Skírnir - 01.01.1981, Page 77

SKÍRNIR
EINFARAR OG UTANGARBSMENN
75
greina tilgangsleysið ljósar nú þegar liann er dauður og laus úr
viðjum moldarhamsins. Fyrst nú getur hann skoðað fánýtið skýr-
um og allsgáðum sjónum og mat hans er að ekkert sé til neins:
Eins og mennirnir: þeir hamast við að vera til, berjast kynslóð fyrir kyn-
slóð, mann fyrir mann, fót fyrir fót til þess eins að vera svelgdir í hina botn-
lausu kolmyrku nafnlausu hít sem allt gleypir í endalaust svartnætti sitt.
(127)
Mennirnir telja sér trú um að þeir fái einhverju ráðið og
skilja ekki að þeir eru leiksoppar ómannlegrar veraldar og líf
þeirra einskisvert. Töfrar mannlífsins toga ekki lengur í Sigurð;
hann skynjar það nú sem kjánalegt strit út af engu, hávaða sem
þjónar engum tilgangi:
Og hann sá nú að líf okkar er einmitt þessi villa: tilraun mælitækjanna að
orka á það sem þau geta aldrei ráðið neinu um, þau eru til þess eins að taka
við þeim straumum sem ber að og mæla þá og meta. (128)
Auk fánýtiskenndar og magnleysistilfinningar er einsemd út-
lagans viðfangsefni þessarar „draugasögu". Þegar Sigurður skáldi
reynir að ná fundi leitarmannanna á heiðinni þá „var hann
alltaf annað hvort á undan þeim eða eftir eins og undarlegt eðl-
islögmál ríkti sem firrti hann fólki, bannaði honum skipti við
það .. .“ (128). Hann finnur að hann tilheyrir ekki hópnum, að
hann er og hefur alltaf verið einn.
í lok annars „kafla“ frásagnarinnar upphefst Sigurður skáldi
skyndilega líkt og bedúínarnir og sameinast Alvaldinu.
Þegar sólin kom upp og skein á hann fyllti hún sál hans Ijósi sínu og hann
vaknaði með nautn sem var svo ægileg og dásamleg að sál hans rúmaði hana
ekki en sprakk utan af henni í sáldur sem fauk út í geiminn og takmörkin
upphófust og hann fékk hlutdeild i Tao.
Hann var þá Ekkert í því sem er Allt, var Allt í Hinu Eina, það er Tao . ..
(129)
í þessari sögu býr augljós þversögn. Annars vegar er andrúms-
loft algjörs magnleysis; lífið er böl og kvöl. Hins vegar er yfirskil-
vitleg eining vitundar og veruleika, lausn allra móthverfa, al-
sæla.