Morgunblaðið - 12.08.2015, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 12. ÁGÚST 2015
✝ Kristín Berg-mann Tómas-
dóttir fæddist á
Blönduósi 12. ágúst
1926. Hún lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 1. ágúst 2015
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Tómas Ragnar
Jónsson, skrif-
stofumaður á
Blönduósi, f. 8. júlí
1903, d. 10 maí 1986 og kona
hans Ingibjörg Vilhjálmsdóttir
húsmóðir, frá Bakka í Svarf-
aðardal, f. 23. október 1903, d.
24. nóvember 1969. Systkini
Kristínar: 1) Nanna, f. 9. ágúst
1932, d. 25. júlí 2013. 2) Ásta
Heiður, f. 12. janúar 1935. 3)
Ragnar Ingi, f. 8. september
1946, d. 18. nóvember 2009.
Kristín giftist 15. ágúst 1952
Einari Kristjánssyni, kennara
og síðar skólastjóra, f. 15. ágúst
1917 á Hríshóli í Reykhólasveit.
Foreldrar hans voru Kristján
Jens Einarsson, f. 1861, d. 1935
og Kristrún Magnúsdóttir, f.
1888, d. 1917. Börn Kristínar og
Einars eru: 1) Tómas Ragnar, f.
25. mars 1953, maki Ásta Svav-
kennslu við Húsmæðraskólann
á Staðarfelli í Dalasýslu og
kenndi þar með hléum til 1955,
en þá var hún sest að á Laugum
í Hvammssveit þar sem hún og
Einar eiginmaður hennar veittu
forstöðu heimavistarskóla í tvo
áratugi. Kristín kenndi þar
ýmsar greinar, m.a. dönsku og
handavinnu og á Laugum lærðu
strákar að sauma rétt eins og
stelpur. 1974 fluttu Kristín og
Einar til Reykjavíkur og bjuggu
þar síðan, en dvöldu löngum
sumarlangt vestur í Árbæ í
Hvammssveit þar sem þau
höfðu reist sér bústað. Í Reykja-
vík starfaði Kristín lengst af
sem kennari og starfsmaður í
athvarfi í Fellaskóla í Breið-
holti.
Kristín var virk í félags-
málum meðan kraftar leyfðu.
Hún var skáti á unglingsárum
og vestur í Dölum starfaði hún í
Kvenfélaginu Guðrúnu Ósvíf-
ursdóttur og Sambandi breið-
firskra kvenna. Jafnréttismál
voru henni alla tíð hugstæð og
hún tók þátt í starfi Kvenrétt-
indafélags Íslands og sótti
kvennaráðstefnur heima og er-
lendis. Á efri árum ferðaðist
hún vítt og breitt, stundaði úti-
vist og tók þátt í margvíslegu
starfi eldri borgara, ekki síst
því sem sneri að söng og dansi.
Útför Kristínar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 12. ágúst
2015, og hefst athöfnin kl. 13.
arsdóttir. Dætur
þeirra: Kristín
Svava, Ástríður og
Ása Bergný. 2)
Ingibjörg Kristrún,
f. 20. október 1955,
maki Sigurður
Rúnar Magnússon.
Börn þeirra: a)
Erla Kristrún
Bergmann. Barn
Erlu Kristrúnar:
Sigurður Kr. Berg-
mann. Barnsfaðir: Helgi Krist-
insson. b) Einar Bergmann.
Barn Einars: Kristján Berg-
mann. Barnsmóðir: Guðrún
Tinna Steinþórsdóttir.
Kristín, eða Dúna eins og hún
var kölluð í æsku, var í barna-
skóla á Blönduósi og hálfan vet-
ur í unglingaskóla sr. Þorsteins
B. Gíslasonar í Steinnesi. Á ung-
lingsaldri fór hún að vinna á
símstöðinni á Blönduósi. 1944-
45 stundaði hún nám í Kvenna-
skólanum á Blönduósi. Að því
loknu vann hún ýmis störf í
Kaupfélagi Húnvetninga. 1948
hélt hún til Danmerkur til náms
í fatasaumi og útsaumi og lauk
þar handavinnukennaraprófi.
1950 hóf hún handavinnu-
Stundum finnst mér ég hafa
verið heppnasta manneskjan í
öllum heiminum, ég finn það
sérstaklega núna þegar ég kveð
ömmu mína á 89. aldursári. Að
hafa fengið að njóta hennar í
næstum 41 ár er einstakt. Öll
sumrin í Árbæ með afa og
ömmu, heimsóknirnar til
Hólmavíkur til Mundu og Ein-
ars, ferðirnar í Kaupfélagið í
Búðardal þar sem keypt var
Jello sem ég fékk lítinn bita af
á hverju kvöldi áður en ég fór
að sofa, utanlandsferð til Dan-
merkur og Svíþjóðar þar sem
ég dáðist að ömmu sem talaði
dönsku eins og innfædd, ferð
okkar til Blönduóss til að setja
niður ker föðursystur hennar
þegar hún féll frá.
