Dagblaðið Vísir - DV - 23.05.2008, Qupperneq 44

44 FÖSTUDAGUR 23. MAÍ 2008
Helgarblaö PV
„Ég er búin að vera edrú í eitt ár í
þessum mánuði," segir Kleópatra
Mjöll Guðmundsdóttir, tuttugu og
átta ára Keflvíkingur, um leið og and-
lit hennar ljómar af stolti. Stolt má
hún vera enda búin að sigrast á djöf-
ullegri fíkn, þó ekki í fyrsta skiptið
en vonandi það síðasta. „Ég vil sem
minnst hugsa um framtíðina, hún er
óskrifað blað. Ég tek einn dag í einu
núna."
Átti frábæra æsku
Móðir Kleópötru var aðeins sex-
tán ára þegar hún eignaðist hana.
„Fyrstu fjögur árin bjuggum við hjá
ömmu og afa. Þau eru og hafa alla tíð
verið mínar foreldraímyndir. Ég var
hamingjusöm sem barn enda fékk ég
gott uppeldi frá ömmu, afa, mömmu
og fósturpabba sem kom inn í líf mitt
við fjögurra ára aldur. Ég átti einfald-
lega frábæra æsku." Kleópatra átti
mjög auðvelt með að læra og lauk
hún grunnskóla án nokkurrar fyr-
irhafnar. Hún virtist standa sig vel
í öllu sem hún tók sér fyrir hendur.
Þegar unglingsárin tóku við fór hún
að upplifa svolítið rótleysi. „Ég vissi
ekki alveg hvað ég vildi, æddi úr einu
í annað og kláraði aldrei neitt. Ég
skipti tvívegis um menntaskóla og
gafst því miður upp áður en ég náði
að ljúka stúdentsprófi."
Anorexía
„Á menntaskólaárunum fór ég
að djamma svolítið eins og ungling-
ar gera. Það hentaði mér hins vegar
ekki að drekka, mér fannst sú víma
vond. Ég kynntist fljótlega amfet-
amíni og þar fann ég mig. Ég var að
kljást við anorexíu á þessum tíma og
hentaði amfetamínið mér því ákaf-
lega vel. Þegar ég var undir áhrifum
hafði ég enga þörf fyrir að borða. Við
smullum því sem eitt. Ég var ekki í
dagneyslu en ég tók langar helgar
eins og ég orða það." Aðspurð hvort
fjölskyldan hafi verið meðvituð um
neyslu hennar á þessum tíma hristii
Kleópatrahausinn. „Nei, nei, nei, það
grunaði engan neitt. Mér fannst svo
sem ekkert athugavert við þetta. Ég
hafði fullkomna stjórn á neyslunni,
eða svo taldi ég mér trú um."
Fann draumaprinsinn
„Árið 2000 kynntist ég Bjarka
Þóri Kjartanssyni. Það ár hreinlega
umturnaðist ég enda var Bjarki í al-
gjöru rugli." Ég bið hana að útskýra
betur hvað hún eigi við með því að
hann hafi verið í rugli. „Bjarki var að
selja eiturlyf og svo var hann í mikilli
neyslu. I mínum huga var hann hinn
eini sanni draumaprins. Ég féll alveg
fyrir þessum „bad boy". Núna þurfti
ég ekki lengur að berjast á milli góðu
stelpunnar sem reyndi að standa sig
í öllu og þeirrar sem var sama um
allt og alla. Ég fékk frelsi til að vera
ég sjálf."
Ékki leið á löngu þar til Kleóp-
atra var komin í daglega neyslu. Hún
leggur þó áherslu á að hún hafl ekki
notast við sprautur á þessum tíma.
Ástfangin
Það fór ekki fram hjá neinum að
þau Kleópatra og Bjarki voru yfir sig
ástfangin. Þau voru ekkert að tví-
nóna við hlutina heldur ákváðu þau
að stinga af og gifta sig aðeins ör-
stuttu eftir að þau kynntust. Enginn
vissi af uppátækinu en einhverra
hluta vegna komu fréttirnar eng-
um á óvart. „Við vorum rosalega ást-
fangin," segir Kleópatra með glampa
í augunum. Níu mánuðum síðar
fæddist þeim Kleópötru og Bjarka
sonur. „Ætli ég hafi ekki bara orðið
ólétt á brúðkaupsnóttina."
í neyslu á meðgöngunni.
Þar sem samtal okkar snýr að
neyslu liggur beinast við að spyrja
hvernig málum var háttað á með-
göngunni. „Ég var í neyslu allan tím-
ann," segir hún þung á brún.
Stuttu eftir að barnið kom í heim-
inn ákváðu þau hjónin að flytja út
á land og taka sig saman í andlit-
inu. „Bjarki barði í borðið og sagðist
ekki vilja ala upp barn í neyslu. Við
höfðum orðið vitni að því hjá allt of
mörgum pörum í kringum okkur að
barnaverndarnefnd þyrfti að hafa
afskipti af málunum, mörg hræði-
leg dæmi. Við vorum staðráðin í að
verða ekki ein af þessum foreldr-
um." Aðspurð hvort barnið hafi bor-
„ÉG VILDIBARA GERA ÞEIM GREIÐA OG DEYJA. ÉG LAGÐIST MEÐ ÞEIM OG
LAS FYRIR ÞAU BÓK, ÁÐUR EN ÉG SVO KVADDIÞAU GREIP SONUR
MINN MEÐ BÁÐUM HÖNDUM UTAN UM ANDLIT MITT, HORFÐI (AUGU
MÍN OG SAGÐI „MAMMA, ÉG VIL EKKIAÐ ÞÚ VERÐIR ENGILL STRAX'Í'
ið skaða af neyslu hennar á með-
göngunni, dregur hún djúpt andann
og svarar „Nei, guði sé lof."
