Jökull - 01.12.1990, Qupperneq 174

eins fannfergi á þessum tíma árs, og raunar ekki að
vetri til heldur. Teljum okkur muna nokkuð vel 50 ár
aftur í tímann (fæddir 1915 og 1917).
Aftur komum við í Reykjarfjörð 17. júní, þá var
orðið svo autt að ekki þurfti að stíga á skafl frá báta-
lendingunni og heim á hlað, nema yfir bæjarlækinn,
því göngubrúin var brotin í þrjá parta.
Það var nokkuð svalt sem eftir lifði júnímánaðar,
norðlæg átt. Aðfaranótt 26. júní gránaði á fjöll—
júlívarþurrviðrasamurogmargir sólskinsdagarkomu.
Þá var vestlæg átt og snjórinn lét undan síga. Þó
var óvenju mikill snjór í fjöllum er við héldum til
BolungarvíTur 18. ágúst“.
Leirufjarðarjökull— Enn um snjóalög nú frá Sól-
bergi Jónssyni 8. nóvember 1989: ”A mælingadag (2.
sept.) sást á einum stað í jökul, var það skella í ca.
550 m hæð. Fannir voru meiri en nokkru sinni áður
og náðu þær niður á láglendi.
Veturinn var sérlega snjóþungur, framan af vetri
fennti í suðlægum og vestlægum áttum og síðar tóku
norðlægar áttir við. Útkoman varð því að meiri snjór
var í Leirufirði í vor, en nokkru sinni áður í þau 27 ár
sem ég hef verið þar.
Ekkert vor varð og sumarið hefur verið leiðinlegt,
kalt og sólarlaust.“
HOFSJÖK ULL
A Lambahrauni — I athugasemdum á mælinga-
blaði segir Bragi Skúlason: ”Eins og áður er skafl á
mælistaðnum, en hreinn ís virðist koma fram undan
skaflröndinni." Þarna hefur legið skafl á jökulröndinni
síðan 1983 en hefur minnkað ört undanfarin ár. Ekki
er rétt að mæla þennan skafl sem jökuljaðar fyrr en
hann er óyggjandi orðinn að ís í gegn. Annars koma
fram óeðlilegar sveiflur í línuriti yfir hreyfingar jök-
uljaðarins.
Sátujökull—Bragi segirhér: ”Vatnsfarvegur ligg-
urmeðfram jökulröndca. 3 m á dýpt. Jökulbrún með
hreinumjökulís. Jökull er orpinn inöl og sandi ca. 150
- 200 m upp frá rönd“.
Nauthagajökull — Leifur Jónsson segir hér litla
hreyfingu sem fyrr en óhemju bleytu í aurunum framan
við.
Múlajökull— Leifur Jónsson segir um Múlajökul
V: "Járnstöngin næst jökli hafði hrunið fram af bakk-
anum vegna áníðslu vatns. Var flutt vel upp á bakkann
í sömu fjarlægð frá stöng nr. 179 og áður eða 138 m,
en þá fjarlægð mældi ég 1982. Menjar um hlaupið ’86
eru nú sem óðast að hverfa af yfirborði jökulsins, þ.e.
hann að sléttast og að verða allt að því áferðarfallegur”.
Um Múlajökul S segir Leifur: ”Sökkvandi kvik-
syndi með jökuljaðrinum öllum og víða út um alla
múla. Lón allt frá 2 m upp í nokkra tugi metra er
víðast með jaðrinum en jökullinn sjálfur friðsæll og
sléttur að sjá. Mælistikan 450-M4 sem stendur í laut
í hólþyrpingu hefur verið hætt komin vegna þess hvað
vatn hefur étið sig inn í hólana vestan frá og umhverf-
ið umtumað og framandlegt. Mikið um nýja læki og
lækjarfarvegi með öllum jaðrinum. Astæður tel eg
eftirfarandi:
1. Lón sem myndast hafa við hop jökulsins hafa
tæmst.
2. Ovenju snjóþungur vetur.
3. Ovenju votviðrasamt sumar.
EYJAFJALLAJÖKULL
Gígjökull — Lónið fer nú hraðminnkandi og er
0,11 km2 samkvæmt mælingu Theódórs en var 0,27
km2 á loftmynd frá 1957.
MÝRDALSJÖKULL
Sólheimajökull — í skýrslu Vals Jóhannssonar
kemur fram að jökullinner brattari og sléttari í kantinn
en undanfarin ár. Vatn hefur komið meðfram Jökul-
hausnum sem ekki rann þar áður. Sennilega hefur
komið smá skvetta úr Jökulsárgili meðfram jöklinum
að vestanverðu því íshröngl var mikið á eyrunum fyrir
framan jökulinn.
Öldufellsjökull—í símtali við Gissur Jóhannesson
kom fram að jökull við sauðfjárveikivarnargirðingu
við Moldheiði norðan Hafurseyjar er að ganga mikið
fram og hefur verið svo undanfarin ár.
VATNAJÖKULL
Síðujökull—Björnlndriðason segir jökulinnslétt-
an sem fyrr. Landið sem kemur undan hækkar dálítið
en upptök Brunnárkvíslar færast lítið til.
Skaftafellsjökull — í bréfi Guðlaugs Gunnarsson-
ar segir að jöklar í vesturhluta Öræfa hafi skriðið
170 JÖKULL, No. 40, 1990