Jökull - 01.12.1966, Blaðsíða 65

HJÁLMAR R. BÁRÐARSON:
Jökulskinna, gestabók á Hrolleifsborg í Drangajökli
The Visitors’ Book Jökulskinna at Hrolleifsborg, Dranw.jökull
j:
Hér skal sögð saga gestabókar, sem hlaut
nafnið Jökulskinna og hefur nú verið í hylki
í vörðu á hátindi Hrolleifsborgar á Dranga-
jökli í nærfellt 30 ár. Þar hefur allmarga gesti
borið að garði, og eflaust nokkru fleiri en þá,
sem ritað hafa nöfn sín í bókina.
Drangajökull mun vera fimmti stærsti jökull
á íslandi, talinn vera um 166 ferkílómetrar að
stærð, en fer minnkandi eins og aðrir jöklar
hérlendis. Meðan Hornstrandir voru í byggð,
voru ferðir algengari yfir jökul til byggða við
ísafjarðardjúp. Þá var og sóttur rekaviður á
Strandir og stundum dregin mikil tré á hest-
um yfir jökul. Nú orðið eru mannaferðir á
Drangajökli meira frístundagaman, hressandi
skemtigöngur náttúruskoðara og þá stundum
tengdar athugunum á jöklinum og gróðurfari í
nánd við hann. Þó geymir Jökulskinna nokkur
nöfn ferðalanga af Ströndum, meðan enn var
þar byggð.
En nú skulum við líta á Jressa merku bók.
Upphaf hennar er skrautritað og inngangs-
orðin þessi:
„I júlimánuði 1934 voru 12 ísfirzkir skátar,
FÁnh.erjar, ásantt 14 norskum gestum þeirra í
útilegu í Kaldalóni undir forustu G. Andrews
skátaforingja. Þeir gengu á Hrolleifsborg, hlóðu
jrar vörðu og settu bók í málmhylki i vörðuna.
Sumarið 1936 fóru ísfirðingar enn á Hrol-
leifsborg. Þá urðu þeir þess varir, að málm-
hylkið hafði ekki þolað vetrarbyljina á Hrol-
leifsborg og bókin var orðin allskemmd. Því
var nú skipt um bæði bók og umbúðir. Bók
þessi er búin til af Guðmundi Jónssyni frá
Mosdal. Ingimundur Guðmundsson vélvirki bjó
til hylkið. Guðm. Geirdal skáld orti af þessu
tilefni kvæðið Hrolleifsborg, en Steinn Leós
skrifstofumaður reit það í bókina.
Skátafélagið Einherjar hefur annazt þessar
framkvæmdir og felur bókina umsjá mannaðra
ferðalanga. Gangið vel frá bókinni, en gerið
aðvart, ef eitthvað sér á bók eða umbúðum. —
Sækið hreysti — en hrindið sorg —'á Hrolleifs-
borg."
Jökulskinna er stuttorð um dvöl :okkar skát-
anna í Kaldalóni og jökulgöngu þaðan sum-
arið 1934, sem eðlilegt er. Þótt langt sé um
liðið, minnist ég enn þá Jressarar vikudvalar
okkar ísfirzku skátanna ásamt norskuitr gestum
okkar. Kaldalón er stuttur fjörður, serti gengur
inn úr ísafjarðardjúpi að norðaustan. Áin Mór-
illa, sem keniur undan skriðjökli Drangajpkuls
í dalbotninum, hefur fyllt mikið af firðiþum
með framburði og myndað þar miklar leirur og
grynningar. Oft má sjá mórauðan litinn á firð-
inum af árframburðinum. — Þegar við skát-
arnir gistum Kaldalón 1934, var tjaldbúð slegið
upp ekki fjarri jökulgarði nálægt fjarðarbotn-
inum. Náttúrufegurð í Kaldalóni er mikil og
sérstæð. Skriðjökullinn hefur hopað og skilið
eftir sig margar tjarnir á milli melalda. Víða
er landslag þetta grösugt og vaxið Ivngi og
kjarri, en fyrir botni dalsins blasir við skrið-
jökullinn, stundum hreinn og fannhvítur, en
oftast þó sprunginn og nokkuð sandorpinn,
þegar líða tekur á sumarið.
Ekki voru veðurguðirir hugulsamir við okk-
ur skátana í útilegunni þessa viku júlímánaðar
árið 1934. Miklar úrhellisrigningar gerði þar,
þótt nokkuð stytti upp á milli. Margar göngu-
íerðir fórum við þó unr Kaldalón, og Mórilla
var vaðin nokkrum sinnum. Mestur viðburður
þessarar ferðar var þó gangan á Drangajökul.
Mér er hún allminnisstæð, Jrví að jretta var
mín fyrsta jökulganga á ævinni. Rigningar-
suddi var þá á, og minnist ég þess, að okkur
skátastrákunum þótti skriðjökullinn í botni
Kaldalóns hrikalega sprunginn. Var klifrað nið-
ur í og yfir margar miklar jökulsprungur á
leiðinni á jökulinn, — og ekki mun J)á hafa
verið krækt fyrir allar sprungurnar, sem hægt
hefði verið. Ævintýrið var meira með því að
fara yfir þær. A jöklinum var krapi og Jmng
færð.
JÖKULL 219