Dagblaðið Vísir - DV - 23.11.2012, Síða 48

É
g ólst upp með Cosmo-blöð-
in og er kynfræðingur – þess
vegna sló ég til þegar útgef-
andinn spurði hvort ég vildi
taka að mér að þýða þessa bók,“
segir kynfræðingurinn Sigríður Dögg
sem þýddi Eldheitan leiðarvísir að
leyndardómum kynlífs þar sem rit-
stjórar Cosmopolitan velja unaðsráð
handa lesendum.
„Það er auðvitað ekkert eitt sem
virkar fyrir alla og sjálf reyni ég að
hvetja þá sem til mín leita til að
tala saman. Ég veit samt að það eru
margir að leita að svona ráðlegging-
um og það er alltaf gott að fá tillög-
ur en svo verður maður að prófa sig
áfram og finna hvað hentar. Þetta er
svona eins og með matreiðsluupp-
skriftir. Við breytum þeim og bætum
eftir okkar smekk.“
Í bókinni er ýmislegt að finna
sem tengist kynlífi og þar á með-
al þá lífseigu mýtu að stærð limsins
skipti máli. „Stærðin virðist mjög
algengt áhyggjuefni á meðal karl-
manna. Margir tengja getu og út-
hald við typpið en í rauninni tengist
slíkt typpinu ekki neitt. Ég tek gjarn-
an dæmi með manninn sem er með
stærsta typpi í heimi. Hann býr ekki
í Playboy-höllinni heldur er hann
þunglyndur og býr einn í New York
og er ekki í sambandi.
Það eina sem við þurfum í kyn-
lífi er einhver með hendur og munn.
Það er hægt að gera allt með því.
Limurinn er enginn stjarna í þessu,
langt í frá,“ segir Sigga Dögg og bæt-
ir við að samfarirnar sjálfar séu held-
ur ekki aðalmálið. „Þær eru kannski
bara fimm til tíu mínútur en keleríið
getur tekið 20–30 mínútur.“
Sigga Dögg vill þó ekki ganga svo
langt og segja typpið ofmetið. „Mér
þykir mjög vænt um typpið og hef
lesið mér mikið til um sögu þess.
Typpið sjálft er alls ekki ofmetið
en stærðin á því er það. Fréttin af
manninum sem fékk verðlaun fyr-
ir typpapumpu sýnir hvað umræðan
er á miklum villigötum. Sá sem bjó til
pumpuna líkti typpinu við upphand-
leggsvöðva. Sannleikurinn er hins
vegar sá að limurinn er enginn vöðvi.
Annars væru allir að þjálfa hann á
líkamsræktarstöð. Auðvitað er allt
til en flestir karlmenn mannkyns eru
með nægilega stórt typpi fyrir hvaða
einstakling sem er, sama hvort það er
karl eða kona.“
Sigga Dögg segir bókina hvetja til
umræðu um kynlíf. „Þarna er hvatt
til sjálfsfróunar og til þess að fólk láti
heyra í sér í kynlífi. Þessi bók get-
ur því opnað á samræður og það er
alltaf frábært,“ segir Sigga Dögg og
bætir við að bókin hafi fengið frá-
bærar viðtökur. „Við vorum með kon-
ukvöld síðasta föstudagskvöld þar
sem við kynntum bókina. Þar voru
ólíkar konur að fagna því að þarna
væri komin hreinskilin og aðgengi-
leg nálgun um alls konar hluti sem
tengjast kynlífi, einhvers konar kyn-
lífsleiðarvísir. Rauði þráðurinn er að
tala saman, það er alltaf lykillinn í
þessu.“
Aðspurð segist hún aldrei fá leið á
að ræða um kynlíf. „Kynlífsumræða
er svo ótrúlega breytileg og snert-
ir svo marga fleti. Hins vegar get ég
fengið leið á nálgun sumra,“ segir
hún og bætir við að hún fái ótrúlega
mikið af persónulegum spurningum.