Endalausar minningar frá
því ég var barn, við spiluðum
heilu kvöldin, rússa, ólsen ólsen,
veiðimann og lönguvitleysu,
seinna fékk ég að vita að ömmu
dauðleiddist að spila! Við áttum
samt svo gott skap saman og
nutum þess jafnmikið að vera í
félagsskap hvor annarrar.
Þegar ég komst á unglings-
árin þá breyttist ekkert, ég tók
reglulega strætó ofan úr Breið-
holti í Eskihlíðina og jafnvel
fékk að gista þó að ég væri orð-
in gelgja. Flestar æskuvinkonur
mínar þekktu líka ömmu mína
enda munaði hana ekkert um að
bæta við einni til tveimur stelp-
um í heimsókn. Oft labbaði ég
yfir í Fellaskóla þar sem afi
vann á bókasafninu og amma
mín í athvarfinu eftir skóla hjá
mér, fékk svo að fara með þeim
heim og þá var mér gefið kaffi
til að dýfa mjólkurkexi ofan í og
jafnvel kandís og suðusúkku-
laði.
Eftir að ég varð fullorðin átt-
um við enn þá jafngott og náið
samband, á tímabili bjó ég hjá
henni og afa og þó að hún hafi
ekki verið hrifin af köttum þá
dekraði hún við köttinn minn
með rækjum og rjóma þannig
að ég varð að setja köttinn í
megrun þegar ég flutti.
Þegar ég lít yfir farinn veg
mætti segja að ég hefði átt
tvær mæður, mömmu og ömmu.
Það eru forréttindi sem ekki
allir njóta því þótt samband
okkar mömmu sé afar gott og
náið þá var samband mitt við
ömmu mína mjög sérstakt.
Fyrir um fjórum árum fór
heilsu ömmu að hraka, hún féll
nokkrum sinnum heima hjá sér
og dvaldi töluvert á spítala og á
Landakoti. Amma og afi fengu
svo inni á Hrafnistu við Brúna-
veg, stór og víð herbergi þar
sem þau gátu búið sér til heim-
ili, þar sem þau gátu verið um-
vafin sínum eigin hlutum og
húsgögnum. Við mamma heim-
sóttum þau yfirleitt einu sinni
til tvisvar í viku og þá fannst
ömmu svo gott að tala um
gamla tíma og þá uppgötvaði ég
hversu mikil heimskona hún var
og stór persónuleiki. Í vor sat
ég hjá henni heilan dag og hún
sagði mér frá lífinu sínu eftir
seinna stríð, þar sem hún ákvað
að fara ung stúlka til föðursyst-
ur sinnar sem bjó í Kaup-
mannahöfn og læra að verða
handavinnukennari. Þá sá ég af
hverju hún hefur alltaf verið
svo víðsýn og umburðarlynd,
þessi ár sem hún eyddi í Dan-
mörku mótuðu hana fyrir lífstíð.
En nú er komið að leiðarlok-
um, hún þjáist ekki lengur og
er vonandi búin að hitta alla þá
sem hún saknaði mest. Ég vil
þakka starfsfólki á H-2 á
Hrafnistu fyrir alla nærgætnina
sem þau sýndu ömmu minni
fram á seinasta dag og okkur
fjölskyldunni.
Amma, hafðu þökk fyrir allt
og við sjáumst aftur.
Erla Kr. Bergmann.
Elsku amma mín. Þú varst
alltaf kletturinn minn sem ég
gat leitað til þegar eitthvað
bjátaði á eins og þegar það var
keyrt á mig og bíllinn minn
eyðilagður, þá stökkst þú til og
keyptir annan handa mér. Eins
mun ég búa að öllum þeim
skiptum þar sem við fórum
saman að láta klippa mig og
fórum svo út að borða eftir á og
spjölluðum saman tímunum
saman.
Ég mun alltaf sakna áramót-
anna þegar ég og vinir mínir
komum til þín fyrir miðnætti og
horfðum á flugeldana yfir borg-
inni þegar þú bjóst í Blikahól-
unum. Ég man vel eftir því þeg-
ar ég var lítill og var í pössun
hjá þér og þú leyfðir mér að
búa til virki úr stofuborðinu
þínu og þú last fyrir mig sög-
una um eldfærin með dátanum
og hundunum með misstóru
augunum.
Svo þegar ég varð eldri og
við fórum reglulega í Kolaportið
þar sem þú keyptir handa mér
súkkulaðilakkrís áður en við
fórum heim til þín í Eskihlíðina.
