Dagblaðið Vísir - DV - 29.08.2008, Page 12

Dagblaðið Vísir - DV - 29.08.2008, Page 12
föstudagur 29. ágúst 200812 Helgarblað K arlmenn sem beita konur andlegu ofbeldi, karlar sem elta konur og láta þær ekki í friði, hafa í gegnum tíðina komist upp með ýmislegt. Á enskri tungu er maður með slíka hegðun nefndur „stalker“. Hér heima hef- ur ekkert orð, sem lýsir umræddri hegðun, staðið uppúr í umræðunni, en maður með þessa afbrigðilegu hegðun getur kallast eltifíkill, elti- hrellir eða jafnvel storkari. Talað er um sálarþjófnað, andlega nauðgun, eltihneigð, stjórnunarfíkn, drottn- unaráráttu og annað slíkt. Fæst ná þó orðin að lýsa þeim hryllingi sem í atferlinu leynist. Hélt ég væri í himnaríki Á fögru sumarkvöldi á ég við- tal við konu sem vill segja mér sögu sína og vegna innihalds frásagnar- innar, vill þessi kona að nafn hennar komi ekki fram. Ég samþykki nafn- leyndina þannig að hennar persóna skíni ekki í gegn. Hvernig byrjaði þetta? „Ég kynntist manni sem var svo góður við mig að ég hélt að ég væri nánast komin í himnaríki. Ég hafði lengi verið í hryllilegu sambandi, þar sem í mig var hreytt ónotum og ég látin vita af því að ég væri ein- skis virði. Ruddaleg framkoma fyrr- verandi maka míns gleymdist þeg- ar þessi yndislegi maður birtist og vildi allt fyrir mig gera. Eftir á að hyggja, var það kannski eitt öðru fremur, sem ég hefði átt að sjá, en það var þannig að hann gerði í raun og veru alltaf meira en ætlast var til. En nokkru eftir að við byrjuðum að hittast, dvaldi ég um tíma utan borg- arinnar við störf. Undarlegir hlutir gerðust, matur hvarf, maður sást á ferli, þrusk heyrðist og fleira gerðist sem ég gat ekki útskýrt. Seinna við- urkenndi hann að hann hefði komið á staðinn til að njósna um mig. Hann var að reyna að komast að því hvort ég væri að sofa hjá öðrum gaurum. Og þegar ég kom aftur í bæinn að loknu starfi og þegar hann talaði við mig þá átti hann það til að nefna það við mig hvort ég væri að hitta aðra menn og alltaf var ásökunartónninn notaður.“ Þótti þér þetta eðlilegt? „Nei, en ég veit ekki hvað ég var að hugsa, því ég tók eiginlega þátt í þessum ásökunum og velti því fyrir mér hvort ég hefði kannski verið eitt- hvað óeðlileg í samskiptum mínum við karlmenn. Ég meina, mér þótti líklegt að hugsanlega hefði mátt lesa eitthvað misjafnt úr samskipta- mynstrinu. Ég leit í eigin barm. Svo ágerðust ásakanirnar og áður en ég vissi af, var ég farin að afsaka hegð- un mína.“ Sá hann alls staðar „Ég vildi hætta sambandinu en þá fór ég að sjá hann á ólíklegustu stöðum. Ég sá honum bregða fyrir í garðinum mínum – jafnvel um miðj- ar nætur. Auðvitað varð ég hrædd, en ég trúði því ekki þá að eitthvað væri að honum. Hann var alltaf að sýna mér svo einlæga góðvild inn á milli. Svo gerðist það einn góðan veður- dag að ég kom heim til mín og þá var hann búinn að leggja íbúðina mína í rúst. Og þegar ég hitti hann þá réðst hann að mér, kýldi mig og jós yfir mig allskonar dónaskap og enda- lausum ásökunum um að ég væri daðrandi við alla karlmenn sem ég hitti. Hann kallaði mig mellu, druslu og hóru.