Dagblaðið Vísir - DV - 29.08.2008, Side 48

Dagblaðið Vísir - DV - 29.08.2008, Side 48
föstudagur 29. ágúst 200848 Helgarblað Á þrjá vegu var Kína í fornöld varið af náttúrulegum múrum. Í suðri voru hin ókleifu Himalaja- fjöll og ófærir frumskógar Indó- kína; í vestri var háslétta Tíbets og eyðimerkur Mið-Asíu og í austri var sjálft Kyrrahafið. Landið var aftur á móti galopið til norðurs þar sem endalausar gresjur teygðu sig alla leið til Mongólíu og Síberíu. Í mörg þúsund ár höfðu hirð- ingjar úr norðri reglulega streymt suður til Kína og farið þar sínu fram. Kínverskir leiðtogar byrjuðu snemma að reisa múra til að reyna að stemma stigu við ránsferðum þeirra og innrásum. Fyrsti múrinn var raunar reist- ur af þeim manni sem yfirleitt er kallaður fyrsti keisarinn í Kína, Shi Huangdi, en hann sameinaði mörg kínversk ríki í eitt stórveldi 221 f.Kr. Þá höfðu geisað blóðugar borgara- styrjaldir á kínverskri grund í mörg hundruð ár. Höfðingjar hinna ýmsu ríkja voru orðnir þrautþjálfaðir í að byggja múra, bæði gegn hver öðr- um og hirðingjaþjóðflokkunum úr norðri. Shi Huangdi lét nú rífa múrana milli gömlu smáríkjanna og flytja byggingarefni frá þeim til norðurs þar sem það var notað til að auka við múrana sem áttu að halda „villi- mönnum“ Mongóla fjarri. Því er oft sagt að hann hafi „byggt Kínamúr- inn“. En múrar hans voru þó bæði mun styttri og lítilfjörlegri en það ógnarlega mannvirki sem við þekkj- um nú sem Kínamúrinn. Múrarnir voru aðallega úr leir og troðnum jarðvegi en þéttir með fléttuðum efnisbútum og viðardrumbum. Þeir voru töluvert norðar en hinn núverandi múr og byrjuðu þar sem nú er Norður-Kórea. Þrælkunarvinna Bygging þess múrs sem við þekkjum nú hófst á tíma Han- keisaraættarinnar um 100 árum eftir daga Shi Huangdi. Síðan tók Sui-ættin ærlega til hendinni við múrbygginguna um 600 e.Kr. Þótt múrarnir ættu að heita reistir til verndar kínverskri al- þýðu var það ekki tilhlökkunar- efni fyrir alþýðufólk þegar keis- ararnir fylltust löngun til að efla múrinn. Skattar voru hækkað- ir og gífurlegur fjöldi kvaddur til þrælkunarvinnu. Múrinn krafð- ist óteljandi mannslífa. Ekki að- eins létu margir lífið við sjálfa bygginguna, sem var mjög erfið, heldur sátu stigamenn um verka- mennina og sálguðu fjölda þeirra. Útreikningar, sem engin leið er að vísu að sannreyna, gefa til kynna að allt að 3 milljónir manna hafi dáið við að byggja Kínamúrinn. Á hinn bóginn er það þjóðsaga að lík fallinna verkamanna hafi verið múruð inn í múrveggina. Rotnandi lík hefðu veikt múr- inn of mikið, þó að vissulega hafi fundist líkamsleifar á stöku stað í múrnum. Múrarnir voru til einskis Þrátt fyrir allt erfiðið er ekki að sjá að múrarnir hafi skilað miklum árangri. Eftir sem áður streymdu innrásarþjóðir og ræn- ingjaflokkar úr norðri. Á 12. öld voru múrarnir engin fyrirstaða fyrir mongólskar hersveitir Geng- his Kahn sem lögðu Kína undir sig. Arftakar hans stýrðu Kína- veldi til 1368 þegar Ming-ættin náði völdum. Hún mátti líka sitja undir inn- rásum úr norðri og ákvað því að endurreisa múrana og það ekki í smáum stíl. Lappað var upp á gamla múra og þeir tengdir sam- an og nýir kaflar byggðir. Margir af hinum nýju múrum voru afar tilkomumiklir úr tilhöggnum steini og steypu og það eru þeir kaflar sem oftast bregður fyrir á myndum af Kínamúrnum. Sums staðar er múrinn 9 metra hár og allt að 7 metra breiður. Þegar all- ir múrar eru lagðir saman náðu KÍNAMÚRINN Bygging Kínamúrsins krafðist svo margra mannslífa að hann hefur verið kallaður „lengsti kirkjugarður heims“. Múrnum var ætlað að verja Kína fyrir innrásum villiþjóða úr norðri – en það ætlunarverk mistókst hrapallega. Ef tir Magnus Vä s tErbro Þótt múrarnir ættu að heita reistir til verndar kínverskri alþýðu var það ekki tilhlökkunarefni fyrir alþýðufólk þegar keisararnir fylltust löng- un til að efla múrinn. sV a n t E s t r ö M Kínamúrinn um það leyti sem hann var lengstur. RÚSSLAND MONGÓLÍA KÍNA INDLAND Múrinn á tímum Ming-ættar Shanghai -guan Jiayuguan Beijing

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.