„Mitt kynlíf er eins og hjá öllum, það
kemur engum við. Það getur verið
leiðinlegt þegar fólk á erfitt með að
skilja að ég get talað um eitthvað og
fjallað á hlutlausan hátt án þess að
stunda það sjálf eða vera hrifin af því.
Svo finnst mér líka leiðigjarnt þegar
fólk vill að ég fordæmi ákveðna kyn-
hegðun, að þetta og hitt sé slæmt eða
ógeðslegt. Fólk getur jafnvel reiðst
mér fyrir að taka ekki afstöðu.“ n
indiana@dv.is
48 Lífsstíll 23.–25. nóvember 2012 Helgarblað
Reynir
Traustason
Baráttan
við holdið
Þ
að getur á köfl-
um verið erfitt
að vera feitur í
samfélagi þar
sem útlitsdýrkun
stendur flestu öðru
ofar. Feitt fólk er gjarnan ofsótt
með dylgjum eða undirliggjandi
fyrirlitningu. Fátt þykir snautlegra
en feitur einstaklingur að reyna
að hlaupa eða stökkva. Við búum
í samfélagi þar sem hinir grönnu
eru Guðir.
Ég þekki þetta afskaplega vel
eftir að hafa mest af minni hunds-
og kattartíð verið of þungur. Stund-
um meira að segja alltof þungur.
S
árustu minningar unglings-
áranna snúast einmitt um
stríðni vegna yfirvigtarinnar.
Mér er sérstaklega minnis-
stætt þegar ég var eitt
sinn í leikfimi. All-
ir áttu að stökkva
yfir svokallaðan
leikfimishest. Ég
tók gott tilhlaup en
náði ekki nauðsynlegu
flugtaki og brotlenti á pungnum
með ægilegum sársauka. Bekkj-
arfélagarnir skellihlógu. Það var
eins og ísköld krumla læsti sig um
sál mína. Það kvöld grét ég mig í
svefn. Ég var feitur og ómöguleg-
ur. Sjálfsmyndin var brotin.
Á
unglingsárunum grenntist
ég og stríðninni sleppti. Eft-
ir að ég komst á fullorðins-
ár safnaðist aftur á mig fita.
Sálarskaðinn frá unglingsárunum
var til staðar. Það var ekkert verra
í lífinu en að vera of feitur. En þótt
ég hefði þá reynslu að hafa verið
nær ofsóttur vegna holdafarsins
var ég sjálfur lítið skárri en of-
sækjendur bernskuáranna. Mér
er minnisstætt að fyrir nokkrum
árum vann ég með blaðakonu
sem var afskaplega grönn og
straumlínulaga. Hennar helsti
veikleik var sá að kunna vel að
meta bjór. Þegar fram liðu stund-
ir tók ég eftir því að magi henn-
ar var framsettur orðinn. Þá varð
mér illilega á í messunni. „Er þetta
barn eða bjór?“ spurði ég mína
ágætu samstarfskonu. Um leið
og ég hafði sleppt orðinu iðraðist
ég. Framstæða konan fölnaði við
og sagði síðan undurlágt að þetta
væri ekki barn. Daginn eftir var
hún búin að kaupa sér Herbalife
og komin í harða megrun. Maginn
gekk aftur inn og þessi ágæta vin-
kona mín komst í fyrra form. En
ég hef alltaf síðan skammast mín
fyrir kjaftháttinn.
E
ftir því sem árin líða hef ég
öðlast skilning á því að feitt
fólk er oft fallegra en þeir
sem eru horaðir. Dæmi eru
um fólk sem samsvarar sér af-
skaplega vel þótt það sé langt
yfir kjörþyngd. Reyndar er kjarni
málsins sá að fegurðin kem-
ur innan frá. Það er útgeislunin
sem skiptir öllu máli fremur en
umfang mannskepnunnar. Það
breytir þó ekki því að háðsglós-
ur hinna horuðu dynja á feita
fólkinu.
S
jálfur er ég hættur að spegla
mig með holdarfarið í huga.
