Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1998, Síða 15

Ingi T. Lárusson
Ingi T. Lárusson.
Ljósmyndin erfrá Ingu Láru Ingadóttur.
til nefna lagið „Yfir kaldan eyðisand“ við
ljóð Kristjáns Fjallaskálds. Svona gekk þetta
til á heimili foreldra minna meðan þeirra
naut við. Eg lifði og hrærðist í tónlistinni á
bamsaldri og var byrjaður að krota nótur á
blað um leið og ég lærði að draga til stafs.
Mig langaði mikið til að fá að koma með
pabba upp í skóla þegar hann kenndi þar
söng en ég fór hjá mér að biðja hann þessa,
því ég var svo ungur, aðeins 7 ára. Þó kom
þar að ég herti upp hugann og sagði við
pabba:
„Má ég koma með þér upp í skóla þegar
þú ferð að kenna krökkunum að syngja?“
„Eg veit ekki, Ingi minn, hvort það er
heppilegt núna, þú ert helst til of ungur til
þess“, sagði pabbi.
Eg gafst ekki upp og hélt áfram að
nauða í honum um að fá að koma með
honum í söngtímann. Loks lét hann undan
nauðinu og sagði:
„Ef þú lofar að vera stilltur og prúður og
truflar ekki sönginn meðan ég er að kenna,
þá mátt þú koma með mér“. Það hoppaði í
mér hjartað af feginleik, svo glaður varð ég
þegar pabbi sagði þetta. Eg opnaði þegar
skrifpúlt mitt og náði þar í blað sem ég var
nýlega búinn að krota á laglínu og hafði
lokið við fyrr urn daginn. Þessi laglína var
við ljóð Páls Ólafssonar „Ó blessuð vertu
sumarsól“. Ég kom til pabba með blaðið í
hendinni, kannski lítið eitt skjálfhentur, rétti
honum það þegar við vorum að leggja af
stað upp í skóla og sagði:
„Heldurðu að krakkarnir geti sungið
þetta?“
Hann leit á blaðið stundarkorn, brosti
lítið eitt og segir síðan:
13