“ Kom þér ekki í hug á þessum tímapunkti að ljúka sambandinu í eitt skipti fyrir öll? „Auðvitað, en hann var alltaf fyrri til með allt. Hann baðst fyrirgefning- ar – sagðist hafa verið vondur mað- ur og vildi fá að bæta skaðann. Hann þrábað og grét og það endaði með því að ég gaf honum einn séns í við- bót. Hann mætti á staðinn og lagaði allt sem hann hafði eyðilagt. Og til að gera gott betur þá málaði hann alla íbúðina mína. Hann vildi sýna mér að hann væri að bæta ráð sitt. Hann vildi vera hjá mér öllum stundum en ég var í vafa og vildi athuga hvort við gætum ekki látið sambandið þróast á eðlilegan hátt. Hann var kannski að koma þegar börnin mín voru ein heima. Hann var böggandi krakk- ana og með allskonar leiðinda stæla. Hann reyndi að vera límdur við mig en ef ég vildi ekki hitta hann þá kom hann í garðinn hjá mér og hann elti mig á röndum – fylgdi mér bókstaf- lega hvert einasta fótmál. Hann var oft á hvítum jeppa og þessi jeppi birtist hvar sem ég fór. Mér leið mjög illa, því yfirleitt grunaði mig að hann væri að elta mig, ég meina, ég sá spor og svoleiðis. Þó að ég gæti kannski ekki alltaf staðfest þennan grun, þá var martröðin alltaf til stað- ar. Svo gerðist það að hann þóttist hafa týnt kortinu sínu og vildi leggja peninga inná mitt kort svo ég gæti borgað fyrir hann eitt og annað. Og ég var svo meðvirk að ég reyndi að hjálpa honum og sá ekki að hann var að leggja fyrir mig gildru. Því seinna reyndi hann að nota það gegn mér að hafa lagt peninga inná kortið mitt. Hann kallaði innborganirn- ar lán en eyddi þó peningunum sjálfur. Hann reyndi með þessu að terrorisera mig – hann ætlaði að hafa stjórnina.“ Tætti mig í sundur Var þig ekki farið að gruna að þetta gæti endað með ósköp- um? „Jú-jú-jú, ég sagði honum að ég vildi endurskoða sam- bandið og vildi ekki að hann kæmi til mín. Hann brást þannig við að hann reyndi að hitta á mig þar sem ég talaði við vini mína og þá byrjaði hann með skelfi- legt drama þar sem hann hélt því fram að ég væri svo vond við hann, eftir allt sem hann hafði gert fyrir mig. Ég reyndi að rökræða og benda á sannleikann – slíkt var þó ekki til neins. Mér leið eins og ég yrði að sætta mig við orð- in hans. En þetta tætti mig í sundur og mér leið alveg skelfilega illa. Þá krafðist ég þess af festu að hann hætti að koma til mín. Í framhaldi af þeirri kröfu fór lífið fyrst að verða eitt samfellt hel- víti. Því skömmu eftir þessa kröfu þá var ég að undir- búa ferð til útlanda með vinkonum mínum. Ég átti að mæta snemma í flug en allt kvöldið og alla nóttina hringdi hann í mig – sím- inn og gemsinn loguðu ef ég hafði kveikt á þeim. Hann hringdi stanslaust, og ef ég svaraði þá spurði hann: „Er einhver hjá þér?““ Vildi ekki kæra Kom þér ekki í hug að kæra hann? „Kannski ekki á þessum tíma- punkti, ég hélt að þetta væri bara ástand sem myndi taka enda. Ég meina, hann kom í garðinn hjá mér og klifraði upp á svalir. Hvern- ig í ósköpunum átti ég að trúa því að þetta gæti versnað? En svo kom ég heim eftir utanlandsferðina og ætl- aði ekki að láta hann vita af því að ég væri komin heim. Ég ætlaði reynd- ar ekkert að tala við hann fram- ar. Ég bókstaflega vonaði að hann myndi breytast. En hann byrjaði að hringja um leið og ég mætti heim. Þá reyndi hann fyrst að vera kurteis en síðan komu