Valsblaðið - 01.05.2013, Blaðsíða 114

114 Valsblaðið 2013
ingunn Hera
Ármannsdóttir
fædd 12. mars 1966
dáin 26. apríl 2013
Hera eins og hún var jafnan kölluð lést
langt fyrir aldur fram eftir erfiða baráttu
við krabbamein. Þrátt fyrir að meinið
hafi ítrekað skotið upp kollinum á
undan förnum árum, gafst Hera ekki upp
og barðist til síðasta dags. Baráttuþrek
og kraftur Heru voru einnig hennar að-
alsmerki á knattspyrnuvellinum og vor-
um við liðsfélagar hennar ánægðar með
að spila frekar með henni en á móti.
Hera var hress og glöð í okkar hópi og
skemmtilegur liðsfélagi. Hún spilaði
með Val á árunum 1986–1997, samtals
96 leiki í deild og bikar og skoraði 8
mörk. Þá á hún einn A-landsleik að baki.
Hera kom til Vals frá Þór Akureyri en
hafði áður spilað með Hetti Egilsstöðum
þar sem hún er fædd og uppalin. Eftir að
Hera fór frá Val spilaði hún með Gróttu,
Þrótti og svo Hetti en Hera spilaði sinn
síðasta leik árið 2009, þá 43 ára gömul.
Við þökkum fyrir árin sem við áttum
með henni í Val og sendum Jóni Grétari
eiginmanni Heru og börnunum þremur
þeim Margréti Irmu, Sigurði og Lúkasi
Nóa okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Ragnhildur Skúladóttir
(fyrirhönd „gömlu“)
Hemmavísur
Sumum illa er orðið kalt,
aðrir hafa tremma
því grjónapungagengið allt
grætur vin sinn Hemma
Við stundum okkar ljúfu list
á lífið eflum trúna
í áratugi höfum hist
en Hemma vantar núna.

Tilverunnar skugga ský
skulum burtu draga
Hermann lifir okkur í
alla heimsins daga
Hermannsdætur huggulegar
heilla mann og annan.
Hvar fegurð þessa fann’ann?
Hvar fékk hann einn á glannann?
Svo endalaust þar spann’ann
að það hefði átt að bann’ann.
Höf.: Matthías Kristiansen og
Gísli Ásgeirsson (með innpútti frá
Herði Hilmarssyni) 4. júlí 2013

Jólin 2013
(Hugleiðing – Gnótt og neyð)
Við fögnum frelsarans komu
er fönnin hylur svörð.
Í lotningu lútum við honum
og lífinu á okkar jörð.
Hvellar klukkur klingja
því komin eru jól.
Kórar kveða og syngja,
kyrja Heims um ból.
Kræsingar bíða á borðum
bergð eru vínin tær.
Allir svo skiptast á orðum.
Elska og ást eru nær.
Svangir menn eru á sveimi
um svarta jólanótt.
Í þessum þrautanna heimi
þeim verður ekki rótt.
Einn um strætin arkar
á sér ekkert skjól.
Af sér harðan harkar
heljarkulda um jól.
Fimmtíu árum áður
æskunnar bjartrar naut.
Þrotinn, hæddur, þjáður
nú þræðir grýtta braut.
Kíkir glugga úr glugga.
Gjöfum leitar að.
Gleðja vill og hugga
góða vini í stað.
En vinafár og villtur
við fáa er hann dús.
Vinurinn víni spilltur
á varla fyrir krús.
Vindurinn næðir napur
norðangarrinn hvín.
Dæmdur maðurinn dapur
drekkur samt sitt vín.
Snjáður, kaldur, snauður
þó snýst hans líf sem fyr
um drykkju þar til dauður
hann drepur á himins dyr.
Þegar einhver ann þér
og ástarörmum vefur
er vert að hafa í hug sér
hinn sem ekkert hefur.
Með okkur gangi gleðin
og gæska um alla tíð.
Uns þiðnar foldin freðin
og fanna hverfur hríð.
Jón H. Karlsson nóv/des 2013