Són - 01.01.2007, Síða 74

Són - 01.01.2007, Síða 74
HEBA MARGRÉT HARÐARDÓTTIR74 Jakob orti „Sonnettusveig til Íslands“, sem kom út í Kaldavermslum árið 1920. Sonnettusveigur er röð fimmtán sonnetta. Þær tengjast þannig að síðasta lína þeirrar fyrstu er upphafslína næstu og þannig koll af kolli. Fyrsta braglína sonnettusveigsins verður lokalína fjór- tándu sonnettunnar og sú fimmtánda hefst með sömu orðum. Hún er kölluð meistarasonnettan og er sett saman úr upphafslínum allra sonnettanna sem á undan fara. Mikil meistarasmíð þykir ef griplur (gr. akrostikhon) eru í henni, það er ef upphafsstafir línanna mynda nöfn eða setningu. Samhljómur manns og náttúru og leitin að birtunni í djúpinu kem- ur fram í sonnettusveig Jakobs. Hann segir sjálfur að sonnettusveig- urinn fjalli um náttúrufegurðina í Dölum og að honum ljúki með hugleiðingu um ráðgátu dauðans.21 Þó að kvæðið sé ort til bernsku- dalsins er það ekki bundið stað og stundu. Kvæðið sýnir vel listfengi Jakobs, hvernig honum tekst með næmri skynjun sinni að lýsa náttúr- unni með dulrænum og hlýjum blæ. Sonnettusveigurinn hefst á þess- um orðum: Mín fyrsta sjón var heiðin, há og víð, á höfin svörtu ljóssins fyrsti bjarmi. Og síðan hef ég hvílt á hennar armi við húm og sól, í mollu og kaldri hríð. Hér gæti ljóðmælandi átt við að frá því hann fæddist hafi heiðin ávallt verið til staðar og lýst upp tilveru hans. Heiðin er persónugerð og ljóðmælandi lítur á hana sem móður sína. Hún táknar í raun nátt- úruna alla. Í öðru erindi segir hann frá því hvernig hann hefur lifað með náttúrunni í gegnum „lífsins brimólmt stríð“ og þannig ávallt átt hana að í „gleði, ótta, von og harmi“. Hann hefur getað flúið til nátt- úrunnar sem er ung að eilífu: „en sem að eilíf-ungum móðurbarmi / með allt til hennar flúði og snemma og síð“. Hann finnur fyrir öryggi, í þriðja erindi, því hún geymir sál hans „hjá grasi og tjörn, í lyngi, urð og runnum / við sólskinsþögn og regnsins friðsamt fall“. Sonnettan endar á kalli náttúrunnar: Þar lifi ég, en annað allt er tál; ég eilífð drekk úr náttúrunnar brunnum, og daga og nætur hljómar hennar kall. 21 Matthías Jóhannessen (1978:97).
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144

x

Són

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Són
https://timarit.is/publication/1139

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.