Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1998, Blaðsíða 135

Þá skal vikið að nokkrum vísum sem birtar eru í bókinni.
Bls. 55: Hér er vísa er svo hljóðar:
Þótt setji upp hatt og svarta skó,
samt ei Möngu hræðist;
hún er djöfuls herfa þó
hverju sem hún klæðist.
Vísan er talin vera ort um Margrétu Sigurðardóttur á Geirólfsstöðum. Hér mun
málum eitthvað vera blandað. Sigfús Sigfússon tilgreinir í safni sínu (11. bindi
(1993), bls. 111) eftirfarandi vísu:
Þótt setji upp hring og svarta skó
samt ég Möngu hræðist;
hún er djöfuls herfa þó -
hverju sem hún klæðist.
Sigfús eignar þessa vísu Páli Olafssyni og er hún kveðin um Margrétu Eyjólfsdóttur
í Arnagerði í Fáskrúðsfirði meðan Páll var enn á unga aldri með föður sínurn á Kol-
freyjustað. Augljóst er að fyrri vísan er ekki annað en afbökuð útgáfa af þeirri
síðari. Því verður að hafa fyrir satt að þessi vísa sé ekki um Margrétu á
Geirólfsstöðum - nema þá að einhver hafi snúið vísu Páls upp á hana. Eiríkur
Eiríksson frá Dagverðargerði benti á þetta og skal honum þakkað fyrir vikið.
Bls. 379: Hér eru vísur undir fyrirsögnununr Góðaferð og Staka. Þessar vísur eru
þarna eignaðar Gísla Helgasyni í Skógargerði. Það er ekki rétt. Vísurnar eru eftir
Gísla Helgason, f. 1902 í Reykjavík. Eru þær prentaðar í Stuðlamálum III (Akureyri
1932), bls. 114-115. Þær voru teknar í Skógargerðisbók af lausum miða með rith.
Gísla í Skógargerði og stóð undir Gísli Helgason, án skýringa. Eru þetta bagaleg
mistök. - Þar að auki er meinloku villa í fyrstu vísunni. Rétt er hún svona:
Þó að margt mig þreyti hér,
þræði vart hjá meinum,
vonin bjarta ætíð er
innst í hjarta leynum.
Sveinn Ingi Bjömsson frá Heykollsstöðum benti á þessi mistök og á hann þakkir
skildar.
Indriði Gíslason
133