Aftur á móti geri ég mér
grein fyrir því að of mik-
il fita skerðir lífsgæðin. Þeir sem
eru of þungir eiga sumir erfiðara
með hreyfingu en hinir sem eru
nálægt kjörþyngd. Þar liggur
hundurinn grafinn. Fyrir mér er
nauðsynlegt að halda þyngdinni
í skefjum til að geta notið lífsins á
hreyfingu. Og það er þess vegna
sem ég held áfram að berjast
gegn eigin offitu. Lífsgæðin eru
mikilvæg. Þetta er spurning um
að lifa lífinu.
Barn eða bjór? LIMURINN ENGIN
STJARNA Í ÞESSU
n Sigga Dögg þýddi Eldheitan leiðarvísi að leyndarmálum kynlífs
Ritstjórar Cosmopolitan
Fjöldi unað
sráða sem

senda ykk
ur bæði á
vit sælunn
ar
EldhEitan
lEyndaRdómu
m
kynlífs
Cosmopolitan
kynniR:
lEiðaRvísi að
Sigga Dögg Sigga Dögg
segir rauða þráðinn þann
að pör tali saman um
kynlíf. MYND HEMMI
„Mitt kynlíf
er eins og hjá
öllum, það kemur
engum við.
Atvinnuleysi eykur líkur á hjartaáfalli
n Mikilvægt að halda sér í formi eftir atvinnumissi
A
ð missa vinnuna eftir fimm-
tugt og sextugt getur aukið
líkur á hjartaáfalli álíka mikið
reykingar. Þetta kemur fram í
nýrri bandarískri rannsókn þar sem
gögn yfir 13 þúsunda einstaklinga
voru skoðuð yfir 20 ára tímabil.
Í ljós kom kom að líkur á hjarta-
áfalli eykst um fjórðung fyrsta árið
eftir atvinnumissi. Sömu niðurstöðu
er ekki að finna á meðal þeirra sem
hætta sjálfviljugir að vinna. Þetta
kemur fram í tímaritinu Archives of
Internal Medicine.
Sérfræðingar rannsóknarinn-
ar telja að stressi sé um að kenna
en fyrri rannsóknir hafa einnig bent
til þess að andlegt álag auki líkur á
hjartasjúkdómum.
Einnig kom í ljós að reykingar
auka líkurnar mikið, líkt og fyrri
rannsóknir hafa sýnt fram á, en reyk-
ingar mældust auka líkurnar um
næstum helming eða um 44 prósent.
Einstaklingar í yfirþyngd eða þeir
sem hreyfa sig lítið sem ekkert eru
einnig í meiri hættu auk þess sem
hærri aldur, of hár blóðþrýstingur
eða sykursýki hefur áhrif.
Þeir sem höfðu misst vinnuna
reyndust 27 prósent líklegri til þess
að fá hjartaáfall, án tillits til starfs-
vettvangs. Og líkurnar jukust eftir því
sem fólk hafði misst oftar vinnuna.
„Atvinnuleysi eykur líkur á hjarta-
áfalli á sama hátt og vel þekktar
breytur á borð við reykingar og offitu
gera. Við teljum að álagið sem fylgi
atvinnuleysinu geti útskýrt þessar
auknu líkur,“ sagði dr. Donna Arnett
hjá American Heart Association
og bætti við að atvinnumissir skapi
meira andlegt álag hjá einstakling-
um en erfið vinna.
Samkvæmt Ann McCracken hjá
International Stress Management
Association geta atvinnulausir
minnkað hættuna á hjartaáfalli. „Þú
getur kannski ekki breytt þeirri stað-
reynd að þú ert atvinnulaus en þú
getur breytt því hvernig þú hugsar
um þá staðreynd sem mun svo hafa
áhrif á heilsuna. Það er mjög mik-
ilvægt að atvinnulausir haldi sér í
formi, líkamlega og andlega. Farðu í
skóla, í nám eða bjóddu fram krafta
þína í hjálparstarfi. Notaðu hug-
myndaflugið.“
Atvinnulaus Atvinnuleysi
getur verið hættulegt ef þú hugar
ekki að heilsunni.