Gerðir kirkjuþings - 2001, Qupperneq 8

óttinn og örvæntingin grípur um sig. í Jesú Kristi tekur Guð sér stöðu með lífinu og
með fómarlömbunum, með því varnarlausa, særða og bugaða. Þaðan lét Guð kraft
upprisunnar og endursköpunarinnar brjótast fram. Hinn krossfesti og upprisni Kristur
er von heimsins. Hið eina sem læknað getur undir manns og heims, leyst viðjar óttans
og ranglætisins, og rofið hlekki hatursins, það er andi og áhrif Jesú Krists, náð og
líknin hans. Og þeirri náð og líkn erum við helguð. Að vera kristin er að láta þann
anda leiða sig.
Það er afar mikilvægt að náðst hefur samstaða á alþjóðavett\'angi um að uppræta
hermdarverk og hegna hryðjuverkamönnum. En það er lífsnauðsyn að efla samstöðu
um upprætingu þeirra aðstæðna sem eru gróðrarstía hefndarhugar og ofbeldisverka.
Rjúfa verður hinn skelfilega vítahring fátæktar, örbirgðar, himinhrópandi ranglætis.
Eg hvet íslensk stjómvöld til að beita sér fyrir því meðal bandalagsþjóða okkar.
Ofbeldi getur af sér ofbeldi, örvæntingarfullar aðstæður leiða til örþrifaráða. Við
tökum undir áhyggjur alþjóðlegra kirknasamtaka sem vara alvarlega við hemaði. Eg
vísa til ályktunar Alkirkjuráðsins sem hér liggur frammi. Hryðjuverk eru glæpur og
ofbeldismaðurinn á ekki að fá að setja leikreglur og ráða viðbrögðum siðaðra
samfélaga.
Þjóðkirkjan er með Hjálparstarfi kirkjunnar þátttakandi í alþjóðlegu hjálpar- og
þróunarstarfi, þar á meðal í Afganistan. Ríkisstjórn íslands hefur affáðið að styrkja
neyðaraðstoð þar sérstaklega um hendur Hjálparstarfs kirkjunnar og Rauða krossins.
Til viðbótar við framlag ríkisins hefur Hjálparstarfið ákveðið að verja 1 milljón króna
af sínum sjóðum til þessa verkefnis og efna til símasöfnunar í samstarfi við Rauða
kross Islands. Við skulum bregðast vel við. Starf Hjálparstarfs kirkjunnar miðar að því
að styðja til sjálfsbjargar, hamla gegn örbirgð, efla menntun - ekki síst kvenna - og
vinna að réttlátari skiptingu gæðanna. Það ætti að vera okkur sérstakt metnaðarmál nú
að styðja starf Hjálparstarfsins á vettvangi sóknanna og efla hlut þess erlendis. A ferð
minni á Indlandi s.l vor, þar sem ég heimsótti samstai'fsaðila okkar kirkju, sá ég
berum augum hve gríðarlega mikilvægt og margþætt þetta starf er.
Hér heima skulum við sem helguð erum Kristi gera það sem í okkar valdi stendur til
að sýna muslimskum nágrönnum og sveitungum skilning og umburðarlyndi og hamla
gegn því að reiði og hatur yfir voðaverkum illmenna beinist gegn saklausu fólki. Það
er ekki islam sem er sökudólgurinn heldur ólíðandi ofstæki. Og það er víða að finna.
Höldum á lofti sýninni um frjálst og opið samfélag sem byggir á umburðarlyndi,
umhyggju, réttlæti og helgi mannlífsins. Jesús Kristur vissi að boðorðið forna “Auga
fyrir auga og tönn fyrir tönn” myndi um síðir gera alla blinda og tannlausa. Því benti
hann á betri leið, sem er leið kærleikans, umhyggjunnar, friðarins. Þá leið ber okkur
að feta í nafni hans. Á vettvangi sóknanna og safnaða Þjóðkirkjunnar verður
þjónustan að miða að því að móta nærsamfélag um trúariðkun, þar sem trúin á Jesú
Krist er sýnileg, þar sem náðin er veruleiki, og kærleikurinn er ekki mynd á vegg
heldur lífsafstaða, lífsmáti. Iðkun og þjónusta sem eflir trú á lífið og líf í trú.
Guðs orð hvetur okkur til að velja lífið okkur sjálfum, náunganum og komandi
kynslóðum til handa: "Eg kveð í dag bæði himin og jörð til vitnis móti yður, að ég
hefi lagt fyrir þig lífið og dauðann, blessunina og bölvunina. Veldu þá lífið, til þess að
þú og niðjar þínir megi lifa." (5 Mós. 30.19).
Nýr siðferðisvandi
Á morgni 21. aldar stendur mannkyn frammi fyrir nýjum siðferðisvanda sem það
hefur ekki áður þekkt. Það eru hinar stórstígu framfarir í læknavísindum og
4