Buffalo, sem
blanda saman tventís djassi og klez-
mer og eru klædd fyrir hlutverkið.
Sólin mun ekki rísa hærra í ár,
en við eigum þó ATP eftir, og síð-
ar Airwaves, og vonandi kemur Sol-
stice aftur á næsta ári. Það er gott að
þrátt fyrir gjaldeyrishöft hafi Ísland
enn upp á ýmislegt að bjóða. Jafnvel
þó maður þurfti stundum að skipta
krónum í plastpeninga. n
n Auðvelt að týna plastpeningum n Engin slagsmál á útihátíðinni
Valur Gunnarsson
valurgunnars@gmail.com