Jökull - 01.12.1966, Síða 70

Eflaust hafa nokkru fleiri komið á Hrolleifs-
borg en þeir, sem ritað hafa nöfn sín í bók-
ina. Sumir hafa ekki vitað, að þarna var geymd
gestabók, en aðrir ekki fundið hana. Þó bar
okkur saman um, að Jökulskinna gevmdi of
margar minningar til að láta hana eyðileggjast
alveg, og ákváðum við því að taka hana með
til byggða, svo að hægt væri að endurnýia hana
eða endurbæta.
Við höfðum um tveggja klukkustunda við-
dvöl á Hrolleifsborg í þetta sinn, en veður var
þá hið fegursta, þótt síðla væri orðið dags og
sól að setjast, er við lögðum af stað til baka
yfir Drangajökul áleiðis til Kaldalóns. Veður
hélzt bjart, þar til er við vorum að koma niður
af jökli á Votubjörg. Þá fóru dökk ský að hvlja
jökulbunguna, og merki um veðurbreytingu
voru orðin auðsæ. A leið niður í Kaídalón fór
að hvessa og rigna, og þegar við fórum að sofa
um tvö-leytið um nóttina, var komið rok og
rigning, sem hélzt til morguns. Þá hafði Kalda-
lón tekið á sig annan svip, stórbrotinn svip og
hrikalegan eins og fyrr, en ekki eins myndræn-
an og daginn áður. Við ókum því til Reykja-
víkur þann dag í leiðindaveðri, en ánægðir
með endurminningar um ágæta og hressandi
jökulferð.
Eftir heimkomuna átti ég símtal við skáta-
foringja Einherja á Isafirði, en eins og sagt var
í upphafi, átti þetta skátafélag gestabókina á
Hrolleifsborg. Það varð að samkomulagi, að ég
tæki að mér að fá gerða nýja Jökulskinnu og
lagfæra geymsluhylkið sem bezt. Síðan var hug-
myndin að koma Jökulskinnu sem fyrst upp á
Hrolleifsborg aftur og eigi síðar en í væntan-
legri hvítasunnuferð skátafélagsins á Isafirði
vorið 1967.
Eg fékk sérlega vandaðan pappír í bókina.
Allur texti úr görnlu Jökulskinnu frá upphafi
var vélritaður fremst í nýju Jökulskinnu. Síðan
var allur pappírinn í bókina lagður í silikon-
lög (,,vatnsverja“), þannig að hann gæti ekki
tekið í sig vatn. Koparhylkið var einangrað að
innan, og þéttingin á lokinu var endurnýjuð.
Síðan var hylkið málað rautt og hvítt, svo að
það sæist betur. Nú beið þetta allt ferðar á
Hrolleifsborg.
Af tilviljun hitti ég á smurstöð í Reykjavík
brezka ferðalanga, allvígalega klædda til fjalla-
ferða, akandi á Landrover-bifreið eins og ég.
Við fórum að tala saman, og þá kom í ljós, að
þetta voru menntaskólapiltar frá Westminster
224 JÖKULL
School, Deans Yard, í I.ondon, undir farar-
stjórn Ronald French kennara við skólann,
Stanley Wolley kennara og D. Felix Richards
læknis. Þeir voru þá á leið í Kaldalón til nokk-
urra vikna dvalar þar og hugðust líka ganga
á Drangajökul. Sagði ég þeim, að ég væri ný-
kominn þaðan og gaf þeim ýmis ráð og leið-
beiningar um ferðalagið, dvölina í Kaldalóni
og fleira.
Þegar nýja Jökulskinna var tilbúin, þótti mér
leitt að láta hana liggja of lengi fjarri Hrolleifs-
borg. Það varð því úr, að við Óttar Kjartans-
son ákváðum að skreppa aftur til Horlleifsborg-
ar og koma gestabókinni þar fyrir aftur, mán-
uði eftir síðustu heimsókn okkar þangað. Upp
úr hádegi 20. ágúst 1966 lögðum við því af
stað frá Reykjavik á Landrover og ókum rak-
leitt vestur að Djúpi og komum í Kaldalón
að kvöldi sama dags. Þar hittum við flesta
Bretana frá Westminster School, en nokkrir
þeirra voru þá uppi á fjalli og höfðu í huga
að ganga á Hrolleifsborg þaðan daginn eftir.
Við Óttar ókum upp eftir Kaldalónsdalnum,
þar sem við tjölduðum á sama stað aftur.
Næsta morgun var glaða sólskin, hrein heið-
ríkja, dásamlegt veður. Nú tókum við saman
farangur til jökulferðar, þar á meðal jöklatjald
og matvæli. Þetta varð mikil byrði, þegar mynda-
vélarbúnaður bættist við. Haldið var hægt af
stað upp með Mórillu, upp eftir Kaldalóni. Við
gengum í þetta sinn upp skriðjökulinn í Kalda-
lóni. Hann var nokkuð sprunginn, og varð því
leið okkar nokkuð krókótt. Tókum við fyrst
stefnu á Jökulbungu Drangajökuls, en þegar
fór að sjást til jökulborganna, tókum við stefnu
á vestustu klettaborgina, Hljóðabungu. Þegar
við höfðum gengið þá stefnu nokkuð, urðum
við varir við mannaferðir á Hrolleifsborg. Fóru
þar fjórir saman. Breyttum við svolítið um
stefnu í átt til þeirra, og eftir nokkra göngu
mættumst við á jökulbreiðu Drangajökuls.
Þar voru komnir þeir Ronald French og
Stanley Wolley, kennarar við Westminster
School í London, og tveir menntaskólanemend-
ur þaðan. Þeir höfðu gengið á Hrolleifsborg
um morguninn og voru nú á leið á Hljóða-
bungu. Við urðum síðan samferða þangað, en
áður skrifuðu þeir nöfn sín í nýju Jökulskinnu,
sem við vorum á leið með á Hrolleifsborg,
enda komu þeir þaðan.
Veðrið var alveg sérstaklega fagurt þennan
dag, blæjalogn á jöklinum, glaða sólskin og