Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.2008, Side 89

hér um ræðir tekur því á sig mynd í því samtali skálds og lesanda/áheyranda
er á sér stað í hvert skipti sem farið er með Ijóð.
Tvö eftirlátin ljóð Snorra varpa ljósi á það sem hér er sagt. Annað er
ljóðið Allp.
Allt er
á reki
allt er
örlögum
háð.16
Það virðist nærtækt að líta svo á að í þessu ljóði felist „boðskapur", tján-
ing ákveðinnar lífssýnar. „Boðskapurinn" getur svo bæði átt skylt við örlaga-
trú sem finna má í ýmsum myndum á öllum tímum og forna heimspeki á
borð við náttúruspeki Herakleitosar frá Efesus (um 500 f. Kr.) sem kenndi
að allt væri á floti, í verðandi frekar en verandi,17 Þessi túlkun ljóðsins þarf
ekki að merkja að Snorri Hjartarsson hafi viljað boða lesendum sínum trú
á að allt lúti óhrekjanlegum örlögum því síður að hann hafi viljað halda að
þeim forn-grískri heimspeki. Líklegra er jafnvel að ljóðið sé andvarp aldraðs
manns yfir fallvaltleika lífsins. Aðstæður lesanda skipta miklu um hvernig
hann skynjar ljóðið. Sé hann á valdi hverfulleikans er hann les ljóðið skilur
hann það sem kenndarljóð. Ella er líklegt að hugmyndalegt inntak vegi
þyngra. „Boðskapur" ljóðsins er í öllu falli ekki tiltakanlega afdráttarlaus
eða uppáþrengjandi. Sú er enda oftast raunin um „boðskap“ í ljóðum þegar
undan er skilinn hreinn nytjakveðskapur. Oftar eins og örlar á „boðskap“ í
þeirri merkingu sem um er rætt í þessari grein en að hann liggi ljós fyrir.
Þremur blaðsíðum aftar í Kvœðasafni Snorra er að finna ljóðið Brunnin
flýgur dlft sem nota má til samanburðar:
16 Snorri Hjartarson 2006: 254
17 Lund o. fl. 1973: 57-58. Marc-Wogau 1984: 122.