Við Erla systir mín erum svo
stolt af því að vera Bergmann
eins og þú, bæði börnin okkar
heita Bergmann eftir þér og ég
veit að fjölskyldan á eftir að
halda nafninu lifandi áfram. Ég
mun alltaf sakna þín, elsku
amma mín, en ég á svo margar
minningar með þér sem ég get
hugsað um þangað til ég hitti
þig aftur hinum megin. Ég
elska þig amma.
Einar Bergmann.
Við fráfall Kristínar B. Tóm-
asdóttur laðast fram minningar
úr barnæsku minni. Hjónin
Einar og Kristín, kennararnir
mínir á Laugum, stjórnuðu þar
heimavistarskóla fyrir börn úr
nærsveitunum. Við systkinin
sex í Magnússkógum vorum þar
öll í barnaskóla, á heimavist þar
sem við dvöldum einn mánuð
samfellt í einu, og vorum síðan
mánuð heima á milli.
Kristín var lærður handa-
vinnukennari og fengum við
börnin ótrúlega góða handa-
vinnukennslu hjá henni, jafnt
strákar sem stelpur. Hún lét
alla sauma út mynd í koddaver
og einnig merkja það með nafni
og ósk um góða nótt. Allir
lærðu líka að prjóna og hekla
og síðan var gerður prufuklútur
með mismunandi mynsturspor-
um. Ekki má gleyma útsaum-
uðu kaffidúkunum sem hún lét
okkur gera. Þar reyndi á kont-
órsting, flatsaum, lykkjuspor og
gerð fræhnúta. Sumir saumuðu
einnig hördúka með flóknari
saumaskap. Kristín gekk frá
allri þessari handavinnu fyrir
börnin, saumaði koddaverin
saman, setti blúndu á dúkana,
þvoði og straujaði. Við skólaslit
á hverju vori var svo haldin
sýning á verkum nemenda.
Kristín lét nemendur sauma
nafnið sitt í veggteppi fyrir út-
skrift. Þetta veggteppi er von-
andi enn til á Laugum. Ég er
sannfærð um að við, nemendur
Kristínar, búum öll að þessari
kennslu í heimilishaldi okkar og
afþreyingu.
Kristín var glæsileg kona,
falleg, svipsterk, tignarleg í
framgöngu, strangur kennari
og það fylgdi henni öryggi. Hún
var kennari sem hélt miklum
aga án þess þurfa að hafa fyrir
því. Nærvera hennar dugði til
að allir væru rólegir og ynnu
við sitt.
Það þurfti auðvitað að hemja
barnaskarann allan sólarhring-
inn og á hverjum degi var úti-
vist, gönguferðir og leikir sem
Einar sá um. Síðan var sögu-
stund í skólastofunni þar sem
Kristín las framhaldssögur og
við börnin unnum handavinnu
og hlustuðum.
Þau hjónin, Kristín og Einar,
höfðu mörg og stór hlutverk í
sveitinni minni og þar bar
skólastarfið á Laugum hæst.
Þar voru þau alltaf á vaktinni.
Bæði sungu þau í kirkjukórn-
um, létu sér annt um kirkjuna í
Hvammi og Kristín var virk í
kvenfélaginu. Hún klæddi sig
oft í upphlut sem hún bar ein-
staklega vel og nærvera hennar
var sterk.
Kristín og Ólöf móðir mín
voru skólasystur úr Húsmæðra-
skólanum á Blönduósi. Þær
giftust báðar í Hvammssveitina
og héldu vinskap alla tíð. Það
voru margar hlýjar og góðar
kveðjur sem bárust frá Kristínu
til móður minnar bæði á gleði-
og sorgarstundum.
Ég kveð Kristínu með miklu
þakklæti fyrir uppeldið og vin-
áttuna við fjölskylduna. Guð
geymi hana.
Hugheilar samúðarkveðjur
sendi ég Einari, Tomma, Ingu
Rúnu og fjölskyldum þeirra.
Ingibjörg S.
Guðmundsdóttir.
Kynni okkar Kristínar Tóm-
asdóttur hófust fyrir alvöru
þegar ég tók við formennsku í
Sambandi breiðfirskra kvenna.
En það var fyrir áeggjan og
stuðning Kristínar að ég gaf
kost á mér í það embætti. Ég
kannaðist auðvitað við Kristínu
áður af orðspori hennar sem
virtur kennari við Laugaskóla í
Sælingsdal, en þar var maður
hennar Einar Kristjánsson
skólastjóri um árabil.
Kristín kenndi handavinnu
og fleiri greinar og þar var hún
á undan sinni samtíð með það
að hún kenndi strákunum að
prjóna og sauma út, jafnt og
stelpunum. Karlar hér í Dölum
hreykja sér gjarnan af því að
kunna að prjóna, því það hafi
Kristín kennt þeim þegar þeir
voru á Laugum.
