Málfregnir - 01.12.1999, Blaðsíða 36

fátt er þá vel gert. I gamla daga var þetta
kallað að komast yfir efnið fyrir próf og
þjónaði eingöngu þeim tilgangi að friða
kennarann, hann hafði komist yfir pens-
úmið, lokið sínu verki - en nemendumir?
Eg vona bara að þeir missi ekki ríkisborg-
araréttinn þótt þeir standist ekki kröfur
áfanganna.
Já, vel á minnst, græjurnar? Líkast til eru
helstu nýjungarnar tengdar þeim, þar bíður
okkar móðurmálskennaranna spennandi
verkefni, við erum orðnir tölvukennarar. Nú
verð ég að játa á mig harla ófræðimannleg
vinnubrögð því að ég hef ekki hugmynd um
tölvukost framhaldsskóla landsins og ekkert
gert til þess að afla upplýsinga um hann,
hvorki á Netinu né annars staðar. Ef til vill
er skólinn minn í fornlegra lagi hvað það
varðar eins og í svo mörgu öðru. I gömlum
og útslitnum skóla, eins og ég starfa við og
löngum hefur búið við svelti ríkis en þó
einkum borgar, er nú til u.þ.b. ein tölva á
hverja 15 til 20 nemendur. Telst það gott eða
slæmt ástand? Tölvurnar eru nýlegar, þökk
sé íslenskum athafnamönnum sem útskrifast
hafa frá skólanum. Hingað til hafa tölvu-
kennarar kennt á græjumar í svokölluðum
tölvuverum, en það fyrirkomulag mun tíðk-
ast víðar, þótt við móðurmálskennarar höf-
um skotist inn með hóp og hóp þegar pláss
hefur verið laust til þess að kynna sitt lítið
af hverju eins og hana Ritbjörgu og púkana.
Nú er líkast til meiningin að dýrmætir og
sjaldséðir fuglar eins og tölvukennarar verði
tölvufræðikennarar og kenni merkilegri
fræði en ritvinnslu og annað þess háttar og
fái til þess sérhæfðari hópa en öll hin
almennari tölvuvinnsla verði eftir hjá okkur
móðurmálskennurunum. í fjölmennum
skóla, sem telur hartnær 900 nemendur og
hefur á að skipa 8 til 9 móðurmálskennur-
um, em ætíð margir tímar í greininni í gangi
í einu yfir daginn. Þar duga skammt tvö
tölvuver og tölvukostur allur ef fylgja skal
námskrárbundinni tölvunotkun í öllum
áföngum. Komast mætti þó af með eina
kennaratölvu auk ýmissa tengla og inn-
stungna þegar nemendur verða komnir með
fistölvumar sínar. Eg starfa að vísu ýmist í
friðuðu húsnæði eða húsnæði sem bíður
niðurrifs sem kallar á úrlausn vandamála
sem ég nenni ekki að fara út í hér en sný mér
að öðru, blessuðum nemendunum.
Imyndum okkur að við sitjum inni í tölvu-
væddri móðurmálskennslustofu, sem að
vísu er líka búin ýmsum bókakosti en auð-
veldara er að nálgast þær upplýsingar á Net-
inu því að þá þurfa nemendur ekki að standa
upp og sækja bækumar, oft þunga doðranta.
Móðurmálstími er að hefjast, allir gemsar
em á sælent en eigendumir geta fylgst með
því hvort einhver nauðsynleg messids berist
og skreppa þá á klósettið. Nemendur kveikja
á nettum og nettengdum fistölvum sínum en
kennarinn er vel undirbúinn og hefur keyrt
upp öll sín forrit svo að á skjánum hans sést
aðeins skemmtilegur skrínseifer, „allir tímar
eru móðurmálstímar", sem hann hefur
kóperað hjá félaga í Samtökum móðurmáls-
kennara. Það líður nokkur stund þar tii stýri-
kerfi og forrit nemenda eru fullræst og við
blasir litaskjárinn að baki augnvemdandi
síunni. En hvað er að finna á þessum skjá?
Hvaða tungumál á móðurmálskennarinn að
nota þegar hann biður nemendur sína að
framkvæma hinar og þessar aðgerðir? Oneit-
anlega myndast nokkur togstreita þegar hann
biður um að opnaðar séu ákveðnar skrár en
nemandinn sér aðeins open file svo aðeins
langeinfaldasta dæmið sé tekið. Farðu í font,
finndu times, farðu svo í format og finndu
bold og underline, eru aðrar einfaldar skip-
anir. Það er ekki fyrr en nemandinn er farinn
að slá eitthvað inn að íslensk orð eru, von-
andi, tekin að birtast á skjánum. Þannig er
ástandið núna þegar við erum að framleiða
einstaklinga út í hinn tölvuvædda heim. Þó
mun tölvurisinn Microsoft vera með
þýðingarpakka í gangi af fádæma örlæti
sínu svo að margt stendur til bóta. Ekkert
skal farið út í málaferli og einokunartil-
hneigingar þessa fyrirtækis hér en fróðir
menn segja mér að sú þýðing endist í tvö ár,
þá verði komin ný útgáfa sem þýða verði frá
36