Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1998, Qupperneq 11

Ingi T. Lárusson
í ritgerð Eiríks skólastjóra Sigurðssonar,
sem birtist í bók hans Undir Búlandstindi
sem út kom 1970, segir svo um hjónaband
Inga og leyfi ég mér að birta það hér orðrétt
og meira síðar:
,, Þau Ingi og Kristín voru næsta ólík.
Hann blíðlyndur, ekki mikill starfsmaður en
listrænn og ópraktiskur. En hún starfsöm
og hagsýn. Hún vildi hafa allt í röð og
reglu, en honum var ekki sýnt um það.
A Norðfirði vann hann talsvert að tón-
listarmálum. Hann var organisti í kirkjunni
og hafði söngkór fyrstu árin. Og þar urðu
til flest lögin hans. Kristín hefur sagt mér,
að hann hafi verið fljótur að semja lög.
Hafi hann oftast gert það á kvöldin ogfram
eftir nóttu Lagið við „Atthagaljóð“
Sigurðar Arngrímssonar gerði hann eitt
sinn fyrri hluta nætur. “
Síðar verður vikið að því hvar þetta
meistaraverk varð til, bæði ljóð og lag.
Og enn bætir Eiríkur við:
„Ingi T. Lárusson var hirðulítill um
tónsmíðar sínar. Oft skrifaði hann þœr á
laus blöð, stundum símskeytaeyðublöð, sem
vildu glatast. “
Það var mikið lán að vinur Inga, Areboe
Clausen, hafði forgöngu fyrir að safna og
gefa út 35 af lögum hans í Sönglagabók
sem út kom 1948. Flest lögin lét Ingi eftir
sig hreinrituð en önnur komu frá ýmsum
vinum hans. Carl Billich raddsetti lögin til
prentunar. A Areboe Clausen þakkir fyrir
framtak sitt. Áður höfðu birst í Oðni, tíma-
riti Þorsteins Gíslasonar, „4 lög“ eftir Inga,
segir Eiríkur (lögin voru aðeins tvö. SM) og
árið 1915 birtust nokkur lög eftir hann í
Islensku söngvasafni þeirra Sigfúsar
Einarssonar og Halldórs Jónassonar frá
Eiðum, meðal þeirra lag Inga „O, blessuð
vertu sumarsól“, við ljóð Páls Olafssonar,
skálds, sem fæddur var að Dvergasteini í
Seyðisfirði 8. mars 1927, 64 árum og 5
mánuðum á undan Inga T. Lárussyni, en
þeir áttu það báðir sameiginlegt að vera
fæddir á Seyðisfirði. Þar var Páll til 7 ára
aldurs en Ingi þangað til hann varð 29 ára,
að fráteknum námsárum og dvöl á Borgar-
firði eystra, en mun þó að mestu hafa talið
heimili sitt á þessum árum á Seyðisfirði.
Eiríkur Sigurðsson, skólastjóri, sem
þekkti þau hjónin Inga T. Lárusson og
Kristínu Blöndal, segir í bók sinni:
„En ævi Inga T. Lárussonar var ekki
alltaf dans á rósum, og átti hann sjálfur
nokkra sök á því. Það er stundum erfitt
fyrir listræna sál að lifa í þessum harða og
kalda heimi. Þau hjónin voru mjög ólík og
báru ekki gæfu til samlyndis og slitu
samvistum. Þau eignuðust eina dóttur, Ingu
Láru, sem búsett er á Norðfirði. “ (Þetta er
ritað áður en Inga flutti frá Norðfirði. SM)
Eiríkur bætir síðan við:
„Einhver óánægja var með störf Inga
við pósthúsið og símstöðina, svo hann lét af
því starfi 1935. Hann tók þetta mjög nærri
sér. Ingi var mjög viðkvœmur gagnvart öllu
því, sem á móti blés. Það lundarfar fylgir
mörgum listamönnum. Beztu manndómsár
hans voru liðin. “
Enn segir Eirrkur frá fyrsta laginu sem
Ingi samdi og athygli vakti:
„Fyrsta lag sem athygli vakti var „O,
blessuð vertu sumarsól. “ Það gerði hann í
vegavinnu uppi á Fjarðarheiði 15 ára
gamall. Hann átti lítið ferðaorgel, sem
hægt var að leggja saman og það hafði
hann með sér í vegavinnu. Lagið var birt í
Oðni, tímariti Þorsteins Gíslasonar, og
vann sér brátt vinsældir. “ (Eg finn lagið
ekki þar. SM)
Þetta segir Eiríkur um þetta vinsæla lag:
„Ó, blessuð vertu sumarsól“. En næst er að
sjá hvað Jón Þórarinsson, tónskáld, segir í
ræðu sem flutt var í Háskólabíói 31. mars
1976 og birt var í Morgunblaðinu 8. apríl
9