Kristín var ritari sambands-
ins nær alla mína formannstíð
og var hún mér stoð og stytta í
félagsstarfinu. Alltaf gat ég leit-
að til hennar með hvaðeina og
ráð hennar og reynsla reyndust
ætíð vel.
Eftir að Einar lét af störfum
sem skólastjóri á Laugum og
þau Kristín fluttu til Reykjavík-
ur, heimsótti ég þau nokkrum
sinnum, bæði meðan þau
bjuggu í Hlíðunum og eftir að
þau fluttu í Breiðholtið. Alltaf
var gestrisnin sú sama og gam-
an að koma til þeirra, bæði fróð
um menn og málefni og áhuga-
málin mörg. Líka var gaman að
koma til þeirra í bústaðinn sem
þau reistu sér á fallegum stað í
Hvammssveitinni eftir að þau
fluttu suður.
Meðan við Kristín vorum í
stjórn Sambandsins réðumst
við í að gefa út 40 ára afmæl-
isrit sambands Breiðfirskra
kvenna, þar sem saga sam-
bandsins var rakin í máli og
myndum. Kristín átti svo sann-
arlega heiðurinn af því að út-
gáfan varð að veruleika. Hún
safnaði efni og myndum og
samdi við prentsmiðju og hvað-
eina.
Kristín var frábær ritari og
fundargerðir frá hennar tíð eru
hrein snilld, vel orðaðar og frá-
gangur allur til fyrirmyndar.
Kristín var ein af þeim heið-
urskonum sem maður er sam-
ferða á lífsleiðinni og verða
manni ógleymanlegar. Hún var
ákveðin og hreinskiptin og eng-
inn þurfti að velkjast í vafa um
skoðanir hennar um hin ýmsu
málefni. Ég vil að leiðarlokum
þakka Kristínu fyrir samstarf,
stuðning og vináttu alla tíð.
Við hjónin sendum Einari,
börnum hans og fjölskyldu inni-
legar samúðarkveðjur vegna
andláts og útfarar Kristínar.
Guð blessi minningu Kristínar
Tómasdóttur.
Þrúður Kristjánsdóttir.
Kristín Bergmann
Tómasdóttir
Bróðir okkar, mágur og frændi,
GUNNAR SIGHVATSSON,
Gunni frændi,
húsasmíðameistari,
Frostafold 32, Reykjavík,
andaðist á Hjúkrunarheimilinu Eir
sunnudaginn 9. ágúst.
Útförin auglýst síðar.
.
Sigrún Sighvatsdóttir, Jón Gústafsson,
Ólöf Sighvatsdóttir, Þorvaldur Bragason,
Gísli Sighvatsson, Kristjana G. Jónsdóttir,
Ástrós Sighvatsdóttir
og systkinabörn.
Elskuleg eiginkona, móðir, tengdamóðir og
amma,
LÁRA GUÐBJÖRG
AÐALSTEINSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
laugardaginn 8. ágúst.
.
Bjarni Sveinsson,
Þórunn Ólafsdóttir, Meyvant Einarsson,
Hulda Bjarnadóttir, Haukur Óskarsson,
Bjarney Bjarnadóttir,
Sveinn Ingi Bjarnason, Kristín Geirsdóttir.
Yndislegur eiginmaður minn, faðir, félagi og
mentor,
ÁRNI GUNNLAUGSSON
hæstaréttarlögmaður,
Ölduslóð 38,
Hafnarfirði,
lést á Hrafnistu 10. ágúst.
.
María Albertsdóttir og Árni Stefán Árnason.
Yndisleg eiginkona mín, mamma okkar,
tengdamamma, amma og langamma,
RAGNHILDUR JÓNSDÓTTIR
frá Neskaupstað,
Drekavöllum 18, Hafnarfirði,
lést á Landakotsspítala þann
9. ágúst. Hún verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
föstudaginn 21. ágúst kl. 15.
.
Karl Finnbogason,
Jón H. og Erla,
Finnbogi,
Jóna Dóra og Guðmundur Árni,
Heimir og Rúna,
ömmubörn og langömmubörn.
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir og
amma,
GUÐRÚN GUÐNADÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
andaðist á Landspítalanum 6. ágúst. Útför
hennar fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 21. ágúst kl. 15.
.
Kári Sigfússon,
Guðni Már Kárason, María Hrönn Magnúsd.,
Sigfús Ásgeir Kárason, Birna Jónsdóttir,
Kristín Helga Káradóttir
og barnabörn.
Elskulegur bróðir okkar og frændi,
EIÐUR VALUR STEINGRÍMSSON,
Beisi frá Ingvörum,
mjólkurbílstjóri,
lést mánudaginn 10. ágúst. Jarðarförin fer
fram í Dalvíkurkirkju laugardaginn
15. ágúst kl. 13.30.
Jarðsett verður að Tjörn.
.
Systkini og fjölskyldur.