endalausar árásir og þær voru svo yfir- þyrmandi og svo magn- aðar að ég brotnaði saman. Ég fór nánast að trúa því að ég væri vond manneskja. Ég meina, ég kom úr einkennilegu sambandi og þó að ég hefði farið til ráðgjafa og reynt að skilja aðstæðurnar í fyrra sambandi þá var ég varnarlaus og án sjálfsmyndar þegar þessar yf- irþyrmandi árásir byrjuðu. Hann sagði mér hvað ég væri að hugsa og ég flæktist í vef sem hann var að spinna um líf mitt. Svo fór ég að vinna við það í aukavinnu að bera út blöð og dóttir mín var að hjálpa mér. Þá gerðist það að ég fékk sms frá honum þar sem hann sagðist vera að fylgjast með dóttur minni við að bera út blöð. Í annarri sendingu sagði hann: ,,Ég sá son þinn á gangi.“ Og svo kom þetta: „Ég sá stelpuna þína í morgun á leið í bakaríið. Ekki eins og ég ætli að gera henni neitt.“ Þegar ég las þetta þá lamað- ist ég – terrorinn var alveg ótrúleg- ur og ég var svo ofboðslega varnar- laus. Og svo kom hann einn daginn og sagðist ætla að hjálpa mér við að bera út blöðin og þegar ég sagði honum að láta mig í friði þá kallaði hann mig þjóf, djöfulsins druslu og lausláta hóru. Hann réðist á mig. Og ég öskraði af hræðslu og svo hringdi ég á lögguna og hótanir hans rötuðu inná segulband á neyðarlínunni. Þá fór hann. En hann kom aftur og hann mætti öllum stundum og hann elti mig. Ég lokaði mig af – byrgði fyrir alla glugga og ég var eins og stofufangi. Hann var fyrir utan gluggann og ef ég sá hann þá lamaðist ég alveg gjör- samlega. Ég gat ekki einu sinni var- ið börnin mín og löggan gerði ekkert til að hjálpa mér. Ég hafði ekkert af mér gert þegar á mig var ráðist, ég er bara venjuleg einstæð móðir, ég er reglusöm og ég hef veitt börnunum mínum eins gott uppeldi og frek- ast hefur verið kostur. Svo lendi ég í þessum ósköpum með þeim afleið- ingum að ég held meira að segja að lífslöngun mín hafi verið að hverfa. Ég þorði ekki út úr húsi.“ Nágrannarnir urðu hræddir Og reyndirðu að leita þér hjálp- ar? „Mér varð eiginlega til bjarg- ar að nágrannar mínir byrjuðu að hræðast hann og sáu hann í garð- inum, sáu hann kíkja á glugga og sáu hann klifra upp á svalirnar hjá mér. Og í framhaldi af því frétti ég að hann hefði barið fyrrverandi eigin- konu sína og ég fann hversu ógnin var sterk. Hann hafði ráðist á mig og Henni þótti sem hún væri nánast komin í himnaríki þegar hún kynntist manninum. Fljótt kom þó í ljós að maðurinn var haldinn mikilli afbrýði- semi og lét hana ekki í friði. Konan sem segir Kristjáni Hreinssyni sögu sína upplifði umsátursástand á heimili sínu og fór að óttast um sig. Maður- inn viðurkenndi fyrir henni að hafa njósnað um hana, en lengi vel gekk konunni ekkert að fá aðstoð yfirvalda til að sporna gegn hegðun mannsins. „Ég vildi hætta sam- bandinu en þá fór ég að sjá hann á ólíkleg- ustu stöðum. Ég sá honum bregða fyr- ir í garðinum mínum – jafnvel um miðjar nætur.“ i aríki varð að martröð Lamaðist af hræðslu smáskilaboð sem maðurinn sendi ollu konunni mikilli hræðslu. „Ég sá son þinn á gangi,“ sagði í einum. Og svo komu þessi: „Ég sá stelpuna þína í morgun á leið í bakaríið. Ekki einsog ég ætli að gera henni neitt.“

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.