Valsblaðið - 01.05.2012, Síða 48

48 Valsblaðið2012
Foreldrastarf
mæt í félagsstarfi sem borið er uppi af
sjálfboðaliðastarfi.“
Hvað hefur þú gert til að búa til
jákvætt samfélag í kringum
íþróttaiðkun barna ykkar og hvaða
máli skiptir samhentur foreldrahópur
í því skyni?
Bjarni svaraði þessari spurningu ítar-
lega svona. „Ég er svo lánsamur að hafa
kynnst stórum hópi fyrirmyndarforeldra í
Val sem auðvelt og gefandi hefur verið
að vinna með. Að auki hefur íþrótta- og
skólastarf skarast töluvert öll þessi ár.
Hópurinn hefur náð vel saman og ég held
að ég geti fullyrt að allir hafi þessir for-
eldrar notið ríkulega samverunnar auk
þess að fylgja sínu barni eftir í iðkun
þess. Fyrir utan beinan undirbúning
vegna íþróttarinnar hittast foreldrarnir oft
við aðrar aðstæður, bæði þegar félagslíf
Vals á í hlut og eins sem kunningjar og
vinir. Þetta þýðir að öll grunnskólaárin
og ennþá núna á framhaldsskólastiginu
hefur það verið okkur eðlilegt og auðvelt
að skiptast á upplýsingum og skoðunum
er varða börnin okkar. Í uppbyggingar-
starfi Vals síðustu ár og örum þjálfara-
skiptum upp yngri flokkana skipti gríðar-
legu máli að foreldrarnir létu til sín taka.
Í félagi eins og Val sem býr að glæstri
sögu en getur ekki talist í hópi mann-
flestu félaganna er framlag foreldra enn
mikilvægara. Snýr það bæði að innra
skipulagi og framkvæmd flokksstarfsins
sem og samskiptum við stjórn og starfs-
menn Vals. Þegar á bjátar á samhentur
foreldrahópur auðveldara með að benda
á það sem aflaga fer, leggja fram tillögur
um úrræði og bjóða fram tíma sinn og
þekkingu. Þegar allt leikur í lyndi er ekk-
ert betra en að fagna því í góðum hópi.“
Jón Gunnar svaraði á þessa leið. „Sam-
hentur foreldrahópur stuðlar að því for-
eldrar njóti félagsskaparins og sjái ekki á
eftir tímanum sem skylduverk í þágu
barnsins. Einu sinni gáfum við út mynda-
skrár foreldra og iðkenda, við höfum
verið með samkomutjald foreldra á
landsmótum og stundum útbúið og dreift
vídeódisk til minningar. Mér finnst for-
eldrar mættu oft vera ófeimnari við að
létta undir við litlu verkin, s.s. með því
að safna þátttökugjöldum á dagsmótum,
reima skó eða hlaupa á eftir boltum eða
vatni á æfingum eða leikjum. Svo lengi
sem við truflum ekki þjálfarana er það
bara gaman og stuðlar að kynnum við
aðra foreldra og iðkendur.“
til Danmerkur. Foreldrarnir þurftu að
vinna náið saman. Fyrir utan fjáröflun,
kaup á íþróttafatnaði og samskipti við
starfsmenn og stjórnendur Vals þýddi
þetta mikla viðveru á mótum og vinnu-
framlag. Þegar þessum mótum lauk og
við tóku Íslandsmót í eldri flokkunum
fóru samskiptin að snúa meira að þjálfur-
um og leikmönnunum sjálfum. Æfinga-
ferðir voru skipulagðar og síðan farið um
lengri eða skemmri veg í leiki. Í 3. og 2.
flokki hef ég aðstoðað þjálfara í leikjum.
Ég er einn af stofnfélögum Fálkanna og
vinn á þeim vettvangi að eflingu barna-
og unglingastarfs hjá Val. Einnig tek ég
nokkuð virkan þátt í félagslífi Vals og
mæti oftar en ekki á herrakvöld og aðrar
viðlíka skemmtanir.“
Elfur Sif svaraði þessari spurningu á
þessa leið. „Ég hef verið í foreldraráði í
nokkrum flokkum í fótbolta og handbolta
aðstoðað við margar fjáraflanir og dósa-
safnanir í hverfinu okkar. Eins hef ég
verið í barna og unglingaráði í nokkur ár
einnig er ég -í félagsskap fyrir konur inn-
ann Vals sem heitir Valkyrjur.“
Jón Gunnar svaraði á svipuðum nótum.
„Ég hef stundum fengið foreldra til verka
í foreldrastarfinu og sinnt e.k. verkstjórn,
þótt aðrir hafi dregið vagninn. Það er mín
reynsla að almennt fagna foreldrar af-
mörkuðu verkefni til að sinna, þótt að
sjálfsögðu verði að virða forgangsröðun
þeirra sem vilja beita sér á öðrum vett-
vangi. Ég hef því haft tækifæri á að „gera
eitthvað meira“, s.s. halda grillpartý og
taka leiki upp á vídeó fyrir þjálfara til
skoðunar og leikmannafunda. Þá hef ég
lagt lið viðburðum eins og Skólaleikum
Vals og Skemmtilegustu leikjum sumars-
ins á vegum Fálkanna.“
Hvað er það mikilvægasta sem
foreldrar verða að hafa í huga þegar
barnið þeirra er í íþróttum?
Bjarni svaraði þessari spurningu á þessa
leið. „Að vera á staðnum, að taka þátt.
Að hafa sjálfur gaman af þessu. Að láta
barnið finna að manni stendur ekki á
sama. Að líta á íþróttaiðkunina sem vett-
vang til að kynnast barninu sínu betur og
félögum þeirra, að skilja betur væntingar
þeirra og þarfir. Að gefa sér tíma og líta á
þann tíma sem mikilvægan fyrir sjálfan
sig ekki síður en barnið. Því lengur sem
barnið er í íþróttum því líklegra er að
nám og félagslíf sé í eðlilegum og heil-
brigðum skorðum. Íþróttir eru ekki eina
leiðin að því marki en geta verið mikil-
væg stoð.“
Elfur Sif svaraði á þessa leið. „Sýna
áhuga, mæta á leiki, hvetja þau, passa að
börn fari ekki út í ofþjálfun, eins huga
vel að mataræði og passa upp á að þau
hvílist nægilega vel. Vera í sambandi við
þjálfarana og aðra foreldra ef eitthvað
kemur uppá og vera börnum sínum til
fyrirmyndar á hliðarlínunni.“
Jón Gunnar svaraði svona. „Ég tel
mikil vægt að hvetja börnin til að leggja
sig ávallt fram, sér í lagi í hópíþróttum.
Gamli frasinn um að „mesti sigurinn sé
að vera með“ er svo miklu sannari ef
barnið gerir sitt besta óháð frammistöðu
eða úrslitum. Þannig verða til persónu-
legir, félagslegir og jafnvel íþróttalegir
sigrar sem stuðla að því að barnið hafi
gaman af þátttökunni og njóti félagsskap-
arins sem hlýtur að vera aðalmarkmið.
Þá finnst mér afar mikilvægt að foreldrar
styðji félagið og þjálfara barnanna; seint
verða allir sammála um réttu leiðina en
jákvæðni og uppbyggileg afstaða er dýr-