Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.2013, Page 27

Um orðaröð í ftzreyskum aukasetningum 25
við sögu í tengslum við hugmyndir um samsettan beygingarlið (BL) í
málum eins og íslensku og færeysku.
Skipulag greinarinnar er sem hér segir. I 2. kafla er efnið sett í fræði-
legt samhengi. I kafla 2.1 eru helstu formgerðarhugmyndir kynntar. Kafli
2.2 fjallar um samband sagnbeygingar og sagnfærslu og þar er farið til-
tölulega hratt yfir sögu vegna þess að því efni hafa verið gerð rækileg skil
í Islensku máli, einkum í grein Höskuldar Þráinssonar í 23. árgangi (2001).
I kafla 2.3 er sagt frá flokkun umsagna sem taka með sér skýringarsetn-
ingar sem fylliliði og merkingarlegum skilyrðum rótarfyrirbæra á borð við
kjarnafærslu. I kafla 2.4 eru rannsóknartilgáturnar settar fram. I 3. kafla
eru kynntar niðurstöður úr könnun sem höfundur lagði fyrir í Færeyjum
og þær bornar saman við nýlegar rannsóknir á tilbrigðum í íslenskri, fær-
eyskri og danskri setningagerð. I 4. kafla eru niðurstöðurnar bornar að
rannsóknartilgátunum. Þar kemur fram að gera þurfi ráð fýrir tvenns konar
sagnfærslu í aukasetningum í færeysku, annars vegar færslu sagnar úr
sagnlið (SL) í tengilið (BL) eins og í íslensku, og hins vegar færslu sagn-
ar úr SL í tengilið (TL) eins og í skandinavísku meginlandsmálunum. I 5.
kafla er gerð grein fýrir hömlum á kjarnafærslu í aukasetningum. Saman-
tekt og lokaorð eru í 6. kafla.
2. Bakgrunnur
2.1 Helstu formgerðarhugmyndir
I umræðunni hér á eftir er gengið út frá því að einföld setning skiptist í
aðalatriðum í þrjú lög sem má tákna svo (sjá nánar Höskuld Þráinsson
1999 og 2005 og rit sem þar er vísað til):
(4) TL
Sagnliðurinn (SL) er lexíkölsk vörpun (e. lexical projection), sögnin er
höfuð eða aðalorð hans og þar ákvarðast rökliðagerð setningarinnar. Oft
er gert ráð fyrir að sagnliðurinn sjálfur sé lagskiptur en hér verður ekki
farið út í þá sálma enda beinist athyglin að tilbrigðum í orðaröð vinstra
megin við SL. Beygingarliðurinn (BL) er hlutverksvörpun (e. functional