Hasstímabil
Ekki gekk breytti lífstíllinn bet-
ur en svo að þau voru komin aftur
til borgarinnar fimm mánuðum síð-
ar og farin að stunda nýja tegund
neyslu. „Þarna fór ég að reykja hass
og við tók mikið reykingatímabil í lífi
mínu. Með sannfæringarkraftinum
tókst mér eina ferðina enn að telja
mér trú um að ég hefði fulla stjórn á
neyslunni. En eins og ég átti eftir að
reka mig ítrekað á á næstu árum hafði
ég rangt fyrir mér." Neyslan jókst og
bera fór á bæði andlegu og líkamlegu
ofbeldi í sambandinu. Ekki leið þó á
löngu þar til annað barn þeirra kom
í heiminn.
Örlagaríkt ár
Árið 2005 átti eftir að verða ör-
lagaríkt í lífi Kleopötru. í aprfl það
ár fæddist þriðja barn þeirra og
óhætt að segja að álagið hafi aukist
til muna. Ofbeldið hafði farið stig-
vaxandi í sambandi þeirra hjóna og
Kleópatra var orðin mjög einangruð
frá umheiminum. „Neyslan var far-
in að hafa mjög slæm áhrif á okkur
og geðveikin var orðin mikil. Barna-
verndarnefnd var farin að banka á
dyrnar hjá okkur og lét okkur reglu-
lega vita að við værum undir eftirliti.
Ég varð mjög tortryggin og fannst all-
ur heimurinn vera að svíkja mig. Ein-
hver nákominn hafði greinilega haft
samband við barnaverndarnefnd. Ég
var reið og sár en í dag er ég þakklát,"
segir Kleópatra sem veit enn ekki
hver tilkynnti .þau til barnavernda-
nefndar.
Umbreyting
Nokkíum mánuðum eftir fæð-
ingu barnsins átti sér stað hræðileg-
ur atburður á heimili þeirra hjóna.
Kleópatra treystir sér ekki til að lýsa
atburðinum ítarlega en segir mik-
ið ofbeldi hafa komið við sögu og
að kalla hafi þurft til lögreglu. Mál-
ið komst í fjölmiðla og olli töluverðu
fári.
„Þessi atburður átti eftir að breyta
lífi okkar til frambúðar. Okkur var
settur úrslitakostur og gerð grein
fyrir því að ef við færum ekki í með-
ferð á stundinni myndum við missa
börnin. Eins og alltaf fannst mér
maðurinn minn eiga við meiri og
stærri vandamál að stríða en ég sjálf
og óttaðist þetta skref því ekki. Það
er alveg merkilegt hvað maður get-
ur verið blindur á eigin vandamál."
Börnunum þremur var komið fyrir
hjá ættingjum á meðan þau sjálf fóru
í meðferð. Þetta vár þó ekki allt því
þarna skildu leiðir þeirra Kleópötru
og Bjarka.
Vildi deyja
Eftir þrjá mánuði edrú gekk lífið
sinn vanagang og skiptust þau Bjarki
á að vera með börnin. „Eitt kvöld-
ið eftir að ég hafði keyrt börnin til
pabba síns eftir tveggja vikna viðveru
hjá mér ákvað ég að detta í það. Þeg-
ar svo kom að því að sækja þau var
ég í engu ástandi til að láta sjá mig.
Nokkrum dögum síðar ákvað ég að
fara og kveðja börnin mín, ég gat ekki
hugsað mér að halda áfram að valda
þeim vonbrigðum. Ég vildi bara gera
þeim greiða og deyja. Ég lagðist með
þeim og las fyrir þau bók, áður en
ég svo kvaddi þau greip sonur minn
með báðum höndum utan um and-
lit mitt, horfði í augu mín og sagði:
„Mamma, ég vil ekki að þú verðir
engill strax""
Fyrsta sprautan
„Þetta sama kvöld sprautaði ég
mig í fyrsta skipti. Skammturinn var
svo stór að hann hefði átt að drepa
fflefldan karlmann. Ég fann varla
fyrir áhrifum. Ég er viss um að ein-
hver mér æðri hafi gripið í taumana
þetta kvöld. Minn tími var ekki kom-
inn. Ég hélt þó statt og stöðugt áfram
að reyna að ganga frá mér. Ég hafði
ekki hugrekki til að hengja mig en
ædaði að reyna að deyja sem fyrst úr
neyslu. Það hvarflaði aldrei að mér
að ég væri eigingjörn á þessum tíma.
Ég leit bara svo á að ég væri að létta á
mínum nánustu með því að tortíma
sjálfri mér."
Einn fyrir félagann
Eftir talið um dauðaþrána spyr ég
Kleópötru hvor hún hafi lent í því að
missa einhvern nákominn úr neyslu.
Svarið sló mig meira en ég átti von
á. „Já, marga. Ég hef misst marga
vini. Sumir hverjir hafa tekið of stóra
skammta, aðrir framið sjálfsmorð
og svo varð einn úti. Allt voru þetta
■
HORFIST f AUGU VIÐ SJÁLFA SIG
Á meðan Kleópatra var i neyslu
forðaðist hún spegilmynd sína eins og
heitan eldinn, í dag eru breyttir tímar.