Skírnir - 01.01.1981, Side 45

SKÍRNIR
ÞÚ OG ÉG SEM URÐUM ALDREI TIL
43
mikið gildi hlýtur að verða bitur. Hvað þykir Steini sem hans
kynslóð hafi að gefa þeirri næstu? í ljóðinu Vöggugjöf (76) spyr
hann hvort hann eigi kannski að gefa nýfædda barninu
Gott og nytsamt verlc að vinna,
vilja og dugnað heiðvirðs manns?
Og svarar sér sjálfur:
Nei, því miður. Nú er komið
nóg a£ slíku hér til lands.
Viðskiptavit kemur heldur ekki að gagni, þar eru of margir um
hituna. En hvað um frelsisbaráttuna?
Fífldjarft þrek und fólksins merki
frelsisþrá og mannúð vígt?
Sjáðu, hvað við höfum hérna:
Höggstokk, gálga og fleira slíkt!
Það borgar sig ekki að fórna sér fyrir frelsið, og það þýðir ekkert
að reyna að búa til tilgang með lífi sínu, aðeins eitt hefur gildi:
Sjá! Ég gef þér tryggt og trúfast
tilgangsleysið: Lffið sjálft.
Líklega hefur mörgum þótt óþægilega djarft af Steini á þess-
um viðsjárverðu tímum að sjá ekki tilgang með baráttu og stríði
heldur ýmist fordæma slíkt eins og í Blóði (87): „Þitt unga og
heita blóð til einskis skal það streyma á dreif í sandinn.“ Eða
gera meinlegt grín að því eins og í Hugleiðingu um nýja heims-
styrjöld (94—5):
Og berjist þeir og berjist
og brotni og sundur merjist,
og hasli völl og verjist
í vopnabraki og gný.
Þótt borgir standi í báli
og beitt sé eitri og stáli,
þá skiptir mestu máli
að maður græði á því.
Ekkert er neins virði, segir fánýtishyggjumaðurinn. „Hin mikla
gjöf, sem mér af náð er veitt,“ segir Steinn, „er vitund þess að