Són - 01.01.2007, Page 90

Són - 01.01.2007, Page 90
HEBA MARGRÉT HARÐARDÓTTIR90 Það er sem landið kalli og vilji, að ég vaki og viti ekki lengur nein stunda’ og dægra skil. Rímform: AbAb/CdCd/EfEf/Ef Kvæðið „Kvöld á Reykjum í Ölfusi“ er óvenjulegt að því leyti að það hefur sex bragliði í línu í stað fimm. Jakob brýtur upp hrynjandina í línunum með braghvíld eins og svo langar línur krefjast. Hrynjandin minnir stundum á dans vegna þeirrar tilbreytingar sem stafar af brag- hvíldinni. Þannig teygist úr þeim orðum sem eru þríkvæð og hrynj- andin verður léttari. Rímskipanin er hefðbundin miðað við enska formið, nema loka- línurnar tvær ríma við þriðju ferhendu í stað þess að hafa sjálfstætt rím. Þannig tengjast þær þriðja erindinu nánar, svipað og gerist þegar um ítalska sonnettu er að ræða. Sonnettan verður því eins konar blanda af tveimur gerðum þó að ensku áhrifin í henni séu sterkari vegna uppsetningarinnar. Það verða nokkurs konar hvörf eftir fyrstu tvö erindin, vegna samhangandi ríms í næstu tveimur erindum, en áhrifin verða ekki eins sterk og í ítölsku sonnettunni vegna hinnar ensku uppsetningar og stígandi framvindu. Kvæðið er náttúrulýsing með dulrænni stemningu. Í byrjun er fjöl- lunum á Reykjum í Ölfusi lýst. Það er kvöld og þau ljóma í aftan- roðanum. Álfareykur læðist um mýrlendið. „Hvera-ýringin“ svífur upp í loftið en undir jörðu heyrist krauma í vatni. Í öðru erindi „hvarfla“ hverareykirnir til í logninu eins og þeir séu á báðum áttum og viti ekki hvert þeir eigi að fara. Þannig persónugerir skáldið reyk- ina og fleiri náttúrufyrirbæri sem kvæðið lýsir. Vestmannaeyjar sjást síðan í hillingum „handan sævargeims“ og líta út eins og álfaborg. Hugsanlega „hvarfla“ reykirnir þangað. Svanir fljúga með annarlegu kvaki í oddafylkingu til heiðavatna og hrífa ljóðmælanda með sér til huldulanda: „það er eins og með sér þeir hálfan hugann taki / í huldu- löndin bak við hin gullnu sólskins-þil.“ Landið er töfrum slungið og hefur sterk áhrif á ljóðmælanda: „Það er sem landið kalli og vilji, að ég vaki / og viti ekki lengur nein stunda’ og dægra skil.“ Hér birtist sama hugsun og í „Sonnettusveig til Íslands“ þar sem landið kallar sterkt á ljóðmælandann og býður honum að koma til sín og kynnast eilífðinni. Bygging kvæðisins er ekki eins augljós og í mörgum kvæðum Jakobs en þegar betur er að gáð má sjá að kvæðið byggist á dulrænni stemningu, þar sem náttúran bendir til hulduheima. Álfareyknum,
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144

x

Són

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Són
https://timarit.is/publication/1139

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.